تنها هدف زندگی
خداوند، تو را هدایت می‌کند به سوی راهی که در آن از تنگ‌نظریها به دور مانده و خود را مقیّد به آداب دست و پاگیر ننمائی و بدانی که هرگز هیچ انسانی بدون وارستگی و رهایی به لقاء پروردگارش نرسیده است.
پس طریق هدایت بجوئید و به سوی خداوند رو آورید که این برای شما بهتر است. بدانید، که پایان کار همه، زندگانی در سرای جاویدان است. بنابر این بی‌جهت خود را به دنیا مشغول ندارید.
بدانید که پروردگار، انسانها را به جهت کمال آفریده است. پس باید محور اصلی زندگی شما، گام گذاشتن در راه پروردگار و رسیدن به لقاء ذات مقدّس خداوندی باشد. همانا انسانی که بداند برای چه آفریده شده و هدف از زندگی وی چه بوده است، می‌تواند بهترین زندگی را برای خود رقم زند.
پس تا فرصت باقی است، رو به سوی پروردگار کنید و از آنچه بین شما و خداوند جدایی می‌اندازد، دوری گزینید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
گام بلند
انسانها همواره منافعشان را جستجو می‌کنند و به هر پدیده و ماجرایی از دیدگاه منافع شخصی خودشان می‌نگرند.
چنانچه بیاموزید، در اتّفاقات و جریانها، منافع و سود دیگران را نیز در نظر گرفته و منافع آنها را به خودتان ترجیح دهید، گامی بلند به سوی رهایی و رستگاری برداشته‌اید.
اگر انسانی در ناآگاهی به سر برده و بر اساس آن عمل می‌کند، او را طرد نکرده و از او برای خودتان هیولایی نسازید. بلکه بکوشید، به انسانها به دیدۀ جلوۀ روی دوست نگریسته و عشق را سرلوحۀ اعمالتان قرار دهید.
خوشبختی
انسانها هنگامیکه بر سر دوراهی قرار می‌گیرند، راهی را برمی‌گزینند که برای آنها منافع بیشتری در بر داشته باشد و آنها را به مقصود و هدفشان نزدیک سازد. بیاموزید که چون انتخابی در پیش دارید، به پروردگار رو آورید و رضای پروردگار را بجوئید.
خداوند انسانها را به جهت خداگونه شدن آفرید. پس هر یک از شما بایستی به مأموریت الهی خود واقف بوده و تنها در آن مسیر گام بردارید.
خوشبختی انسانها در گرو عشق است. چون بیاموزید که چگونه به یکدیگر عشق بورزید، بی شک در مسیر خوشبختی و سعادت دنیا و آخرت خود گام برداشته‌اید.
راه فنا
راه کمال، راه از خود گذشتن، خود را فنا کردن، خود را ندیدن و تنها خدا را دیدن است. چون در این مسیر گام بردارید، تنها خدا را خواسته و تنها برای او زندگی می‌کنید. خودخواهیها را کنار گذاشته و دیگرخواهی را بر خودخواهی ترجیح می‌دهید.
اگر این مسیر را برگزینی، چه خواهی کرد؟ آیا دیگران را برای منیّتهایشان، برای خودخواهیهایشان و ناآگاهیهایشان، آزار خواهی داد؟ یا از خود گذشته و تنها به خدا فکر خواهی کرد؟
به انسانها بیاموزید، گذشت را پیشۀ خود سازند. از ناآگاهی یکدیگر سوء‌استفاده نکنند و به یکدیگر در مسیر کمال یاری رسانند.
صدای خدا
تا جایی که به شنیدن مربوط می‌شود، خداوند همیشه شنوا و بیناست ولی شما انسانها از شنیدن بازمانده‌اید. گوش وهوش خود را به روی جهان هستی بسته‌اید. در ناشنوایی کامل به سر می‌برید. تا بدان حد که هیچ صدایی، حتّی صدای خدا را نمی‌شنوید و از این ناشنوایی لذّت می‌برید و خود را بی‌نیاز از هدایت و بی‌نیاز از شنیدن می‌پندارید.
اکنون زمان برخاستن است. گامی به اندازۀ نیاز بشریت، برای دست یافتن به ذات یگانۀ هستی، با او یکی شدن، در او حل شدن و رها شدن.
برای برداشتن این گام، خود را آماده کنید، از منیّتها رها شوید. از جنگها و خشونتها دست بردارید. با عشق زندگی کنید. آزادگی بیاموزید و همواره خود را تسلیم امر خداوند نمائید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.