وحدت
بدان: خداوند انسانها را از تن واحده آفریده. هر نوع جدایی در این وحدت، مایۀ خسران و زیان ابدی است. پس عامل جدایی نباشید. بلکه همواره انسانها را دعوت به وحدت و یکی بودن کنید.
سکوت ذهن
برای به سر بردن در سکوت ذهن، بهتر آن است که تمام لحظات، به یاد پروردگارت باشی و از درگیریها اجتناب کنی تا بتوانی وقت بیشتری را به خدایت مشغول باشی و از هوای نفس دوری گزینی به هر شکل آن و درهر لباسی که به سوی تو می‌آید.
اشتیاق از حرص جداست
آنگاه که قدم در راه می‌گذارید تنها سرمایۀ اوّلیّۀ شما اشتیاق وافر برای رسیدن به مقصد اصلی است؛ و آنگاه که راه می‌پیمایید و برای گذر از پستی و بلندی‌ها و پیچ و خم‌های صعب‌العبور از جان مایه می‌گذارید، تنها انگیزۀ شما برای غلبه بر سختی‌ها شوق رسیدن است.
چگونه می‌توان چنین مسیری را بدون اشتیاق سپری کرد؟ حال آنکه نفس انسان همواره او را به راحت‌طلبی و هواپرستی و تمایل به گریز از موانع و سختی‌ها دعوت می‌کند.
هرگز نخواهید توانست بدون مدد دوست و بدون انگیزه و اشتیاق حتّی قدمی بردارید. پس دستمایۀ اوّلیّۀ شما اشتیاق خود شماست و بدون آن راه سپردن بی‌معنی و حتّی غیرممکن است.
اشتیاق از حرص و طمع جداست. اشتیاق لازمۀ پیمودن مسیر کمال است؛ ولی آنگاه که به آن حریص بودن برای آنچه که هنوز آمادگی برای آن ندارید وبی‌صبری و عدم درک موقعیّت و صبور بودن بر آن موقعیّت اضافه شود اشتیاق به ضدّ خود تبدیل شده و مانع کمال خواهد بود.
پشتکار
راه رهروی ربطی به قضاوتهای دیگران ندارد. هنگامی که راهی را در پیش می‌گیرید، آنچه شما را به مقصد نزدیک می‌کند، میزان اعتماد، پشتکار و خلوص شماست.
تنها به قضاوت خدا بیندیشید
بر خود واجب بدانید هرگز از کدورت سخنی به زبان نیاورید، بلکه همواره عشق را سرلوحۀ عمل خود قرار دهید.
بیاموز همواره به خاطر رضای خدا دل دیگران را شاد کنی. در شادی دیگران برای تو رهایی است نه در غم و کدورت. دل بندگان خدا را شاد کن به هر طریق ممکن، تا خداوند تو را پاداش خیر دهد.
هرگز به قضاوت هیچکس تکیه نکن، بلکه تنها قضاوت خدا برایت مهم باشد. اگر خداوند تو را قضاوت کند چه خواهد گفت؟ آیا رضایت خداوند را به دست آورده‌ای یا دل بنده‌اش را رنجانده‌ای؟ این باید برای تو مهم باشد و بس.
اکنون بیاموز همواره عشق را جستجو کنی در هر لحظه از زمان و در هرکجا و با هر کس. تفاوت نمی‌کند . در هر صورت با عشق زندگی کن.
راه هموار
آنچه انجام دهید، آنچه بیندیشید و آنچه بر زبان آورید، راهی است به سوی رستگاری یا خلاف آن. در هر حرکتی که انجام می‌دهید، عشق را جستجو کنید و به این طریق، قدمی به پروردگار نزدیک شوید.
از امکاناتی که در اختیار دارید، بهره گیرید و از لحظه‌هایتان برای آن هدفی که به خاطر آن بدنیا آمده‌اید، استفاده کنید.
اگر بتوانید به این مهم دست یابید، در آن صورت می‌توانید تمام حرکات، گفتار و پندارتان را در هر لحظه با پروردگار هم‌سو کرده و راه هموارتان را ادامه دهید.
راه شیطان
ذهن‌های ناآرام بشر تقویت کنندۀ شبکۀ منفی هستند و می‌توانند از شبکۀ منفی تأثیر بپذیرند.
