وحدت
بدان: خداوند انسانها را از تن واحده آفریده. هر نوع جدایی در این وحدت، مایۀ خسران و زیان ابدی است. پس عامل جدایی نباشید. بلکه همواره انسانها را دعوت به وحدت و یکی بودن کنید.
منازل عشق
منازل عشق، متعدّدند. چون به سوی کمال حرکت می‌کنید، از منازل بسیاری عبور خواهید کرد. نفسانیات، شما را به من‌دون‌الله و خداوند، شما را دعوت به وحدت و کمال می‌کند. در هر مرحله از زندگی که تعارض میان خود و خدا پیش می‌آید، شما در آن مرحلۀ خاص، صعود یا سقوط خواهید کرد.
هر حرکتی، هر تصمیمی، هر لحظۀ زندگی می‌تواند صعود یا سقوط باشد. بسته به اینکه به چه دیدی به آن بنگرید و چگونه با آن برخورد کنید، عشق زمینی نیز چون همۀ مراحل زندگی می‌تواند پلّه‌ای برای صعود یا مردابی برای سقوط باشد.
اگر بتوانید در وحدت با غیر خود، خدا را بیابید، البتّه گامی به جلو برداشته‌اید. ولی اگر از عشق زمینی، برای خود معبودی بسازید و خدا را به فراموشی بسپارید، بسیار متضرّر شده‌اید.
جام نوشین وصل
آنچه انسانها را از یکدیگر جدا نموده و آنها را در وادی بی‌خبری می‌افکند، جدایی از منشأ حیات است. اگر انسانها بیاموزند، با منشأ اصلی خود، که همانا ذات یگانۀ هستی است، ارتباط برقرار کرده و به او بپیوندند، بی‌شک به جاودانگی دست خواهند یافت.
در محضر دوست می‌آموزید: چگونه به یکدیگر عشق ورزیده، خود را از هم بیگانه ندانسته و باهم اتّصالی حقیقی و جاودانه خواهید داشت.
می‌آموزید: در وحدت و یکپارچگی با جان جانان پیوندی همیشگی خواهید داشت.
می‌آموزید: بهره‌مندی از وصال دوست، مستلزم آن است که خود را از خود رها کرده، در رهایی و آزادگی، بی‌آنکه هجران را تجربه کنید، جام نوشین وصل را بنوشید.
می‌آموزید: هنگامی با ذات مقدّس احدیّت یکی می‌شوید که مرزی را بین خود و دیگر انسانها و حتی مرزی بین خود و دیگر اجزاء هستی، نبینید. در آن صورت خواهید توانست، آن ذات مقدّس را دریافته و با او یکی شوید.
مسیر حق
بدان: آنچه انسانها را با یکدیگر پیوند میدهد و باعث وحدت آنها می‌شود، همسویی در مسیر زندگی و در نهایت یکی شدن با پروردگار یگانۀ بی‌همتاست.
اگر خدا را از صمیم قلب بخوانی و نیازهایت را تنها از خداوند جویا شوی، البتّه او بهترین پاسخگوست. بیاموزید همواره خدا را بجوئید تا آنچه به دست می‌آورید، شما را به مسیر حق رهنمون گردد.
تضاد
تو را دعوت می‌کنم به سوی راهی که در آن رضایت پروردگارت باشد. اگر خود را با انسانی در تضاد دیدی، بدان که خداوند شما را تن واحده آفریده و همۀ شما امّت واحده و جدامانده از وجود مقدّس پروردگارتان هستید.
اگر با این دید با یکدیگر برخورد کنید، هرگز هیچ تضادی درمیان نخواهد بود و با وحدت با یکدیگر، به پروردگارتان می‌رسید.
