مقام زن و مرد
آیا پروردگار بین زن و مرد تفاوت قائل شده است؟
خداوند یکتای بی‌همتا همۀ انسانها را یکسان آفریده و به آنها جایگاه یکسانی عطا کرده است. از دیدگاه خداوند، انسانها همه یکسان هستند و تنها تفاوت انسانها، در میزان تقوا و ایمان آنهاست
در جوامع به بعضی از انسانها ستم روا می‌شود و انسانها نسبت به یکدیگر ستم روا می‌دارند و آن را به خداوند نسبت می‌دهند. زنها در بسیاری از جوامع مورد ستم واقع می‌شوند و حق آنان ادا نمی‌شود. خداوند هر انسانی را جایگاه خاصّی بخشیده و ستم به هیچ انسانی را روا نمی‌دارد.
آیا جز این است که بشر را خداوند خلق فرمود تا به مقام خلیفةالّهی برسد؟ آیا در این جایگاه بین زن و مرد تفاوتی قائل شد؟ همۀ انسانها در پیشگاه خداوند یکسان هستند.
به همه توان بالقوّۀ خلیفةالّهی عطا شده و همۀ انسانها با محک تقوایشان سنجیده می‌شوند. برشماست که قوانین اجتماعی خود را به گونه‌ای تنظیم کنید که با توجه به شرایط هر زمان، حقوق انسانها تأدیه شود.
خداوند بندگانش را دوست دارد و ستم به هیچیک از آنان را روا نمی‌دارد. در خلقت هر موجودی حکمتی است که تنها خدا از آن آگاه است.
بسپارید
بسیارند کسانی که چون خود را به خدا می‌سپارند، از عواقب آن آگاهی ندارند.
هنگامی که خود را به خدا می‌سپارید و خود را در مسئله‌ای دخیل نمی‌دانید، در واقع کلیۀ امور خود را به خدا واگذاشته و به او تمسّک می‌نمائید.
بدانید: خداوند بهترین کارگزار است.
بدانید: هر چه خود را در مسئله‌ای حذف کنید، نتیجۀ بهتری خواهید گرفت.
بدانید: انسانها در تنگناها بایستی تنها از خداوند مدد طلبند و تنها او را برای حلّ مسائلشان به یاری طلبند.
بدانید: سرانجام به او خواهید پیوست و تنها راه نجات شما پیوستن به پروردگارتان است.
پس هر چه زودتر از خود رها شده وبه او متوسّل شوید که این بهترین راه زندگی است، اگر می‌دانستید.
تمرین عشق ورزی
در قلبهای شما جایی برای خداوند وجود دارد که اگر آن را درک کنید و به ادراک کامل آن برسید، خواهید توانست بسیاری از مسائل را برای خودتان حل کرده و از درد و رنج رهایی یابید.
تمرین عشق‌ورزی با ذکر نام و یاد خداوند، شروع شده و سپس به کمک به همنوعان، دستگیری از بیچارگان، شادی را مهمان خانۀ دلها کردن و عشق به کلّ هستی ادامه می‌یابد.
اگر بخواهی هر روزت را با عشق شروع کنی، باید تا می‌توانی در این مسیر گام برداشته و تنها به خداوند بیندیشی. به یاد خدا و برای رضای خدا لحظه‌هایت را سپری کنی و همواره بکوشی تا همبستگی و عشق را سرلوحۀ عملت قرار دهی.
برکت حیات
مرگ انسانها در دست پروردگار است و تنها خداوند از آن آگاه است. این که انسانی بداند کی و چگونه به لقاء پروردگارش خواهد پیوست، نمی‌تواند در زندگی برای وی سودمند باشد. زیرا اطّلاع از لحظۀ مرگ، انسان را از حرکت و امید به فردا باز می‌دارد و او را در اندیشۀ مرگ فرو می‌برد.
اگر تنها به مرگ بیندیشید، از زندگی بهره‌ای نخواهید برد و حیات شما از برکت و تلاش خالی خواهد شد. بهتر آن است که تسلیم پروردگار شده و هر زمان که خداوند مرگ شما را اراده کرد، با آغوش باز و نهایت تسلیم آن را پذیرا باشید. خداوند بر دلها آگاه است.
