نماز و کنترل افکار
بدان: عبادت پروردگار، تنها به زبان آوردن کلامی نیست. ولی یقیناً هر‌آنچه تو را به سوی پروردگارت سوق دهد، برای تو کمک کننده خواهد بود.
اگر احساس می‌کنی، در هنگام به جا آوردن نماز، آنطور که شایسته است در پیشگاه خداوند قرار نمی‌گیری، به خودت رجوع کن و ببین که در آن هنگام چه چیزی برای تو اهمّ است.
معمولاً افکار دنیایی و دل به دنیا بستن، سدّ راه ارتباط تو و پروردگارت قرار می‌گیرند. از موانع بگذر. برای گذشتن از موانع کافیست، آنها را بی اهمیّت بینگاری. به آنها بها نده. آنها را جدّی نگیر.
بلکه تنها بنگر که در پیشگاه چه کسی قرار گرفته‌ای. اگر به عظمت وجودی که در پیشگاهش قرار گرفته‌ای و بی‌اهمیّت بودن بقیۀ چیزها، در مقابل آن عظمت مقدّس پی ببری، هرگز ذهنت را مشغول دنیا نخواهی کرد.
استخاره؟
هنگامی که از پیشگاه مقدّس خداوند، سؤالت را جویا می‌شوی، بدان، خداوند شنوا و بیناست، شما را می‌نگرد و همواره حمایت می‌کند.
راه درست، در قلب توست. به آنچه قلبت به تو می‌گوید، عمل کن. هنگامی که از کتابی آسمانی طلب خیر می‌کنی و جواب سؤالت را جویا می‌شوی، خداوند با تو سخن می‌گوید و تو را راهنمایی می‌کند.
اگر قلبت با جوابی که داده شده، هماهنگ است، پس در آن شک نکن ولی اگر هماهنگ نیست، جواب صحیح و کامل در قلب توست. به ندای قلبت که از درونی‌ترین احساسات تو سرچشمه می‌گیرد، عمل کن.
عشق خالصانه
هنگامی که خود را در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌دهی و آنگاه که نامهای مقدّسش را بر زبان می‌رانی، بدان آنچه تو را به دوست وصل می‌کند، عشق خالصانه و ذکر قلبی است.
ذکر را از قلبت ادا کن. هنگامی که او را به نامی می‌خوانی و به صفتی یاد می‌کنی، آن صفت را با باور قلبی و با تمام وجود بیان کن. چون او را با تمام وجود و با تمام عشق بخوانی، البتّه پاسخ تو را خواهد داد.
انوار الهی
« بر توست آنطور که شایسته است خود را در پیشگاه مقدّس خداوند قرار دهی تا بتوانی از انوار الهی بهره‌مند شوی»
هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیری، باید بدانی که تمامی وجود، ذهن و افکار تو بایستی در خدمت ذکر و یاد خداوند قرار گیرند، آنگاه پالایش شده و انوار الهی را درک خواهی کرد.
بدان و آگاه باش: چنانچه هنگام ذکر نام مقدّس خداوند، ذهنت پرسه زده و به دنیا مشغول شود، لحظه‌ها را از دست داده و آنطور که شایسته است، نتیجه نخواهی گرفت.
برای کنترل ذهن کافی است، دنیا را بی‌اهمیّت شمرده و روزمرّگیها را به فراموشی سپاری و آنگاه با تمام وجود در پیشگاه خداوند ظاهر شوی.
خداوند هر که را که به درگاهش رو آورد، قرین رحمت خود خواهد ساخت.