وارستگی
تنها راه‌حل تضادهای درونی ما، پناه‌بردن به پروردگار است. در سایۀ لطف پروردگار می‌توانیم از مدد الهی بهره بگیریم و بر نقائص خود غلبه کنیم. اگر شناخت و فهم ما از جهان هستی و قوانین آن به حد اعلا برسد، باز هم دچار سرگردانی خواهیم بود، مگر اینکه با یقین کامل به پدیده‌ها بنگریم و بدانیم که هر چه ما را با جهان پیوند می‌دهد، در سایۀ وحدت و یگانگی به ظهور می‌رسد.
اگر در تاریکترین نقاط روحمان جستجو کنیم ، باز هم اشعه‌های تابان حقیقت را خواهیم دید. حقایق تغییر‌ناپذیرند. راه رسیدن به کمال، روشن و تابان است. فقط مسیر‌های رسیدن به آن، متفاوت است.
زمان آن رسیده که به دانسته‌های خود عمق و جلای بیشتری ببخشیم و نادانسته‌هایمان را جبران نماییم. زیرا رهروی، بدون شناخت قوانین هستی وایمان به آن امکان‌پذیر نمی‌باشد. راه ما پر از فراز و نشیب است ولی باید با همدلی با انسانهای دیگر به وارستگی برسیم. همچنین باید تا اعماق جانمان به آگاهی و روشنایی دست یابیم. و این امکان‌پذیر نمی‌باشد مگر اینکه به وحدانیت برسیم. در سایۀ وحدت و عشق می‌توان طریق تکامل را پیمود و به دروازه‌های روشن آگاهی و روشن‌بینی دست یافت. 103