قلبی سرشار از نور
بدان: خداوند، بندگان خویش را می‌نوازد و آنها را که به او رو می‌آورند، هرگز از خود نمی‌راند. تو را فاصله‌ای با پروردگارت نیست بلکه باید تمرین عشق‌ورزی را بیاموزی. اگر هر روزت را با عشق شروع کنی، قلبت سرشارتر و پرنورتر شده و احساس بهتری خواهی داشت.
عشق را سرلوحۀ عملت قرار بده، هر کاری را تنها به خاطر عشق و برای عشق انجام بده، آنگاه قلبت پرنور و صفا شده و جلا پیدا خواهد کرد.
بازگشت به خانه
خدا را بخوان و در این خواندن، عشق را بیاموز. همواره بگو، اکنون عشق چه می‌کند؟ عشق، از خود می‌گذرد، خود را فدا می‌کند، فنا می‌کند، رها می‌کند تا رضایت پروردگار را جستجو کند.
عشق، راه بازگشت به خانه را بر خود هموار می‌کند و این بازگشت را با ازخودگذشتگی، ایثار، فداکاری و شهامت فدا کردن خود جشن می‌گیرد.
بدان که رضایت پروردگار در رضایت بندگان اوست. هر دلی را که شاد کنی، خدا را شاد کرده‌ای و هر لبخندی به لبی بنشانی، پلّه‌ای به پروردگار نزدیکتر شده‌ای.
تنهاترین لحظه
آن زمان که خود را تنها احساس می‌کنید، درها را به روی خود بسته و تلاشها را بی‌ثمر می‌انگارید، از لطف حق ناامید گشته و خود را بی‌سرپناه می‌یابید، بدانید: خداوند حامی شماست، همواره با شما بوده و در تنهاترین لحظاتتان شما را تنها نمی‌گذارد، شما را می‌نگرد و مشتاق شنیدن صدای شماست.
بدانید: خداوند هنگامی که انسان را آفرید و او را بر روی زمین قرار داد، رحمانیت خود را بر او جاری نموده و از عشق خود او را بهره‌مند ساخت.
بدانید: راههای رحمت و برکت را خود شما می‌توانید به روی خود باز نموده و از آنها بهره برید. چنانچه بیاموزید، هر پدیده‌ای را به دیدۀ رحمتی از جانب پروردگار بنگرید و در هر اتّفاقی خیر آن را جستجو کنید و همواره به تمامی اتّفاقات و پدیده‌ها، به دیدۀ رحمت و برکت بنگرید و جنبۀ مثبت آن را دریابید، از پدیده‌ها درس گرفته و آن درس را توشۀ فردای خود سازید، آنگاه رحمت و برکت بیشتری را به سوی خود فراخوانده و همواره سپاسگزار خواهید بود.
طریق عشق
بدان و آگاه باش: آنگاه که خود را به خدا می‌سپاری، یعنی کلیّۀ امور خود را به خدا واگذارده و خود تسلیم امر پروردگار خواهی بود. بدان در طریق عشق، تنها گذشت و بخشش، تو را به خداوند نزدیک می‌کند.
هر‌آنچه در توان داری، ببخش. این بخشش، تنها شامل دارائی و انفاق نیست بلکه خشمها، رنجشها، کدورتها و احساس مورد ستم واقع شدنها، باید برایت حل شده باشد. باید وقتی موردی برای دلخوری پیش می‌آید، خوشحال باشی. زیرا بهانه‌ای برای بخشش و برای نزدیک شدن به پروردگارت، پیش آمده است.
پس بدان به طور یقین، با بخشش هر روزه به او نزدیکتر می‌شوی. بهتر است که همواره به دنبال دلیلی برای بخشش و بهانه‌ای برای گذشت باشی.
شادی، مهمان خانۀ دلها
خداوند تو را می‌آزماید. پس بیاموز، همواره، در آزمایشات الهی، عشق را سرلوحۀ عمل خود قرار دهی. با عشق زیستن، یعنی هر کاری را عاشقانه، تنها به هدف رضای دوست انجام دادن.
برای جلب رضایت پروردگار، به یاد داشته باش: خداوند بندگان خویش را دوست دارد و ستم بر آنان را روا نمی‌دارد.
ولی بدان: رضایت پروردگار در شاد کردن بندگانش است. پس بیاموز: همواره شادی را مهمان خانۀ دلها کرده و با بخشش و گذشت و بذل محبّت و عشق، ایثارگرانه، رضایت دوست را طلب کنی.