هنگامی که با دور شدن از ذات اقدس احدیّت راه را برای نفوذ شبکۀ منفی باز می‌گذارید، افکار شیطانی و اعمال شیطانی شروع به ظهور و رشد می‌کنند؛ و چون خود را به شیطان می‌سپارید الهامات شیطانی و رفتارهای شیطانی در شما ظهور کرده و به این ترتیب کانال‌هایی می‌شوید که شبکۀ منفی از طریق شما اید‌ه‌آل‌هایش را به اجرا می‌گذارد.
حیوانات و بهداشت
آیا باید از حیوانات بخاطر مسائل بهداشتی اجتناب کرد یا با آنها رابطۀ صمیمانه و دوستانه داشت؟
حیوانات نه تنها جزئی از هستی، بلکه بخش مهمی از اکوسیستم کرۀ زمین را تشکیل می‌دهند. وقتی که به اکوسیستم به عنوان یک مجموعه می‌نگرید، هر جزء آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.
کلّ میکروارگانیسم‌ها، ویروسها، بیماریزاها و غیربیماریزاها، بی‌دلیل آفریده نشده‌اند. آنها نیز جزئی از این سیستم بوده و نقش بسزایی در تعادل آن ایفا می‌کنند.
اگرچه در برخورد با هر جزء بایستی منطقی برخورد نموده و بی‌دلیل خود را به آن چیزهایی که می‌توانند شما را بیمار یا ناتوان نمایند، نسپارید، اما به یاد داشته باشید، عشق و مهر را در همۀ موارد به کار برده و با هر چیزی منطقی و صحیح و با قلب باز و دید عاشقانه برخورد نمایید.
نتیجۀ مطلوب
راه رهروی، راه عشق و بخشش است. چون عشق می‌ورزید، خود را ازخود رها کرده و تنها برای رضای دوست زندگی می‌کنید. از هر چه مربوط به شماست، چشم‌پوشی کرده و تنها رضای او را می‌جوئید.
بدانید: قضاوت زودهنگام، شما را به رنج و حرمان می‌افکند. پس به رضای دوست بیندیشید و از قضاوتها پرهیز کنید. سکوت و عشق را با هم بیامیزید، تا نتیجۀ مطلوبی عایدتان شود.
آگاهی محدود
بدان و آگاه باش آنکه تو را آفریده، به تو زندگی عطا نموده، تو را هدایت فرموده، همواره نیز با توست و از نیّات قلبی تو آگاه است. بدان انسانها دو دسته‌اند:
دسته‌ای از انسانها بر اساس فهم و آگاهی عمل کرده و همواره کمال‌جو و کمال‌گرا هستند. آنها هر کاری را با نیّت تقرّب و با آگاهی انجام داده و همواره طالب رضای پروردگار می‌باشند.
دستۀ دوّم کسانی هستند که به شنیده‌هایشان اکتفا کرده و بر اساس آنچه آموخته‌اند، حال چه درست و چه نادرست، عمل می‌کنند. آنان نیز سعی می‌کنند تا حدّ امکان کاری را که به نظرشان درست می‌آید انجام دهند و از آنچه نادرست است اجتناب کنند.
بدان که نمی‌توان از همۀ انسانها انتظار داشت بر اساس آگاهی عمل کرده و همواره رضای پروردگار را جستجو کنند؛ بلکه بسیاری از آنها هنگام عمل، هوای نفس را نیز مداخله داده و بر اساس میل و هوای نفس عمل می‌کنند.
در صورتی که رضای پروردگار را جستجو می‌کنی و رو به سوی کمال داری باید به یاد داشته باشی انسانها را با دیدۀ بصیرت بنگری، از قضاوت بپرهیزی، و آنها را در همان آگاهی محدودشان کمک نمائی.
راه عشق، راه تلاش است
راه عشق، گستردگی و زیر و بم‌های نهان بسیار دارد.
آنگاه که قدم در راه می‌گذارید و برای رسیدن به جانان از جان مایه می‌گذارید، البتّه در آن تلاش بسیاری لازم و نهفته است.
