مرکب عشق
بدان و آگاه باش: آنکه تو را هدایت نموده، قادر است، همواره کمک و راهنمای تو باشد ولی تو خود باید مسیر خود را پیدا نموده و همراه با اشتیاق و شور آن را ادامه دهی.
بدان: هر کس که از پروردگارش فاصله بگیرد، بی‌شک در ضلالت و گمراهی به سر می‌برد.
بدان: آنگاه که هر از چند گاهی رو به سوی خدا می‌کنی، در بی‌خبری به سر برده و از هدایت پروردگار محروم می‌مانی.
بدان: هر چه تو را به دوست پیوند دهد، به کار گیری و از مواهب خود را محروم نسازی.
بدان: انسانها، آنگاه که به هدایت نیازمندند، همواره خدایشان را می‌خوانند و خداوند البتّه بهترین پاسخگوست. رهروی تنها با پیمودن راه نیست. بلکه بایستی راه را هوشیارانه و با تیز‌هوشی بپیمایی. باید از هر لحظه استفاده کرده و بیهوده زمانت را هدر ندهی.
بدان: آنگاه که لحظه‌های ارزشمندت را هدر داده و از آن پلی به سوی پروردگار نمی‌سازی، خود را در بی‌خبری افکنده و از مواهب محروم می‌مانی.
بدان: عشق را جستجو کردن، بهترین طریق پیمودن راه است. پس همواره در جستجوی عشق باش که عشق بهترین مرکب، برای رهروان راه دوست است.
عشق، با تمام وجود
خداوند، همواره در قلبهای شما جاریست. برای احساس وجود خداوند، فقط کافیست دریچه‌های قلبت را بگشایی. برای باز کردن دریچه‌های قلبت، باید خود را وقف خداوند نمایی.
اگر بیاموزی که همواره، روحأ و جسمأ در خدمت خداوند بوده و تسلیم امر پروردگار باشی، در این صورت قلبت جلا پیدا کرده و زلال میشود و می‌توانی عشق را با همان کیفیت که طالبی، احساس کنی.
بدان که خداوند در همه حال به احوال بندگانش آگاه است و می‌داند که هر یک از شما چگونه زندگی را ارج می‌نهید و از لحظات برای نزدیک شدن به پروردگار استفاده می‌کنید. پس مزد هر یک از شما، از قبل تعیین شده و چنانچه در جستجوی پروردگار باشید او را خواهید یافت.
خداوند همواره شما را به سوی خویش دعوت نموده و برای صالحان اجر و مزدی مافوق تصوّر مهیّا نموده است.
اشعه های تابان حقیقت
تنها راه‌حل تضادهای درونی تو، پناه‌بردن به پروردگار است. در سایۀ لطف پروردگار می‌توانی از مدد الهی بهره بگیری و بر نقائص خود غلبه کنی. اگر شناخت و فهم تو از جهان هستی و قوانین آن به حد اعلا برسد، باز هم دچار سرگردانی خواهی بود، مگر اینکه با یقین کامل به پدیده‌ها بنگری و بدانی که هر چه تو را با جهان پیوند می‌دهد، در سایۀ وحدت و یگانگی به ظهور میرسد.
اگر در تاریکترین نقاط روحت جستجو کنی ، باز هم اشعه‌های تابان حقیقت را خواهی دید. حقایق تغییر‌ناپذیرند. راه رسیدن به کمال، روشن و تابان است. فقط مسیر‌های رسیدن به آن، متفاوت است. زمان آن رسیده که به دانسته‌های خود عمق و جلای بیشتری ببخشی و نادانسته‌هایت را جبران نمایی. زیرا رهروی، بدون شناخت قوانین هستی وایمان به آن امکان‌پذیر نمی‌باشد. راه تو پر از فراز و نشیب است ولی باید با همدلی با انسانهای دیگر به وارستگی برسی. همچنین باید تا اعماق جانت به آگاهی و روشنایی برسی و این امکان‌پذیر نمی‌باشد مگر اینکه به وحدانیت برسی. در سایۀ وحدت و عشق می‌توان طریق تکامل را پیمود و به دروازه‌های روشن آگاهی و روشن‌بینی دست یافت.