جام نوشین وصل
آنچه انسانها را از یکدیگر جدا نموده و آنها را در وادی بی‌خبری می‌افکند، جدایی از منشأ حیات است. اگر انسانها بیاموزند، با منشأ اصلی خود، که همانا ذات یگانۀ هستی است، ارتباط برقرار کرده و به او بپیوندند، بی‌شک به جاودانگی دست خواهند یافت.
در محضر دوست می‌آموزید: چگونه به یکدیگر عشق ورزیده، خود را از هم بیگانه ندانسته و باهم اتّصالی حقیقی و جاودانه خواهید داشت.
می‌آموزید: در وحدت و یکپارچگی با جان جانان پیوندی همیشگی خواهید داشت.
می‌آموزید: بهره‌مندی از وصال دوست، مستلزم آن است که خود را از خود رها کرده، در رهایی و آزادگی، بی‌آنکه هجران را تجربه کنید، جام نوشین وصل را بنوشید.
می‌آموزید: هنگامی با ذات مقدّس احدیّت یکی می‌شوید که مرزی را بین خود و دیگر انسانها و حتی مرزی بین خود و دیگر اجزاء هستی، نبینید. در آن صورت خواهید توانست، آن ذات مقدّس را دریافته و با او یکی شوید.
اشک نیمه شبان
اشکی که نیمه شبان بر بالین مادری می‌ریزد، عشقی که هر از گاهی نثار قدوم فرزندی می‌شود، دیده‌ای که به در برای وصل دوست دوخته می‌شود، همه نشانه‌ای از عشق میان مادر و فرزندی است. آن را گرامی بدارید. به آن احترام بگذارید و حرمت آن را حفظ کنید.
بدانید: آنگاه که خداوند بندگانش را در حال نثار عشق به یکدیگر می‌نگرد، حتّی اگر برای نیّات دنیایی‌شان باشد، برای خداوند لحظه‌ای سرور‌آفرین و شادی‌آور است.
وصل معبود
همچنانکه خود را به دنیا مشغول می‌دارید، از وظیفۀ اصلی خود که همانا سیر در مسیر الی‌الله و طیّ طریق است، باز‌مانده و روزمرّگیها شما را از پروردگارتان بازمی‌دارد. بیاموزید که همواره رو به سوی حق‌تعالی داشته باشید و تنها وصل او را بجوئید.
آنچنان زندگی کنید که چون هنگام ترک دنیا فرارسد، مشتاقانه وصل معبود را بجوئید و تأسّفی برای فرصتهای از دست رفته نداشته باشید.
بیاموزید، عشق را جستجو کنید که عشق‌ورزیدن شما را به معبودتان می‌رساند و برای شما برکت و جاودانگی به ارمغان خواهد آورد.
خود را با دنیا یکی ندانید که دنیا سرابی بیش نیست و هر که خود را به آن آلوده سازد، البتّه تأسّف فرصتهای از دست رفته را خواهد خورد.
بیاموزید، همواره عشق را جستجو کنید که خداوند در دلهای عاشق خانه دارد.
عشق خالصانه
هنگامی که خود را در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌دهی و آنگاه که نامهای مقدّسش را بر زبان می‌رانی، بدان آنچه تو را به دوست وصل می‌کند، عشق خالصانه و ذکر قلبی است.
ذکر را از قلبت ادا کن. هنگامی که او را به نامی می‌خوانی و به صفتی یاد می‌کنی، آن صفت را با باور قلبی و با تمام وجود بیان کن. چون او را با تمام وجود و با تمام عشق بخوانی، البتّه پاسخ تو را خواهد داد.
گوهرها
چرا هنگامی که مورد وسوسۀ نفس قرار می‌گیرید، خود را به خدا نمی‌سپارید و موجب رنجش و آزار یکدیگر می‌شوید؟
بدانید که خداوند انسانها را به جهت عشق و مهربانی و نیکی آفریده است. پس هر کس خود را بدین گوهرها بیاراست، زودتر پروردگار خویش را درمی‌یابد و او را رهایی و همجواری با رحمت پروردگار پاداش است.
سکوت
بی‌آنکه نامی از خداوند برده باشی و یا چیزی بر زبان برانی، می‌توانی قلبت را در هر لحظه مالامال از عشق خداوند نموده و هر نشستن و برخاستن و نیز هر نفس کشیدن را به امید و یاد خداوند انجام دهی.
