ربّ مشتاق
بدان: خداوند، مشتاق بندگان سالک خویش است. پس به دیدار ربّ مشتاق خود با قلب روان شوید.
آنچه تو را به پروردگارت نزدیک می‌کند، انجام بده. سعی کن از وقت نهایت استفاده را برده و همواره با قلب خود به سوی پروردگارت رو آوری تا بتوانی به مقصد نهایی خود دست یابی.
زمان
به یاد داشته باشید، بزرگترین سرمایۀ شما، عمر شماست که بهتر است از تمامی آن برای کمال و رسیدن به پروردگارتان بهره برید. حتّی خواب و خورد و خوراک و کارهای روزمرّه‌تان را به یاد و نام پروردگارانجام دهید. اینسان خواهید توانست بهترین استفاده را از زمان برده و برای متعالی شدن بکوشید.
در تنظیم وقت به یاد داشته باشید، زمانتان را هدر ندهید و زمانهای استراحت را نیز به یاد پروردگار باشید و با قلب خود به پروردگارتان نزدیک شوید. هر گاه زمانی را هدر دادید، برای آن تأسّف نخورید، بلکه بکوشید از زمان باقیمانده، نهایت استفاده را برده و از آن راهی برای نزدیک شدن به خداوند بیابید و هر گاه راهی را یافتید، برای آن زمان صرف کنید و تنها به متعالی شدن بیندیشید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
در پیشگاه خداوند
هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیری، به یاد داشته باش، آنچه تو را به او متّصل می‌کند، عشق خالص و ذکر خالصانۀ قلبی است و آنچه بین تو و پروردگارت جدایی می‌اندازد، مشغول شدن به دنیاست. بیاموز که چون در پیشگاه ذات اقدس احدیّت قرار می‌گیری، خود را به او سپاری و با تمام قلب و تمام وجود صدایش کنی.
هنگامی که افکارت را حول محورهای مختلف می‌چرخانی، در واقع، حایلی بین خود و خداوند قرار می‌دهی.
بیاموز که افکارت را کنترل کرده و در هر لحظه به قلبت بازگردی. اگر بتوانی در هر لحظه خود را کنترل نموده و خدا را از درون قلب صدا کنی، بی‌شک ذکر تو عاشقانه و خالصانه خواهد بود. پس هرگز بین خود و خدا جدایی میفکن. که این جدایی تو را از جادّۀ کمال دور می‌کند و البتّه لحظات گرانقدر تو را هدر خواهد داد.
بیاموز که هر لحظه، لحظۀ ساختن و شدن است. پس از لحظات نهایت استفاده را برده و وقت ارزشمند خود را هدر نده که خداوند مشتاقان راهش را هدایت خواهد کرد و آنها را به خود فراخواهد خواند.