شایستگی بخشش
خداوند انسانها را می‌آزماید و آنها را به جهت پایداری بر صراط مستقیم می‌سنجد تا بداند کدامیک از بندگان وی شایستگی بخشش او را دارند.
اگر می‌خواهی شایستگی بخشش خداوند را داشته باشی، باید تلاش کنی که بدون تلاش، هرگز، هیچ پیشرفتی میسّر نمی‌شود و هرگز نخواهی توانست به هدف نهایی خود دست یابی.
اگر در وجودت احساس خلأ می‌کنی، تنها با نشستن و منتظر ماندن به اینکه تو را کمکی از طرف خداوند برسد و خلأ وجودی‌ات را پر کند، به نتیجه‌ای دست نخواهی یافت، بلکه باید خود تو راه پر کردن آن را بیابی و چاره‌ای برای حل مشکل خود پیدا کنی.
بدان که خداوند شایستگی بندگانش را می‌سنجد و سپس به تناسب آنچه لایق آن هستند، به آنان عطا میکند.
مراتب عشق نزد پروردگار تو متفاوت است. اگر می‌خواهی به مراتب بالای عشق دست یابی، ظرف وجودی‌ات را بهبود ببخش و با گسترش قلب خود شایستۀ عشق خداوند باش.
خداوند انسانها را در مواقع نیاز حمایت میکند و به آنان راه درست را نشان می‌دهد ولی خود شما باید برای رسیدن به مراتب بالای عشق تلاش کرده و شایستگیهای خود را به اثبات برسانید.
لحظه ها را گرامی دار
آموخته‌‌هایت را توشۀ راه خود ساز و در جهت کمال به کار گیر. آنچه به تو آموخته میشود، می‌تواند برایت تکیه‌گاهی مطمئن در جهت نیل به هدف و رسیدن به پروردگارت باشد، از لحظه‌هایت استفاده کن و بدان که دستیابی به زندگی جاودان، همانا در جوار رحمت حق به سر بردن است.
هر چه تو را به دوست نزدیک میکند و به وصل و پیوند با او کمک میکند، به کار گیر و بدان که در راه عشق، باید از خود بگذری. که گذشتن از خود، همانا قدم گذاشتن در سیر الی الله است. پس هرگز از لطف حق نومید مباش و به پروردگارت تکیه کن و از او مدد طلب که او پیوسته با توست و همواره نگاهبان تو خواهد بود.
بی‌شک انسانهایی که به تعالی و کمال رسیده‌اند، برای نیل به این هدف مسیر دشواری را پشت سر گذاشته‌اند، آنان راحت‌طلبی را کنار گذاشته و با عشق به پروردگارشان این مسیر دشوار را پیموده‌اند.
خداوند می‌داند انسانهایی که رو به او دارند و به خاطر او از همه چیز می‌گذرند، قطعأ شایستگی رسیدن به کمال و به سربردن در جوار رحمت حق را دارند.
اینک بدان و آگاه باش که زندگی جاودان در انتظار توست، لحظه‌ها را گرامی دار و برای پیوستن به پروردگارت، از لحظه‌هایت نهایت استفاده را ببر.
جادّۀ عشق
پروردگار یگانۀ بی‌همتا، مهربان و رحیم است. پس هر که امید رحمت پروردگار دارد، باید دست از کینه‌ها بشوید و درهای رحمت را باز کند. هر چه در توان دارید، در جهت خیر و نیکی به کار بندید. اصلاح امور کنید و جز از خدا نترسید.
هر چه از دوستیها بکاهید، از جادّۀ عشق، دور می‌شوید. زیرا انسانها با مدارا سازگارترند. پس به سوی نیکی رو کنید. چون به او پناه برید، از هر چه بدی است دوری جوئید و در جوار رحمت حق آرام گیرید. خداوند نگهبان شماست و از پلیدیها دور نگه می‌دارد.