اگر خداوند را هر لحظه با خود احساس کنی و یاد او را گرامی بداری، می‌توانی سکوت کرده و با سکوت ذهن، راهی به سوی پروردگارت بیابی.
عشق در قرآن
آیا در قرآن اشاره‌ای به عشق و مهر نشده است؟
قرآن کلام الهی است. آیا کلام پروردگار می‌تواند عاری از عشق و مهر باشد؟ آنگاه که خداوند بندگان خویش را مورد خطاب قرار می‌دهد و راه هدایت را به آنان می‌نماید، آنان را از عشق لایزال خویش بهره‌مند نموده و به سوی خویش فرامی‌خواند.
بدانید: کلام الهی هر چه که باشد و واسطۀ کلام هر که باشد، به جهت هدایت و دعوت بوده و برای شما پیام‌آور صلح و دوستی است. چگونه می‌تواند چنین دعوتی مملوّ ازعشق نباشد؟
خداوند عاشقانه شما را فرامی‌خواند و با آغوش باز می‌پذیرد. باشد که رستگار شوید و به او بپیوندید که او ذات یگانۀ هستی است.
بهترین سرمایه
بر شما باد عشق‌ورزیدن.
چگونه عشق را احساس خواهید کرد، هنگامی که خود را بیش از دیگران دوست می‌دارید؟
هنگامی که تنها به منافع خود می‌اندیشید و دیگران را در نظر نمی‌گیرید، هرگز نخواهید توانست، آنطور که شایسته است، قلبتان را مملوّ از عشق ساخته و خدا را احساس کنید.
برای درک عشق، باید هنگامی که بر سر دوراهی قرار می‌گیرید، منافع دیگران را بر منافع خود ترجیح دهید و هنگامی که مسئله‌ای را ارزیابی می‌کنید، از منافع خود گذشته و با خلوص نیّت و قلب پاک منافع دیگران را در نظر بگیرید.
خداوند شما را می‌آزماید، آنچه از این راه به دست آورید، بهترین سرمایه برای طیّ طریق است. پس سرمایه‌اندوزی کنید، که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
در پیشگاه خداوند
هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیری، به یاد داشته باش، آنچه تو را به او متّصل می‌کند، عشق خالص و ذکر خالصانۀ قلبی است و آنچه بین تو و پروردگارت جدایی می‌اندازد، مشغول شدن به دنیاست. بیاموز که چون در پیشگاه ذات اقدس احدیّت قرار می‌گیری، خود را به او سپاری و با تمام قلب و تمام وجود صدایش کنی.
هنگامی که افکارت را حول محورهای مختلف می‌چرخانی، در واقع، حایلی بین خود و خداوند قرار می‌دهی.
بیاموز که افکارت را کنترل کرده و در هر لحظه به قلبت بازگردی. اگر بتوانی در هر لحظه خود را کنترل نموده و خدا را از درون قلب صدا کنی، بی‌شک ذکر تو عاشقانه و خالصانه خواهد بود. پس هرگز بین خود و خدا جدایی میفکن. که این جدایی تو را از جادّۀ کمال دور می‌کند و البتّه لحظات گرانقدر تو را هدر خواهد داد.
بیاموز که هر لحظه، لحظۀ ساختن و شدن است. پس از لحظات نهایت استفاده را برده و وقت ارزشمند خود را هدر نده که خداوند مشتاقان راهش را هدایت خواهد کرد و آنها را به خود فراخواهد خواند.
خوشبختی
انسانها هنگامیکه بر سر دوراهی قرار می‌گیرند، راهی را برمی‌گزینند که برای آنها منافع بیشتری در بر داشته باشد و آنها را به مقصود و هدفشان نزدیک سازد. بیاموزید که چون انتخابی در پیش دارید، به پروردگار رو آورید و رضای پروردگار را بجوئید.
خداوند انسانها را به جهت خداگونه شدن آفرید. پس هر یک از شما بایستی به مأموریت الهی خود واقف بوده و تنها در آن مسیر گام بردارید.
خوشبختی انسانها در گرو عشق است. چون بیاموزید که چگونه به یکدیگر عشق بورزید، بی شک در مسیر خوشبختی و سعادت دنیا و آخرت خود گام برداشته‌اید.