اشعه های تابان حقیقت
تنها راه‌حل تضادهای درونی تو، پناه‌بردن به پروردگار است. در سایۀ لطف پروردگار می‌توانی از مدد الهی بهره بگیری و بر نقائص خود غلبه کنی. اگر شناخت و فهم تو از جهان هستی و قوانین آن به حد اعلا برسد، باز هم دچار سرگردانی خواهی بود، مگر اینکه با یقین کامل به پدیده‌ها بنگری و بدانی که هر چه تو را با جهان پیوند میدهد، در سایۀ وحدت و یگانگی به ظهور می‌رسد.
اگر در تاریکترین نقاط روحت جستجو کنی ، باز هم اشعه‌های تابان حقیقت را خواهی دید. حقایق تغییر‌ناپذیرند. راه رسیدن به کمال، روشن و تابان است. فقط مسیر‌های رسیدن به آن، متفاوت است. زمان آن رسیده که به دانسته‌های خود عمق و جلای بیشتری ببخشی و نادانسته‌هایت را جبران نمایی. زیرا رهروی، بدون شناخت قوانین هستی وایمان به آن امکان‌پذیر نمی‌باشد. راه تو پر از فراز و نشیب است ولی باید با همدلی با انسانهای دیگر به وارستگی برسی. همچنین باید تا اعماق جانت به آگاهی و روشنایی برسی و این امکان‌پذیر نمی‌باشد مگر اینکه به وحدانیت برسی. در سایۀ وحدت و عشق می‌توان طریق تکامل را پیمود و به دروازه‌های روشن آگاهی و روشن‌بینی دست یافت.
کوران حوادث
اگر تو را در کورانی از حوادث و آزمایشات قرار دهند، همواره به یاد داشته باش که خدا با توست. خودت را تسلیم شیطان نکن. برای پیوستن به پروردگار باید آزمایشاتی را پشت سر گذاری و بدان که بهترین طریق، برای به سلامت جستن از آزمونها، تسلیم شدن به پروردگار است.
اگر بخواهی رفتارت خداپسندانه باشد، باید به یاد داشته باشی که اگر خودت در شرایط مساوی با فرد مورد‌نظر قرار می‌گرفتی ، می‌خواستی چه رفتاری با تو داشته باشند. همیشه دیگران را محکوم و خطاکار قلمداد نکن. بلکه به یاد داشته باش که انسانها در لحظاتی از زمان تصمیماتی می‌گیرند که شاید از دیدگاه دیگران نادرست باشد ولی آن را با توجّه به شرایط خاصّ خود گرفته‌اند.
به کلیۀ پدیده‌های اطرافت به دیدۀ آزمایشی برای پیوستن به پروردگارت بنگر و در همه حال سعی کن که منیّتهایت را نادیده انگاری.
با دیدۀ وحدت بنگر. اگر به انسانها و حوادث با دیدۀ وحدت بنگری، خواهی توانست از آزمونهای الهی سربلند بیرون آیی. تنها راه رهایی از خود، پیوستن به پروردگار است. خداوند شما را یاری میدهد.
آرامش ابدی
خدا را بخوان و با یاد او به آرامش و سکون وسکوت، دست خواهی یافت.
بی‌عدالتی، زمانی رخ میدهد که خدا را به فراموشی سپرده و وحدت و عشق را زیر پا می‌گذارید.
بیاموزید، با یکدیگر با عشق، گذشت و محبّت برخورد کنید. یکدیگر را نیازارید. نسبت به هم صداقت و یکرنگی داشته باشید. موقعیت دیگران را درک کنید و همواره خدا را به یاد داشته باشید.
آنگاه که در موضع گذشت، محبّت و عشق، قرار می‌گیری. آنگاه که خود را از دیگران جدا نمی‌پنداری و آنگاه که هر کاری را تنها به نیّت رضای دوست انجام می‌دهی، خواهی توانست از رنج رهایی یافته و به آرامش ابدی دست یابی.
جاودانگی
چه بسیارند، انسانهایی که در رنج بسر میبرند. چه بسا رنجهایی که انسانها به خاطر نا آگاهی و عدم شناخت زندگی و مرگ تحمل میکنند.