محرّم
آنگاه که انسانی به آن درجه از عشق و آگاهی میرسد که خالصانه و عاشقانه، همۀ وابستگیها، دلبستگیها و حتّی جان شیرین را در راه آرمانی مقدّس فدا میکند، ملکوت خشنود می شود. کائنات آذین بندی می کند. خداوند لبخند می زند و عاشقانه آغوش می گشاید.
چنین پروازی را سوگی نیست. ماتمی نیست. اشک و آهی نیست. بلکه تنها عشق است و شادی وصل.
تشعشعات مثبت
نسبت به انسانها بدبین نباش. بدبینی، تشعشع منفی ایجاد کرده و تراکم تشعشعات منفی در ذهن و در فضای پیرامون تو باعث غفلت تو از خدا میشود.
به همه چیز با عشق بنگرو به سمت انسانها، تشعشعات مثبت و عشق بفرست تا از برکات آن بهره‌مند شوی.
آغوش باز
بنگر که خداوند تو را به سوی خویش دعوت می‌نماید. پس آنچه تو را مانع میشود، از میان بردار و آنچه تو را رهنمون میشود، با آغوش باز بپذیر.
بدان: هرآنچه بدان مایلی، می‌تواند برایت مانع محسوب شده، پس تمایلاتت را تعدیل کن. با آنها نجنگ. ولی بیاموز بر هوای نفست غلبه پیدا کرده و خود را به نفس نسپاری. از آنچه تو را به سوی پروردگار رهنمون میشود، استقبال کن.
راه کمال، راه عاشقانه زیستن است. پس لحظه‌هایت را با عشق و با یاد پروردگار سپری کن تا بتوانی از مواهب آن بهره‌مند شده و همواره رو به سوی دوست و تعالی و کمال داشته باشی که این برای تو بهتر است، اگر می‌دانستی.
آرامش ابدی
خدا را بخوان و با یاد او به آرامش و سکون وسکوت، دست خواهی یافت.
بی‌عدالتی، زمانی رخ می‌دهد که خدا را به فراموشی سپرده و وحدت و عشق را زیر پا می‌گذارید.
بیاموزید، با یکدیگر با عشق، گذشت و محبّت برخورد کنید. یکدیگر را نیازارید. نسبت به هم صداقت و یکرنگی داشته باشید. موقعیت دیگران را درک کنید و همواره خدا را به یاد داشته باشید.
آنگاه که در موضع گذشت، محبّت و عشق، قرار می‌گیری. آنگاه که خود را از دیگران جدا نمی‌پنداری و آنگاه که هر کاری را تنها به نیّت رضای دوست انجام می‌دهی، خواهی توانست از رنج رهایی یافته و به آرامش ابدی دست یابی.
عشق چیست؟
عشق، راه فناست. راه وصل. راه گذشتن از منازل و پیوستن به معبود است.
چون با عشق قدم برداری، منازل را یک بیک با سرعت طی کرده و آنگاه که با جان جانان یکی شوی، آنچه می‌ماند، تنها عشق است. تنها عشق است که روشنگر است، کارساز است و تنها عشق است که یاریگر و روشنایی‌بخش است.
چون با عشق قدم برداری، راه را بر خود هموار کرده و موانع را به راحتی پشت سر خواهی گذاشت. آنگاه که وسوسۀ شیاطین، عشق را در قلبت کمرنگ میکند، به خدا پناه ببر که او بهترین یاری‌دهنده و بهترین پناه‌دهنده است.
از تمرین عشق‌ورزی غافل مباش که برای صعودت بهترین تمرینی است که می‌توانی انجام دهی. برای پرورش عشق در قلبت، هر لحظه و هر کجا که هستی، همۀ انسانها و پدیده‌ها را تنها از دریچۀ چشم عشق ببین و با عشق قضاوت کن که این بهترین طریق زیستن است.
زیباترین حیات
بدان و آگاه باش که خداوند یگانۀ بی‌همتا انسانها را یکسان آفریده است. اگر انسانی را ناهماهنگ یافتی، بدان که خداوند او را هدایت خواهد کرد و به او راه پیوستن به الله را خواهد آموخت.
