نوروزتان پیروز
صولت سرما شکسته شد. آسمان از شوق گریست. چشمه ها جوشید. سبزه زاران از طراوت باران شکفت. درختان از نوازش نسیم بهاری چشم گشودند و با لطف و مهر به شکوفه نشستند. طبیعت بیدار گشته و همۀ هستی، همنوا، سرود جشن روز نو را آغاز کرد. نوروزتان پیروز. 799
توکّل
توکّل به معنی بیدار بودن، هشیاری در هر لحظه، با یاد خدا بودن، اعتماد به خدا و این که هر لحظه بدانی، کجا قرار داری، چه می‌کنی، چگونه مدد می‌گیری و برکات و لطف خدا را احساس کنی.
توکّل موضعی انفعالی نیست که تو ناآگاهانه و بی‌رمق، با چشم بسته به پیش بروی و از محیط خود، جایگاه خود، و رابطه‌ات با خالق هستی، بی‌خبر باشی.
هنگامی که توکّل می‌کنید، با دید باز، آگاهی کامل و تسلیم محض، خود را به خدا سپرده و او را منشاً همۀ خیرات و برکات می‌دانید.
671
عشقبازی
رهروی، یعنی عشقبازی. یعنی یکی شدن با پروردگار یگانۀ بی‌همتا. یعنی نیست شدن وحل شدن در جان جانان.
بیاموز، همواره یکی شدن را تجربه و تمرین کنی. برای یکی شدن باید که از خود بگذری. خود را رها کنی، نیست کنی، فنا کنی. برای فنا شدن باید فراموش کنی خود را.
هر گاه با هر مسئله‌ای روبرو می‌شوی، خود را به فراموشی بسپاری و انسانها را به خاطر رضای پروردگار محترم بشماری.
سعی کن از رابطه‌ها، پلی به سوی پروردگار بسازی که یکی شدن را تجربه نخواهی کرد، مگر با یکی شدن با انسانها و این به دست نمی‌آید، مگر با گذشتن از خود، علائق خود و خودمحوری.
بیاموز، انسانها را پاس بداری، حرمت گذاری و آنها را به دلیل خطاهایشان مجازات ننمائی. بلکه همواره دست‌گیر و راهنمای انسانها باشی. 378
وسوسه
انسانها چون از یاد خدا غافل می‌شوند، به انواع وسوسه‌ها دچار گشته و دچار ضلالت و گمراهی می‌شوند. هر گاه خود را اسیر وسوسه‌های شیطان می‌بینی، به خدا پناه ببر و از او مدد بطلب و چون راه درست بر تو آشکار شد، بیدرنگ از خطا بپرهیز و خود را در رنج میفکن.
بدان و آگاه باش: که خداوند انسانها را بدون دلیل بر سر راه یکدیگر قرار نمی‌دهد. چون انسانی در مسیر شما قرار گرفت، از او دستگیری نموده و رضایت خداوند را بر همه چیز مقدّم دارید که این برای شما بهتر است. 223
همسفر
هرگز خود را وابستۀ هیچ انسانی نساز. وابستگی و قیدو بند شما را از پروردگارتان بازمی‌دارد. عشق و علاقه از وابستگی جداست.
شما می‌توانید یکدیگر را دوست بدارید و به هم عشق بورزید، ولی مالک هم نباشید.
چون به انسانی وابسته می‌شوید، او را تنها برای خود خواسته و برای یکدیگر مانع کمال می‌شوید. باید بیاموزید که انسانها مسافران زمینند و هرگز زندگی جاودانهای بر روی زمین ندارند .
پس اگر با این دید به یکدیگر بنگرید، برای هم همسفران خوبی خواهید بود. با عشق و علاقه و رها از وابستگی با یکدیگر زندگی می‌کنید و چون پروردگار یکی از شما را فراخواند، او را رها کرده و خود را نیز به خداوند می‌سپارید و تنها تسلیم امر پروردگار می‌شوید، که این برای شما بهتر است. 223