قید و بند
همواره در نظر داشته باشید که صراط مستقیم، بدون تلاش و پشتکار بی‌وقفه حاصل نخواهد شد. پس بیاموزید،زمان، زمان شدن است. از خود بیرون آمدن. به خدا پیوستن. با او یکی شدن. خالص شدن تنها، برای ذات مقدّس یگانۀ او. رها شدن از هر چه شما را به بند می‌کشد.
بندها را بگسلید. خود را آزاد کنید. برای خود قید و بند نسازید. بلکه همواره با آزادی کامل رو به سوی پروردگار کنید. بدانید: آنچه شما را به بند کشد، مانع کمال محسوب شده و برای شما سدّ راه خواهد بود.
پس بدون وابستگی، در نهایت آزادی رو به سوی پروردگار کنید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
عشق خالص
بدان: بندگان خداوند دو دسته‌اند. آنها که خود را به خدا سپرده و تنها از او مدد می‌طلبند و در همه کاری تنها رضایت او را می‌جویند؛ آنان صالحان روی زمین و بهترین بندگان خداوند می‌باشند؛ و دستۀ دوّم کسانی که هر از گاهی خدا را به یاد می‌آورند و در نیّت‌هایشان خالص و پاک نیستند؛ آنها چون دل به غیر خدا ببندند البتّه خطاکارند و آنها را پاداشی در آنچه برای نیّت‌های دنیویشان انجام می‌دهند نیست.
بدان: هرچه از دوست طلب کنید، در چشم به هم زدنی به شما داده خواهد شد، به شرط این که نیّت شما خالص بوده وتنها او را بجوئید.
هرگز جز از خدای یگانۀ بی‌همتا از کسی مدد مطلبید که شما را گمراهی آشکار به ارمغان خواهد آورد.
بدان: راه به خدا رسیدن راهی پر فراز و نشیب است. از نشیب‌ها هراس به دل راه ندهید و در فرازها مغرور و دچار منیّت نشوید، بلکه همواره رو به سوی دوست داشته و تنها او را به یاد آورید.
بدانید: محبّت انسان‌ها به یکدیگر و عشق خالص آنها مانع از دلخوری و رنجش می‌شود. پس با عشق و محبّت یکدیگر را ببخشید و با رنجش راه را برای خودتان دشوار نکنید.
با یگانگی و عشق، به یکدیگر، به دیدۀ اغماض نگریسته و تنها خدا را بجوئید که این برای شما بهتر است اگر می‌دانستید.
منفعت پذیرش
هنگامی که از فردی بیمار و ناتوان مراقبت می‌کنید، گاهی ناامیدی بر شما چیره می‌شود و نمی‌دانید که آیا این روند طولانی خواهد بود یا آیا روزی برای شما رهایی خواهد بود یا نه.
برای چنین اموری همواره به یاد داشته باشید، آنچه را که نمی‌پذیرید و با آن می‌جنگید، با شما خواهد ماند و آنچه را که بپذیرید و برای آن تسلیم خواست خدا باشید، شما را رها خواهد کرد.
هر یک از شما که وضعیت موجود را بپذیرد و خودش را با آن تطبیق دهد، بتدریج رهایی برایش اتّفاق خواهد افتاد.
چنانچه با عشق و از اعماق قلب و نیّت خالص و پاک، به خدمت مبادرت ورزید، درسهایی را از وضعیّت موجود گرفته و زودتر آزاد خواهید شد.
مقصد اصلی
بدان: آنکه تو را آفریده، هدایت نموده و راه می‌نماید، قادر است، در تمام لحظات پشتیبان و نگاهبان تو باشد.
بیاموزید: مسائل را به طریق خردمندانه حل نموده و برای آنها بهترین راه‌حل را برگزینید. آنگاه که به قصد مقصد اصلی خود رهسپار می‌شوید، از غیر دوست بریده و تنها برای او خالص شوید تا بتوانید خدا را دریابید.
بیاموزید: در مسائل تنها خود را محق ندانسته بلکه برای دیگران نیز حقّی قائل شوید. آنچه شما از خودتان گذشت می‌کنید، برای شما کمال محسوب شده و شما را به هدفتان نزدیک می‌کند.
تنها با انجام تکنیک و عبادات نیست که به هدف نزدیک می‌شوید بلکه در کنار آن ازخودگذشتگیها و فداکاریها نیز به شما کمک کرده و برای شما مایۀ رسیدن به تعالی و کمال می‌شود.
نیّت و عمل
بدان خداوند یگانۀ بی‌همتا، شما را به اعمال و نیّاتتان قضاوت می‌کند.