در میان بندگان خداوند، آنانکه راه خود را زودتر بیابند، قبل از دیگران به سرمنزل مقصود خواهند رسید. آنان منازل را یک بیک با سرعت طی کرده و سرانجام به لقاء پروردگار خواهند پیوست.
ولی آنانکه راه گم کرده‌اند و در بیراهه‌ها سرگردان مانده‌اند، برای رسیدن به سرمنزل مقصود راه دشوار و طولانی‌ای را در پیش خواهند داشت. آنان برای پیوستن به پروردگار و رسیدن به لقاء‌الله منازل را به کندی طی خواهند کرد و راه را به دشواری خواهند پیمود.
در میان بندگان پروردگار آنان که راه را شناخته‌اند و با عشق به پروردگار می‌زیند، در زندگی دنیایی نیز می‌توانند لقاء پروردگار را تجربه کنند و زندگی لذّت‌بخشی را در حیات دنیوی‌شان داشته باشند.
بدان و آگاه باش که زیباترین حیات از آن کسانی است که در همین زندگی به پروردگار خویش می‌پیوندند و حیات جاودانه‌شان را از روی زمین آغاز می‌کنند.
عشق و دلجوئی
آنگاه که اندیشه‌ای را در خود می‌پرورانید، بدانید، خداوند از دلها آگاه است و از کنه اندیشه‌های شما و عمق وجود شما، از خود شما آگاهتر است.
بدانید: خداوند شما را به نیکی و عشق فرمان می‌دهد، پس هر چه شما را از نیکی و عشق جدا میکند، برای شما مانع کمال محسوب شده و آنچه شما را بدان نزدیکتر میکند، البتّه قدمی به پروردگارتان نزدیکتر خواهد کرد.
هر خطایی که مرتکب شوید، برایتان دوری از پروردگار را به همراه خواهد داشت، مگر اینکه تصمیم به ترک آن گرفته و ازآن دوری جوئید.
هنگامی که در مورد مسئله‌ای اظهار نظر می‌کنید، زبان را به نرمی و مهربانی فرمان دهید و کلمات را با عشق و دلجوئی ادا کنید و بدانید، انسانها با محبّت و عشق آشناترند تا زبان انتقاد و تندی. پس با محبّت و مهربانی آنان را به نیکوئی فرمان دهید که این برای شما بهتر است.
تمرین عشق ورزی
در قلبهای شما جایی برای خداوند وجود دارد که اگر آن را درک کنید و به ادراک کامل آن برسید، خواهید توانست بسیاری از مسائل را برای خودتان حل کرده و از درد و رنج رهایی یابید.
تمرین عشق‌ورزی با ذکر نام و یاد خداوند، شروع شده و سپس به کمک به همنوعان، دستگیری از بیچارگان، شادی را مهمان خانۀ دلها کردن و عشق به کلّ هستی ادامه می‌یابد.
اگر بخواهی هر روزت را با عشق شروع کنی، باید تا می‌توانی در این مسیر گام برداشته و تنها به خداوند بیندیشی. به یاد خدا و برای رضای خدا لحظه‌هایت را سپری کنی و همواره بکوشی تا همبستگی و عشق را سرلوحۀ عملت قرار دهی.
کدام سد؟
هنگامی که خود را در معرض امتحانات خداوند قرار می‌دهید، بدانید، که آزمونهای الهی چون سدّی بین شما و خداوند قرار می‌گیرند. چنانچه این سد را به نیروی عشق و ایمان خود در هم بشکنید، شما را مرتبه‌ای والاتر عطا خواهد کرد و اگر نیرو و توانایی کافی برای غلبه بر سدهایی که برخاسته از هوای نفس شماست، نداشته باشید، آنگاه شما را امتحانی دیگر خواهد بود.
بدانید خداوند شما را می‌آزماید و آنچه از این راه بدست آورید، بهترین سرمایه برای طیّ طریق و رهروی شماست.
می‌پندارید که به حال خود رها شده‌اید و شما را آزمونی نخواهد بود؟ هرگز چنین نیست، خداوند بندگان خویش را همواره به داشته‌ها و نداشته‌هایشان می‌آزماید و آنها را اینچنین به صراط مستقیم فرامی‌خواند.