تنهاترین لحظه

تنهاترین لحظه

آن زمان که خود را تنها احساس می‌کنید، درها را به روی خود بسته و تلاشها را بی‌ثمر می‌انگارید، از لطف حق ناامید گشته و خود را بی‌سرپناه می‌یابید، بدانید: خداوند حامی شماست، همواره با شما بوده و در تنهاترین لحظاتتان شما را تنها نمی‌گذارد، شما را می‌نگرد و مشتاق شنیدن صدای شماست.

بدانید: خداوند هنگامی که انسان را آفرید و او را بر روی زمین قرار داد، رحمانیت خود را بر او جاری نموده و از عشق خود او را بهره‌مند ساخت.

بدانید: راههای رحمت و برکت  را خود شما می‌توانید به روی خود باز نموده و از آنها بهره برید. چنانچه بیاموزید، هر پدیده‌ای را به دیدۀ رحمتی از جانب پروردگار بنگرید و در هر اتّفاقی خیر آن را جستجو کنید و همواره به تمامی اتّفاقات و پدیده‌ها، به دیدۀ رحمت و برکت بنگرید و جنبۀ مثبت آن را دریابید، از پدیده‌ها درس گرفته و آن درس را توشۀ فردای خود سازید، آنگاه رحمت و برکت بیشتری را به سوی خود فراخوانده و همواره سپاسگزار خواهید بود.

بخشندگی خداوند

بخشندگی خداوند

پروردگار تو بخشنده و مهربان است. میزان بخشندگی خداوند را هیچ بنده‌ای نمی‌تواند درک کند مگر اینکه به مقام خلیفة‌الهی برسد. آنگاه، در جایگاه خداوند، می‌تواند درکی از میزان رحمانیت خداوند داشته باشد. 

پروردگار کریم می‌داند که در لحظاتی از زندگی انسانها دچار لغزش می‌شوند و این لغزشها برای آنان می‌تواند گاهی آموزنده و حاوی درسهایی برای ادامۀ زندگی باشد.  

اگر آنان بخاطر خطاهایشان بخشوده شوند، می‌توانند از این  درسها استفاده کرده و برای ادامۀ راه زندگی  از لغزشهای مکرّرشان جلوگیری کنند.  

پس بر خداوند است که با رحمانیّت خاصّ خود از خطاهای آنان چشم‌پوشی کند  و به آنان فرصت از نو ساختن و شروع دوباره بدهد.

مأمن والا

مأمن والا

از آنچه خداوند برایتان مهیّا کرده‌ است، غافل نباشید.

بدانید: آنگاه که خداوند را می‌خوانید، بهترین طریق زیستن را برگزیده‌اید.

بدانید: خداوند شما را می‌آزماید، چنانچه از آزمایشات الهی سربلند بیرون آیید، گامی به سوی دوست برداشته‌اید.

بدانید: خداوند بندگان خویش را دوست دارد و از آنچه برایشان باعث رنج و سختی است، آنان را برحذر می‌دارد.

بدانید: خداوند آن هنگام که انسان را آفرید و او را خلیفة‌الله قرار داد، کمال رحمانیّت خویش را در هنگام آفرینش انسان به اثبات رسانید. پس بر شماست، رحمانیّت او را پاس بدارید و از آنچه شما را از دوست جدا می‌کند، دوری گزینید.

بدانید: خداوند، هنگام آزمایش بندگانش با آنان است و آنان را در پناه خویش قرار می‌دهد. پس با تکیه بر مأمن والای خویش، امتحانات را پاس بدارید و سختیها را به جان خرید و بدانید، خداوند همواره با شماست.

آنچه از این راه به دست می‌آورید، توشۀ راه خود سازید که مقصد نزدیک و خداوند مشتاق شماست.

راههای رحمت

راههای رحمت

آن زمان که خود را تنها احساس می‌کنید، درها را به روی خود بسته و تلاشها را بی‌ثمر می‌انگارید، از لطف حق ناامید گشته و خود را بی‌سر‌پناه می‌یابید، بدانید: خداوند حامی شماست، همواره با شما بوده و در تنهاترین لحظاتتان شما را تنها نمی‌گذارد، شما را می‌نگرد و مشتاق شنیدن صدای شماست.