برای عبور از پهنۀ بیکران راه عشق و گذر از پستی و بلندی‌های آن تلاش برای غلبه بر نفس امّاره، تلاش برای باقی ماندن بر راه و تلاش برای جلوگیری از سقوط کاری است که شما انجام می‌دهید.
آنچه امداد الهی است و پاداش تلاش شماست به مدد دوست انجام می‌پذیرد و شما را ظاهراً در آن نقشی نیست، ولی آن هم پاداش مقاومت و تلاش و نتیجۀ خواستۀ قلبی و درخواست مشتاقانۀ شماست.
راه کمال از خودبینی و خودپرستی و هواپرستی جداست و امداد الهی نتیجۀ تلاش‌های شما بر باقی ماندن بر راه بقاست.
اسارت
آنچه شما را در بند می‌کشد و در اسارت نگه می‌دارد، پایبندی به قواعدی است که خود برای خود ساخته‌اید.
برای رها شدن از قید و بندها و رسیدن به رستگاری، موانع را از سر راه خود بردارید. برداشتن موانع تنها به اعمال و افکار شما مربوط نمی‌شود، بلکه آنچه باورهای شماست، باید اصلاح شده و خود را از بند بایدها و نبایدها رها سازید.
بدانید، هر‌آنچه قلبهای شما را به سیاهی می‌کشاند وزنگار بر آن می‌نشاند، مانع کمال بوده و برای زدودن زنگار بایستی طرز تفکّر خود را تغییر داده و به یکدیگر چون تن واحده و جلوۀ روی دوست بنگرید.
اگر شما انسانها بیاموزید که در وجود یکدیگر، خدا را جستجو کنید، نیازی به قید و بندها نبوده و از بند اسارت یکدیگر آزاد خواهید شد.
نماز و کنترل افکار
بدان: عبادت پروردگار، تنها به زبان آوردن کلامی نیست. ولی یقیناً هر‌آنچه تو را به سوی پروردگارت سوق دهد، برای تو کمک کننده خواهد بود.
اگر احساس می‌کنی، در هنگام به جا آوردن نماز، آنطور که شایسته است در پیشگاه خداوند قرار نمی‌گیری، به خودت رجوع کن و ببین که در آن هنگام چه چیزی برای تو اهمّ است.
معمولاً افکار دنیایی و دل به دنیا بستن، سدّ راه ارتباط تو و پروردگارت قرار می‌گیرند. از موانع بگذر. برای گذشتن از موانع کافیست، آنها را بی اهمیّت بینگاری. به آنها بها نده. آنها را جدّی نگیر.
بلکه تنها بنگر که در پیشگاه چه کسی قرار گرفته‌ای. اگر به عظمت وجودی که در پیشگاهش قرار گرفته‌ای و بی‌اهمیّت بودن بقیۀ چیزها، در مقابل آن عظمت مقدّس پی ببری، هرگز ذهنت را مشغول دنیا نخواهی کرد.
عطر عشق
راهی را که تو به سوی کمال می‌پیمایی می‌تواند برای تو مفید باشد، به شرط این که توأم با عشق و صداقت و محبّت باشد.
محبّت نسبت به همه کس، چه نزدیک چه دور چه مادر چه فرزند چه همسر و چه غریبه. تفاوتی نمی‌کند.
عشق چون عطر، می‌پراکند و همۀ فضا را آکنده می‌سازد. با انسانها با عشق و دوستی برخورد کن که این بهترین طریق هدایت است.
قید و بند
همواره در نظر داشته باشید که صراط مستقیم، بدون تلاش و پشتکار بی‌وقفه حاصل نخواهد شد. پس بیاموزید،زمان، زمان شدن است. از خود بیرون آمدن. به خدا پیوستن. با او یکی شدن. خالص شدن تنها، برای ذات مقدّس یگانۀ او. رها شدن از هر چه شما را به بند می‌کشد.
بندها را بگسلید. خود را آزاد کنید. برای خود قید و بند نسازید. بلکه همواره با آزادی کامل رو به سوی پروردگار کنید. بدانید: آنچه شما را به بند کشد، مانع کمال محسوب شده و برای شما سدّ راه خواهد بود.
پس بدون وابستگی، در نهایت آزادی رو به سوی پروردگار کنید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.