عشق را بیاب
راه تو، راه عاشقانه زیستن است. پس آن را بیاب.
عشق را جستجو کن. در هر چه می‌توانی. در ابر، در خورشید، در درخت، در انسانها، در بخشش، در گذشت، در هر چه می‌توانی عشق را جستجو کن. منتظر منشین تا عشق به سراغت بیاید. خودت به استقبال آن بشتاب.
بیاموز، همواره به همه چیز به دیدۀ عشق و محبّت بنگری تا بتوانی پروردگارت را دریابی.
عاشقانه زیستن
راه عاشقانه زیستن را بیاموز. برای عاشقانه زیستن زندگی کن. از خودخواهی بپرهیز و همواره به یاد خدا باش. بدان انسانها با عشق و محبّت سازگارترند.
از عشق غافل نباش و همواره به یاد داشته باش، هر کاری را به نیّت رضای دوست انجام دهی.
هماهنگی فکر و عمل
چرا بسیاری از ما از انتظاراتی که خدا از ما دارد فاصله داریم؟
آنچه ما بدان می‌اندیشیم عاشقانه زیستن، عشق ورزیدن، و تمرین عشق ورزی است. ولی هنگام به عمل آوردن آن دچار نقص و کاستی می‌شویم. زیرا نمی‌توانیم میان فکر و عمل هماهنگی برقرار کرده و افکار و آموخته‌هایمان را در هنگام عمل اجرا کنیم.
پس راه حل این است: در تمام لحظات مراقب اعمالمان باشیم هر کاری را با دیدۀ باز و با مراقبت کامل انجام بدهیم و همواره رضایت پروردگار را مد نظر داشته باشیم.
در این صورت خواهیم توانست اعمال و افکارمان را هم‌سو کرده و هماهنگ با هستی پیش برویم.
فناء و بقاء
راه فناء، راه عشق است. چون عشق را بجوئی، آنگاه خود را فراموش کرده و در فناء، بقاء را خواهی یافت.
برای عاشقانه زیستن، کافی است، آن را در قلبت پرورش دهی. به جای پرورش نفرت و عصبانیت، بیاموز، همواره عشق را جستجو کنی. در هر اتّفاقی، هر رابطه‌ای، هر کلامی، برایت معیار تنها عشق باشد.
بدون خودخواهی، بدون ریا، بدون تکبّر، تنها عشق را بجوی. به بندگان خداوند، به دیدۀ جلوۀ روی دوست بنگر و تنها با عشق خدا زندگی کن.
نگاهی از دریچۀ عشق
راه عاشقانه زیستن، راهی پرفراز و نشیب است. آنگاه که تصمیم می‌گیری قدم در راه عشق گذاشته و جز به خدا نیندیشی، انواع وابستگی‌ها درمسیر تو سدّ راه خواهند شد و تو را از پروردگارت باز خواهند داشت.
بیاموز همواره رو به سوی محبوب خویش داشته و تنها انسانها را از دریچۀ چشم او بنگری. به همه چیز عاشقانه نگاه کن. در قضاوت‌هایت عشق ملاک تو باشد و انسانها را با عشقشان بسنج.
بدان خداوند شما را به عشق می‌پذیرد و با عشق محک می‌زند. پس هرگز در قضاوت‌های خود نقطه ضعف‌ها را نبین. بلکه سعی کن عشق انسانها را دیده و آن را چون معیاری برای سنجش آنها قرار دهی
بیراهه
راه خدا، راه عشق است. در مسیر عشق، همواره بیراهه‌هایی وجود دارد. از بیراهه‌ها پرهیز کنید و تنها او را بجوئید.
برای عاشقانه زیستن و طیّ مسیر کمال همواره به یاد داشته باشید: آنچه انجام دهید، بی هیچ دغدغه‌ای شما را به سوی حق رهنمون خواهد شد، تنها به این شرط که آن را با اخلاص کامل و تنها به نیّت رضایت دوست انجام دهید.
فرای منیّت
هر چه تو را از دوست جدا می‌کند، برای تو مانع کمال شده و فاصله‌ای را با خداوند، احساس خواهی کرد. خودخواهیها، منیّتها، در خود فرورفتنها، مانع کمال بوده و تو را از پروردگارت باز می‌دارد.
