منازل عشق
منازل عشق، متعدّدند. چون به سوی کمال حرکت می‌کنید، از منازل بسیاری عبور خواهید کرد. نفسانیات، شما را به من‌دون‌الله و خداوند، شما را دعوت به وحدت و کمال می‌کند. در هر مرحله از زندگی که تعارض میان خود و خدا پیش می‌آید، شما در آن مرحلۀ خاص، صعود یا سقوط خواهید کرد.
هر حرکتی، هر تصمیمی، هر لحظۀ زندگی می‌تواند صعود یا سقوط باشد. بسته به اینکه به چه دیدی به آن بنگرید و چگونه با آن برخورد کنید، عشق زمینی نیز چون همۀ مراحل زندگی می‌تواند پلّه‌ای برای صعود یا مردابی برای سقوط باشد.
اگر بتوانید در وحدت با غیر خود، خدا را بیابید، البتّه گامی به جلو برداشته‌اید. ولی اگر از عشق زمینی، برای خود معبودی بسازید و خدا را به فراموشی بسپارید، بسیار متضرّر شده‌اید.
وصل معبود
همچنانکه خود را به دنیا مشغول می‌دارید، از وظیفۀ اصلی خود که همانا سیر در مسیر الی‌الله و طیّ طریق است، باز‌مانده و روزمرّگیها شما را از پروردگارتان بازمی‌دارد. بیاموزید که همواره رو به سوی حق‌تعالی داشته باشید و تنها وصل او را بجوئید.
آنچنان زندگی کنید که چون هنگام ترک دنیا فرارسد، مشتاقانه وصل معبود را بجوئید و تأسّفی برای فرصتهای از دست رفته نداشته باشید.
بیاموزید، عشق را جستجو کنید که عشق‌ورزیدن شما را به معبودتان می‌رساند و برای شما برکت و جاودانگی به ارمغان خواهد آورد.
خود را با دنیا یکی ندانید که دنیا سرابی بیش نیست و هر که خود را به آن آلوده سازد، البتّه تأسّف فرصتهای از دست رفته را خواهد خورد.
بیاموزید، همواره عشق را جستجو کنید که خداوند در دلهای عاشق خانه دارد.
قل اعوذ بربّّّ النّاس، ملک النّاس، اله النّاس
ربّ الناّس به معنی پروردگار جهانیان است. تأکیدی است بر اینکه پناه‌دهندۀ شما خداوند همۀ جهانیان است، پروردگاری که شما را آفریده، جان بخشیده و روزی‌رسان و بخشاینده است. او را پرستش کنید و تنها از او مدد طلبیده و به او پناه جوئید.
ملک النّاس، پادشاه آدمیان است. خداوندی که سلطنت مقتدرانه‌اش دو جهان را در بر گرفته و کلیۀ آفریده‌ها و پدیده‌ها تحت سلطنت و اقتدار او هستند. اوست یکتای آفریننده، خداوند جنّ و انس، پادشاه بلامنازع کل هستی و تنها وجود حاکم بر کلّ موجودات.
اله النّاس معبود جهانیان است، تنها نقطۀ پرستش و ذات یگانۀ هستی است.
چون خداوند به سه نام مختلف نام برده شده است، پس او را از هر دریچه‌ای که بنگرید، تنها پناه خود خواهید یافت و اوست که تنها پناهگاه امن شماست.
بدان که وسوسه‌های شیطانی از نفس انسان برخاسته و او را به مسیر من‌دون‌الله هدایت می‌کنند. هنگامی که اسیر وسوسه‌های نفس قرار می‌گیرید و خود را به شیطان می‌سپارید، از پروردگارتان غافل شده و زمان ارزشمند خود را از دست می‌دهید.
بیاموزید که چون اسیر نفس خنّاس گشتید، با پناه بردن به پروردگار و توسّل جستن به او، هدایت طلبیده و خود را از وسوسه‌های شیطانی برهانید، که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
عشق چیست؟
عشق، راه فناست. راه وصل. راه گذشتن از منازل و پیوستن به معبود است.
چون با عشق قدم برداری، منازل را یک بیک با سرعت طی کرده و آنگاه که با جان جانان یکی شوی، آنچه می‌ماند، تنها عشق است. تنها عشق است که روشنگر است، کارساز است و تنها عشق است که یاریگر و روشنایی‌بخش است.
چون با عشق قدم برداری، راه را بر خود هموار کرده و موانع را به راحتی پشت سر خواهی گذاشت. آنگاه که وسوسۀ شیاطین، عشق را در قلبت کمرنگ می‌کند، به خدا پناه ببر که او بهترین یاری‌دهنده و بهترین پناه‌دهنده است.
از تمرین عشق‌ورزی غافل مباش که برای صعودت بهترین تمرینی است که می‌توانی انجام دهی. برای پرورش عشق در قلبت، هر لحظه و هر کجا که هستی، همۀ انسانها و پدیده‌ها را تنها از دریچۀ چشم عشق ببین و با عشق قضاوت کن که این بهترین طریق زیستن است.