آستان جانان
مسیر کمال را دنبال کنیم که این تنها طریق و بهترین طریق زیستن است. چون به قلّه های کمال چشم بدوزیم، از هرآنچه که در این مسیر ما را به خود مشغول می دارد، چشم پوشیده و بازیچه ها را نادیده انگاریم.
به یاد داشته باشیم، صعود کردن، لذّت خاص خود را داشته و پرواز تا آستانۀ جانان ما را از حظّ وافری لبریز خواهد ساخت. تا آن حد که می توان از رنج چشم پوشی از لذّتهای مادّی گذر کرده و دل به آن نادیدۀ ناشناخته خوش بداریم.
خود را رها کنیم. از منیّتها چشم بپوشیم. مادیّات و روزمرّگیها را فدا کنیم. بی قیدو شرط عشق بورزیم. لحظاتمان را با یاد و نام آن یگانۀ بی همتا پربار کنیم و آنگاه با توشه ای درخور و شایسته سر بر آستان جانان بساییم.