هر گاه عزیزی را از دست می دهید، بدانید که او به سوی جاودانگی شتافته است. پس نباید خود را تسلیم اندوه نمایید و بدانید که زندگانی دنیا، بازیچه ای بیش نیست و هر کس خود را بدان مشغول دارد، از مسیر اصلی خود بازمانده است.
در زندگی و مرگ درسهایی نهفته است که بایستی با آن آگاهانه و با بصیرت برخورد کرد. هر چه خود را پایبند دنیا کنید، شما را در خود فرو می برد.
بدانید و آگاه باشید که تنها نزد پروردگارتان است که به آرامش ابدی دست می یابید. مردمان در وادی تنهایی که برای خود ساخته اند، در رنج گرفتارند. تنها با وحدت و یگانگی با پروردگار است که به آزادی و رهایی می رسید.
انسانهای نا آگاه هرگز رحمت الهی را درک نخواهند کرد، مگر اینکه از حصاری که برای خود ساخته اند، رها شوند . این حصار همانا جدایی از منشأ اصلی حیات و جاودانگی است.
بدانید که رهایی از رنجها، تنها در شکستن حصارهای جدایی است. تنها طالب وصل پروردگارتان باشید و او را بجوئید که رستگاری در پیوستن به پروردگار است.
تسلّی خاطر
به آنچه شما را به انسانها نزدیک می‌کند، بیندیشید. آیا می‌توانید برای یکدیگر مایۀ تسلّی خاطر و دلگرمی باشید؟ اگر می‌توانید مرهمی بر زخمهای یکدیگر باشید، بهتر آن است که این کار را انجام دهید و به یکدیگر تسلّی خاطر و آرامش ببخشید و اگر نمی‌توانید باری از دوش یکدیگر بردارید، به پروردگارتان پناه برید .
انسانها باید بیاموزند که در گیرودار زندگی مایۀ آرامش و تسلّی خاطر یکدیگر باشند و رنجهایشان را التیام بخشند.
اگر شما تنها به فکر خود باشید و در هنگام گرفتاری از هم فرار کنید، دراین صورت هرگز به وحدت نخواهید رسید. چگونه خواهید توانست وحدت با یکدیگر و در نتیجه وحدت با پروردگارتان را درک کنید، اگر تنها در فکر آرامش خودتان باشید؟
بیاموزید که غصّه‌ها شما را در خود فرو نبرد، در حالیکه به یکدیگر تسلّی می‌دهید، خود نیز به پروردگارتان پناه برید و بدانید که دنیا سرای گذر است و محلّ آزمون. پس بکوشید از آزمونهای الهی سربلند بیرون آیید.
بیگانه
بر تو باد عشق‌ورزیدن، هنگامی که خود را از انسانها جدا و بیگانه احساس می‌کنی، هرگز نخواهی توانست، تجربۀ وحدت و یکی شدن با پروردگارت را درک نمایی.
هر چه از خداوند دور باشی، بندگان وی را نیز بیگانه احساس خواهی کرد. بیاموز که تنها در سایۀ وحدت و عشق است که می‌توانی پروردگارت را دریابی.
وحدت و عشق
هنگامی که سخن از عشق به میان می‌آید، انسانها یکدیگر را با چشم کثرت می‌نگرند. چنانچه بیاموزید،یکدیگر را تن واحده شمرده و با یکدیگر آنطور که مایلید با خودتان رفتار شود، رفتار کنید، در این صورت یگانگی با خداوند را احساس خواهید کرد.
بیاموزید: یکدیگر را همچون پاره‌ای از وجود خودتان به شمار آورید و با هم با عشق و یگانگی رفتار کنید. چنانچه به این پایه از یگانگی برسید، بی‌شک خدا را در اعماق قلبتان احساس خواهید کرد.