بدانید: خداوند هنگامی که انسان را آفرید و او را بر روی زمین قرار داد، رحمانیّت خود را بر او جاری نموده و از عشق خود او را بهره‌مند ساخت.

بدانید: راههای رحمت و برکت را خود شما می‌توانید به روی خود باز نموده و از آنها بهره برید.

بدانید: چنانچه بیاموزید، هر پدیده‌ای را به دیدۀ رحمتی از جانب پروردگار بنگرید و در هر اتّفاقی، خیر آن را جستجو کنید و همواره به تمامی اتّفاقات و پدیده‌ها به دیدۀ رحمت و برکت بنگرید و جنبۀ مثبت آن را دریابید، از پدیده‌ها درس گرفته و آن درس را توشۀ فردای خود سازید، آنگاه رحمت و برکت بیشتری را به سوی خود فراخوانده و همواره سپاسگزار خواهید بود.

اعجاز آفرینش انسان

اعجاز آفرینش انسان

 اعجاب آفرینش انسان در این است که خداوند درعین بی‌نیازی و با رحمانیّت خاصّ خود، انسان را آفرید تا او را در کمال آفرینش خویش متجلّی سازد. در آفرینش انسان رازی است که گشودن آن راز تنها به مدد پروردگار و با درایت و سعی معدودی از انسانها امکانپذیراست.

اگر درخلقت انسان نظر کنی، می‌توانی به نهایت قدرت آفرینندگی خداوند پی برده و اعجاز آفرینش را دریابی. اعجاز آفرینش خداوند در وجود دوبعدی انسان است. حضور روح والای خدایی، در جسم پست خاکی و همنشینی خدا با خاک، نشانۀ کمال رحمانیّت اوست.

تجلّی آفرینش انسان در دو بعد، به دلیل نیاز خداوند به آفرینش نیست. بلکه نشانۀ بی‌همتایی و کمال اوست.

آنگاه که خداوند اراده کرد که انسان را بیافریند، او را پرتوی از وجود پرتلألؤ خویش قرار داد و با این کار تنها جنبۀ رحمانیّت خود را آشکار ساخت.

جز خدا نبینید. خداوند سبحان

حدیث دوست نگویم مگربه حضرت دوست

                           که آشنا سخن آشنا نگه دارد

                                                                «حافظ»

                  جز خدا نبینید

      «همه از خدائیم، به سوی خدا می‌رویم»

کلّ هستی از خداست. آنچه در دنیای توهّمتان می‌بینید، از ذات احدیّت نشأت گرفته است. آیا چیزی جز خدا و جز از خدا می‌بینید؟ خدا آنچه هست، آنچه نیست، آنچه خواهد بود و آنچه بوده است، می‌باشد. خدا تنها حقیقت، تنها زندۀ واقعی، تنها حیات جاودان و تنها شعور حاکم بر هستی است.

جز خدا نیست. هر چه هست، خداست. جز خدا نبینید. جز خدا نپندارید و جز خدا حامی‌ای نجوئید که او ذات یگانۀ هستی است. تنها حقیقت ماندگار و تنها پدیدۀ جاودان. جز او هر چه هست، همه از اوست. با اوست. در اوست و تنها اوست که هست و غیر او هر چه هست، زندگانی از او می‌یابد که او وحدت بی‌منتهاست.

خداوند سبحان

 خداوندسبحان، رحمان و رحیم است. بخشنده و بی‌همتاست. مهربان و شکور است. بدون پرسش، بدون درجه‌بندی، تنها با عشق می‌بخشد و از بخشش خود، نه نگران می‌شود، نه کمبودی خواهد داشت. بلکه تنها می‌بخشد، چون ذات او رحمان و صفت او بخشندگی است.

پس در تبعیّت از خدای خود رحمانیّت را تمرین کنید تا به کمال و والایی دست یابید.