پناهگاه امن
بدانید: بندگان خداوند دو دسته‌اند، آنانکه در همه حال به یاد خدا بوده و چون آنان را امری در‌رسد، از خداوند مدد می‌جویند وبه او پناه می‌برند.
دستۀ دوّم کسانی هستند که تنها در هنگام مشکلات به خدا پناه برده و او را پناهگاه امن خود می‌دانند.
بدانید: پروردگار جهانیان در همه حال حافظ و راهنمای شما بوده و شما را به خویش فرامیخواند.
بیاموزید: که همواره خدا را جستجو کرده و تنها او را مأمن خویش بدانید.
بیاموزید: خداوند شما را در هنگام مشکلات یاری خواهد داد و به شما بهترین راه‌حل را نشان خواهد داد.
آنچنانکه شایسته است به خداوند رو آورید و تنها از او مدد طلبید که او بهترین راهنماست، اگر می‌دانستید.
حریم الهی
ره‌یابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا می‌گذاری، از هر چه غیر دوست، بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی. عشق الهی جز به ایثار داشته‌هایت ممکن نمی‌شود و راه خداوند جز با گذشتن از علائقت میسّر نمی‌باشد.
پس بدان که رهروی، بدون گذشتن از خود وآنچه تو را به دنیا وابسته می‌کند، امکان‌پذیر نیست. بیاموز که برای وصل پروردگارت از هر چه تو را از دوست جدا می‌کند، جدا شده و تنها برای وی خالص و زلال شوی.
بر توست که بی مدد دوست خواسته‌ای نداشته باشی و بی طلب دوست چیزی برای خود نخواهی.
از آنچه تو را به سوی خداوند سوق می‌دهد، استقبال کن و از آنچه تو را از وی جدا می‌کند، بپرهیز .
بدان که رضای پروردگار، در رضایت بندگان اوست. پس بیاموز که دل در گرو دنیا نگذاری و تنها با یاد خداوند، لحظه‌ها را سپری کنی.
بر تو باد عشق‌ورزیدن. که عشق تو را به ملکوت خداوند رهنمون می‌شود. به یاد داشته باش هرگز جز از خداوند مدد نطلبی و جز به رضای پروردگار نیندیشی و عشق را سرلوحۀ زندگیت قرار دهی.
کدام سد؟
هنگامی که خود را در معرض امتحانات خداوند قرار می‌دهید، بدانید، که آزمونهای الهی چون سدّی بین شما و خداوند قرار می‌گیرند. چنانچه این سد را به نیروی عشق و ایمان خود در هم بشکنید، شما را مرتبه‌ای والاتر عطا خواهد کرد و اگر نیرو و توانایی کافی برای غلبه بر سدهایی که برخاسته از هوای نفس شماست، نداشته باشید، آنگاه شما را امتحانی دیگر خواهد بود.
بدانید خداوند شما را می‌آزماید و آنچه از این راه بدست آورید، بهترین سرمایه برای طیّ طریق و رهروی شماست.
می‌پندارید که به حال خود رها شده‌اید و شما را آزمونی نخواهد بود؟ هرگز چنین نیست، خداوند بندگان خویش را همواره به داشته‌ها و نداشته‌هایشان می‌آزماید و آنها را اینچنین به صراط مستقیم فرامیخواند.
فرزندان
فرزندان شما، حاصل عمر شما هستند. هدایت آنها به دست خداست. برای آنها دعای خیر نمائید. آنها نسلهای آیندۀ زمین هستند.
هر چه در توان دارید، در جهت خیر و صلاح آنها به کار بندید و آنها را به خدا واگذارید و از او هدایت بجوئید که رحمت پروردگار در همه حال شامل حال بندگان صالح می‌باشد.
باقلبت سخن بگو
در هنگامی که عبادت می کنی ، بدان که با چه کسی صحبت می کنی، وقتی خدا را مخاطب خود قرار می دهی، با همان احساسی که نسبت به او داری ، با او صحبت کن. اگر قلبت مالامال از عشق به خدا باشد، در هنگام صحبت با خدا، ذکرت عاشقانه می شود.
برای عشق ورزیدن به خداوند، با قلبت سخن بگو. کلام تو، دریچۀ قلب توست. خداوند صدایت را می شنود و پاسخ می دهد. همانا که خداوند بلند مرتبه و آگاه است.