بدانید و آگاه باشید: که برای رسیدن به پروردگارتان باید از خود بگذرید. از حصارها رها شوید تا در سایۀ نیکی و وحدت، خداوند را در اعماق قلبتان بیابید. اینک زمان آن رسیده که هر‌آنچه که شما را به دنیا و متعلّقات آن وابسته می‌کند، رها کنید و به وارستگی و صفای باطن دست یابید.
بدانید و آگاه باشید: که تنها در سایۀ عشق، محبّت و دوستی و یکرنگی می‌توانید عشق خداوند را تجربه کرده و از لذّت وصال او بهره‌مند شوید.
پاداش عظیم
بخشش و گذشت، اوّلین و مهمترین قدم در سیر الی‌الله است. اگر بتوانی در هر مرحله‌ای، از صمیم قلب از خودت بگذری، گام بزرگی برداشته‌ای. هنگامی که از انسانی دلگیر و آزرده‌خاطر می‌شوی، به یاد داشته باش، که شما انسانها تن واحده بوده و با یکدیگر اتّصالی ناگسستنی دارید. پس چگونه می‌توانید از پاره‌ای از وجود خودتان دلگیر و یا حتّی متنفّر باشید؟
بیاموزید به یکدیگر، چون پاره‌ای از وجود خود نگریسته و با یکدیگر با عشق و یگانگی رفتار کنید.
بی‌شک عاشقانه زیستن و با یکدیگر با عشق و اتّحاد و یگانگی رفتار کردن، بهترین راه وصل دوست است.
پس با هدف اتّصال و با دیدۀ وحدت به یکدیگر نگریسته و از خطاهای هم درگذرید.
بدانید که خداوند، هنگامی که انسانی را مورد آزمایش قرار میدهد، میزان بخشش و ازخود‌گذشتگی او بهترین ملاک برای عبور وی از امتحانات بوده و هر‌اندازه میزان گذشت و بخشش بیشتر باشد، تقرّب وی نیز بیشتر بوده و سنگینی امتحانات، می‌تواند برای او کمال محسوب شده و البتّه او را پاداشی عظیم خواهد بود. گوگل یاهو دانلود رایگان آشپزی ورزش چت روم فارسی شعر غزل
معمّا
هنگامی که خود را به خدا می‌سپارید، از هر چه غیر دوست بریده و تنها برای او زندگی می کنید.
بدانید: خداوند، شما را راهی نموده است تا به خدایتان بازگردید و راه وصل بجوئید.
بدانید: زندگانی دنیا بازیچه‌ای بیش نیست، خود را به بازیچه‌ها مشغول ندارید.
بدانید: در وحدت و عشق و یگانگی، آن یگانۀ بی‌همتا را درک خواهید کرد و به او خواهید پیوست. برای خود معمّا نسازید. آنچه شما را به او پیوند میدهد، انجام دهید و از آنچه شما را از دوست جدا می‌کند، فاصله بگیرید.
بدانید: خداوند شما را مجازات نخواهد کرد بلکه این شما هستید که در حسرت وصل دوست خواهید سوخت.
بیاموزید: از لحظاتتان برای کمال استفاده نموده و اوقات ارزشمندتان را بیهوده هدر ندهید.
خداوند بندگان خویش را دوست دارد و برای آنها حیاتی لذّتبخش و جاودانه مهیّا نموده است. لحظات ارزشمندتان را هدر ندهید و تنها وصل او را بجوئید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
قضاوت نکنید
در همه حال به یاد خدا باشید. دربارۀ یکدیگر قضاوت نکنید. بدون اطّلاع، یکدیگر را محکوم نکنید. با دیدۀ عشق و وحدت به یکدیگر نگریسته و از خطاهای هم درگذرید.
بدانید: انسانها برای امتحان بر سر راه یکدیگر قرار می‌گیرند.
پس در امتحان پروردگار، بهترین راه وصل دوست را بجوئید. راه عاشقانه زیستن راهی ناهموار و پرخطر است. پس ناهمواریها را هموار کنید. خطرها را به جان بخرید و تنها عشق را برگزینید.