بهترین طریق، راه عاشقانه زیستن است. پس اگر فرزندت یا کسی که تو عاشقانه دوستش داشته باشی، خطایی مرتکب شود، تو چه می‌کنی؟
به او تذکّر داده و سپس بدون هیچ کینه و منیّتی او را می‌بخشی ولی هرگز با یک خطا او را از خود نمی‌رانی و قصد انتقام گرفتن نخواهی داشت.
راه عاشقانه زیستن، راهی فرای ذهن، فرای منیّت و فرای جهل و خودخواهی است. پس با انتخاب عشق از خود فراتر رفته و خدا را برگزینید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
نیّت و عمل
بدان خداوند یگانۀ بی‌همتا، شما را به اعمال و نیّاتتان قضاوت می‌کند.
هر گاه به کاری عاشقانه و با کمال خلوص مبادرت کردید، البتّه نتایج شگفتی به بار خواهد آورد ولی اگر نیّـت و عمل شما یکسان نباشد، نتایج چندان مطلوبی نخواهد داشت. نیّتهایتان را با عشق خالص به مرحلۀ عمل درآورید، که این برای شما بهتر است.
عشق در قرآن
آیا در قرآن اشاره‌ای به عشق و مهر نشده است؟
قرآن کلام الهی است. آیا کلام پروردگار می‌تواند عاری از عشق و مهر باشد؟ آنگاه که خداوند بندگان خویش را مورد خطاب قرار می‌دهد و راه هدایت را به آنان می‌نماید، آنان را از عشق لایزال خویش بهره‌مند نموده و به سوی خویش فرامی‌خواند.
بدانید: کلام الهی هر چه که باشد و واسطۀ کلام هر که باشد، به جهت هدایت و دعوت بوده و برای شما پیام‌آور صلح و دوستی است. چگونه می‌تواند چنین دعوتی مملوّ ازعشق نباشد؟
خداوند عاشقانه شما را فرامی‌خواند و با آغوش باز می‌پذیرد. باشد که رستگار شوید و به او بپیوندید که او ذات یگانۀ هستی است.
آغوش باز
بنگر که خداوند تو را به سوی خویش دعوت می‌نماید. پس آنچه تو را مانع میشود، از میان بردار و آنچه تو را رهنمون میشود، با آغوش باز بپذیر.
بدان: هرآنچه بدان مایلی، می‌تواند برایت مانع محسوب شده، پس تمایلاتت را تعدیل کن. با آنها نجنگ. ولی بیاموز بر هوای نفست غلبه پیدا کرده و خود را به نفس نسپاری. از آنچه تو را به سوی پروردگار رهنمون میشود، استقبال کن.
راه کمال، راه عاشقانه زیستن است. پس لحظه‌هایت را با عشق و با یاد پروردگار سپری کن تا بتوانی از مواهب آن بهره‌مند شده و همواره رو به سوی دوست و تعالی و کمال داشته باشی که این برای تو بهتر است، اگر می‌دانستی.
پاداش عظیم
بخشش و گذشت، اوّلین و مهمترین قدم در سیر الی‌الله است. اگر بتوانی در هر مرحله‌ای، از صمیم قلب از خودت بگذری، گام بزرگی برداشته‌ای. هنگامی که از انسانی دلگیر و آزرده‌خاطر می‌شوی، به یاد داشته باش، که شما انسانها تن واحده بوده و با یکدیگر اتّصالی ناگسستنی دارید. پس چگونه می‌توانید از پاره‌ای از وجود خودتان دلگیر و یا حتّی متنفّر باشید؟
بیاموزید به یکدیگر، چون پاره‌ای از وجود خود نگریسته و با یکدیگر با عشق و یگانگی رفتار کنید.
بی‌شک عاشقانه زیستن و با یکدیگر با عشق و اتّحاد و یگانگی رفتار کردن، بهترین راه وصل دوست است.
پس با هدف اتّصال و با دیدۀ وحدت به یکدیگر نگریسته و از خطاهای هم درگذرید.
بدانید که خداوند، هنگامی که انسانی را مورد آزمایش قرار می‌دهد، میزان بخشش و ازخود‌گذشتگی او بهترین ملاک برای عبور وی از امتحانات بوده و هر‌اندازه میزان گذشت و بخشش بیشتر باشد، تقرّب وی نیز بیشتر بوده و سنگینی امتحانات، می‌تواند برای او کمال محسوب شده و البتّه او را پاداشی عظیم خواهد بود. گوگل یاهو دانلود رایگان آشپزی ورزش چت روم فارسی شعر غزل