خاطرات
خاطرات بد را از خود دور کنید. همچون برگهای پائیزی که به باد سپرده می‌شوند ولی درسهایی را که از آنها گرفته‌اید، برای خود نگاه دارید.
خاطرات خوب را برای تداوم شیرینی آن لحظات، حفظ کنید.
امّا خاطرات، مربوط به گذشته هستند و گذشته، رفته است. به آینده نگاه کن و در لحظه زندگی کن.
پاکی تن
در گفتار تو، صدق کلام و توجه به پروردگار، شرط اول است.پس به یاد داشته باش، هر گاه رو به سوی پروردگارت می کنی، خلوص باطن و نیت قلبی پاک تو، می تواند پلی به سوی پروردگارت باش.
در نماز و عبادت، تنها شرط لازم ، همانا عشق به منتهای جمال پروردگار توست.
بدان و آگاه باش چنانچه رضای دوست را طالبی، می توانی در پرستشهایت، پاکی و خلوص نیّت را بر هر چیز مقدم بداری.
پاکی تن ، تنها نشانه ای کوچک است که تو را آمادۀ عزیمت به درگاه دوست می کند. در منتهای خلوص و نیّت پاک به او رو کن. او را طلب کن. از همه چیز بگذر و او را بر همه چیز مقدم بدار.
بدان و آگاه باش که پروردگار تو، هرگز بندگانش را نیازرده است و آنان را به واسطۀ مسائل ناخواسته از خود نرانده است. بلکه خداوند با آغوش باز شما را می پذیرد و نیّت شما را بر هر چیز مقدّم می دارد.
اوست آفرینندۀ یکتای بی همتا. همانا پروردگار شما، شما را به نیکی فرمان می دهد و از شما، طلب خیر برای یکدیگر می کند. او را پرستش کنید و در جهت رضای او به یکدیگر خیر و نیکی برسانید که این برای شما بهتر است.
درگذشتگان
هنگامی که دنیا را ترک می‌کنید و به حیات جاودان می‌پیوندید، در جهت کمال به سوی مراحل بعدی هدایت می‌شوید. بنابراین حیات بر روی زمین تنها به جهت جسم خاکی شما مهیّا شده است و پس از مرگ نیازی به آن نخواهید داشت و به ارادۀ پروردگار تسلیم شده به سوی ابدیّت پیش می‌روید.
برای عزیزانی که از دست داده‌اید، می‌توانید طلب خیر کنید. طلب خیر، همانا اطعام نیازمندان و دعای خیر می‌باشد که به جهت خیر و برکت بدرقۀ راه عزیزانتان می‌کنید. خداوند شما را جزای خیر خواهد داد.
قلبهای مطمئن
درهنگام ستایش پروردگار بدانید و آگاه باشید که خداوند غنی و بی‌نیاز است. ستایش پروردگار شما را جلا بخشیده و از عشق خداوند بهره‌مند می‌سازد. هنگامی که رو به سوی حق‌تعالی دارید، از دلبستگیها خود را رها ساخته و دل به دنیا مشغول ندارید.
زمانی که رو به سوی پروردگار می‌کنید، از وسوسۀ شیطان دوری گزینید و بدانید که خداوند در قلبهای مطمئن جاریست.
رابطۀ عاشقانه
درهنگام عبادت، خالصانه و با قلب پاک رو به سوی پروردگارت کن و بدان که چنانچه از صمیم قلب به خدا رو آوری، هیچ عاملی نمی‌تواند در این رابطۀ عاشقانه خللی وارد کند.
اگر در هنگام عبادت، ذهنت را مشغول مادّیات سازی، صفای باطن تو کمرنگ شده و لذّت ارتباط عاشقانه را از دست می‌دهی.
به یاد داشته باش: ذهن تو در دست توست، تو اسیر ذهن نیستی. پس نباید که خود را رها کرده و به ذهن سپاری، بلکه باید با تمام وجود متوجّۀ خدا باشی و بدانی که خداوند در دلهای عاشقان جاریست.
آنگاه که خداوند را می‌خوانی، از همۀ دنیا خود را جدا کن و تنها به وصل دوست بیندیش که شیطان تو را فرمان به دنیا می‌دهد.
اگر تاکنون در وادی سرگردانی بوده‌ای، بدان و آگاه باش که هر لحظه می‌توانی با یاد و نام پروردگار یکی شدن را آغاز کنی و به سوی حق‌تعالی روی آوری.