هر گاه به کاری عاشقانه و با کمال خلوص مبادرت کردید، البتّه نتایج شگفتی به بار خواهد آورد ولی اگر نیّـت و عمل شما یکسان نباشد، نتایج چندان مطلوبی نخواهد داشت. نیّتهایتان را با عشق خالص به مرحلۀ عمل درآورید، که این برای شما بهتر است.
عشق خالصانه
هنگامی که خود را در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌دهی و آنگاه که نامهای مقدّسش را بر زبان می‌رانی، بدان آنچه تو را به دوست وصل می‌کند، عشق خالصانه و ذکر قلبی است.
ذکر را از قلبت ادا کن. هنگامی که او را به نامی می‌خوانی و به صفتی یاد می‌کنی، آن صفت را با باور قلبی و با تمام وجود بیان کن. چون او را با تمام وجود و با تمام عشق بخوانی، البتّه پاسخ تو را خواهد داد.
در پیشگاه خداوند
هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیری، به یاد داشته باش، آنچه تو را به او متّصل می‌کند، عشق خالص و ذکر خالصانۀ قلبی است و آنچه بین تو و پروردگارت جدایی می‌اندازد، مشغول شدن به دنیاست. بیاموز که چون در پیشگاه ذات اقدس احدیّت قرار می‌گیری، خود را به او سپاری و با تمام قلب و تمام وجود صدایش کنی.
هنگامی که افکارت را حول محورهای مختلف می‌چرخانی، در واقع، حایلی بین خود و خداوند قرار می‌دهی.
بیاموز که افکارت را کنترل کرده و در هر لحظه به قلبت بازگردی. اگر بتوانی در هر لحظه خود را کنترل نموده و خدا را از درون قلب صدا کنی، بی‌شک ذکر تو عاشقانه و خالصانه خواهد بود. پس هرگز بین خود و خدا جدایی میفکن. که این جدایی تو را از جادّۀ کمال دور می‌کند و البتّه لحظات گرانقدر تو را هدر خواهد داد.
بیاموز که هر لحظه، لحظۀ ساختن و شدن است. پس از لحظات نهایت استفاده را برده و وقت ارزشمند خود را هدر نده که خداوند مشتاقان راهش را هدایت خواهد کرد و آنها را به خود فراخواهد خواند.
حریم الهی
ره‌یابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا می‌گذاری، از هر چه غیر دوست، بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی. عشق الهی جز به ایثار داشته‌هایت ممکن نمی‌شود و راه خداوند جز با گذشتن از علائقت میسّر نمی‌باشد.
پس بدان که رهروی، بدون گذشتن از خود وآنچه تو را به دنیا وابسته می‌کند، امکان‌پذیر نیست. بیاموز که برای وصل پروردگارت از هر چه تو را از دوست جدا می‌کند، جدا شده و تنها برای وی خالص و زلال شوی.
بر توست که بی مدد دوست خواسته‌ای نداشته باشی و بی طلب دوست چیزی برای خود نخواهی.
از آنچه تو را به سوی خداوند سوق می‌دهد، استقبال کن و از آنچه تو را از وی جدا می‌کند، بپرهیز .
بدان که رضای پروردگار، در رضایت بندگان اوست. پس بیاموز که دل در گرو دنیا نگذاری و تنها با یاد خداوند، لحظه‌ها را سپری کنی.
بر تو باد عشق‌ورزیدن. که عشق تو را به ملکوت خداوند رهنمون می‌شود. به یاد داشته باش هرگز جز از خداوند مدد نطلبی و جز به رضای پروردگار نیندیشی و عشق را سرلوحۀ زندگیت قرار دهی.
ناخالصیها
اگر خواسته باشید بر ناخالصی‌هایتان غلبه کنید، باید بدانید که هر چه شما را به شیطان فرمان دهد و از خداوند دور کند، برای شما مانعی در راه رسیدن به خداوند خواهد بود. برای غلبه بر این احساسات ناخالص، باید به خدا پناه برید و بدانید که خداوند شما را یاری خواهد داد.
اگر خواسته باشید بدانید، چگونه می‌توانید خود را برای خدا خالص گردانیده و از موانع بگذرید، بایستی همواره به یاد داشته باشید که خداوند شما را برای زندگی جاودان و مقام خلیفـة الّلهی آفریده است.
پس زندگی کوتاه و گذرای دنیوی را با هر چه که شما را به آن پیوند می‌دهد، به کمال اخروی نفروشید و به یاد داشته باشید که خداوند شما را به خالص شدن و زلال شدن برای هر چه نزدیکتر شدن به خودش فرمان می‌دهد.