جلای قلب
بدان و آگاه باش: خداوند یگانۀ بی‌همتا بندگانش را دوست دارد و هر که بندگان خداوند را دوست بدارد، بی‌شک او را درک کرده است.
خطاهای تو، باعث کدورت قلب و عدم احساس وجود مقدّس خداوند می‌شود. خودت، خطاهایت را ارزیابی کن.
چون بندگان خداوند را بی‌جواب می‌گذاری، در حالیکه توانایی پاسخ به خواسته‌های آنان را داری و آنان را با خواسته هایشان رها می‌کنی، در واقع به جنبه‌ای از وجودت که جایگاه عشق است، پشت کرده و عشق را بی‌جواب می‌گذاری.
بیاموز که همواره عشق را جستجو کنی و قبل از هر عملی کارهایت را با معیار عشق بسنجی تا بتوانی قلبت را جلا داده و عشق را پرورش دهی.
جمال الهی
آنگاه که خدا را یاد می‌کنید و به درگاه او رو می‌آورید بیاد داشته باشید، تنها و تنها او را مدّ نظر قرار دهید و تنها نیّت پیوستن به پروردگار را داشته باشید. بیاد داشته باشید، چنانچه خود را به دنیا مشغول بدارید، جمال الهی را درک نکرده و از او فاصله خواهید گرفت.
بدانید چون در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌گیرید، از هر چه غیر دوست بریده و تنها به وصل دوست بیندیشید. آنچه شما را دربند و اسیر خود می‌کند را رها کرده و به خداوند اعتماد کنید.
وقتی که به خداوند رو می‌آوری، تنها به او بیندیش و ذهنت را پالایش کن. در این صورت حضور مقدّس خداوند را درک خواهی کرد و از نعمت نزدیک شدن و وصل دوست بهره‌مند خواهی شد.
نماز و کنترل افکار
بدان: عبادت پروردگار، تنها به زبان آوردن کلامی نیست. ولی یقیناً هر‌آنچه تو را به سوی پروردگارت سوق دهد، برای تو کمک کننده خواهد بود.
اگر احساس می‌کنی، در هنگام به جا آوردن نماز، آنطور که شایسته است در پیشگاه خداوند قرار نمی‌گیری، به خودت رجوع کن و ببین که در آن هنگام چه چیزی برای تو اهمّ است.
معمولاً افکار دنیایی و دل به دنیا بستن، سدّ راه ارتباط تو و پروردگارت قرار می‌گیرند. از موانع بگذر. برای گذشتن از موانع کافیست، آنها را بی اهمیّت بینگاری. به آنها بها نده. آنها را جدّی نگیر.
بلکه تنها بنگر که در پیشگاه چه کسی قرار گرفته‌ای. اگر به عظمت وجودی که در پیشگاهش قرار گرفته‌ای و بی‌اهمیّت بودن بقیۀ چیزها، در مقابل آن عظمت مقدّس پی ببری، هرگز ذهنت را مشغول دنیا نخواهی کرد.
یاد همیشگی پروردگار
لحظه‌هایت را با ذکر نام مقدّس پروردگار گرامی دار و یاد خداوند را هر لحظه در قلبت زنده نگاه دار.
فرقی نمی‌کند در آن لحظه کجا هستی و چه می‌کنی. خداوند شنوا و بیناست. تو را می‌بیند و صدای تو را می‌شنود و از قلب تو و از نیّات قلبی تو آگاه است.
آنچه برای رضای حق انجام می‌دهی با تشویق انسان‌ها ملوّث نکن؛ بلکه تلاش کن تا همۀ کارهایت تنها برای رضای دوست باشد و ریا و خودخواهی و خودنمایی در آن راهی نیابد.
استخاره؟
هنگامی که از پیشگاه مقدّس خداوند، سؤالت را جویا می‌شوی، بدان، خداوند شنوا و بیناست، شما را می‌نگرد و همواره حمایت می‌کند.
راه درست، در قلب توست. به آنچه قلبت به تو می‌گوید، عمل کن. هنگامی که از کتابی آسمانی طلب خیر می‌کنی و جواب سؤالت را جویا می‌شوی، خداوند با تو سخن می‌گوید و تو را راهنمایی می‌کند.
اگر قلبت با جوابی که داده شده، هماهنگ است، پس در آن شک نکن ولی اگر هماهنگ نیست، جواب صحیح و کامل در قلب توست. به ندای قلبت که از درونی‌ترین احساسات تو سرچشمه می‌گیرد، عمل کن.
جلای دل
هنگامی که ذکری را بر زبان می‌رانی یا در دل تکرار می‌کنی، آن ذکر هر چه که باشد، تو را به هدفت نزدیک می‌کند. ذکر اسماء مقدّس خداوند، دل را جلا می‌بخشد و تو را به دوست پیوند می‌دهد.
اگر هنگام ذکر، دل را به خدا سپاری، و آن را با تمام وجود ادا کنی، تو را به هدفت نزدیک کرده و برای تو پیشرفت محسوب می‌شود. بسته به این که به کجا می‌خواهی بروی، فرصت را غنیمت شمرده و از آن برای پیشرفت استفاده کن. هر چه وقت داری، به خدا نزدیک شو که این بهترین طریق زیستن است.
چرا دوری؟
بدانید: خداوند یکتای بی‌همتا، همواره در کنار شماست. این شمائید که گاه زنگار بر دلهایتان می‌نشیند، قلبتان کدر می‌شود و حضور مقدّسش را درک نمی‌کنید.
چه چیز زنگار بر قلبتان می نشاند؟ آنگاه که زبان به ناراستی می‌گشایید و عدّه‌ای را از خودتان ناامید می‌کنید. هنگامی که دلی را می‌شکنید، وقتی که انسانی را در غم فرو می‌برید، بین خود و خداوند جدایی انداخته و برای برگشتن به جای قبل باید تلاش بسیار کنید.
عشق خالصانه
هنگامی که خود را در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌دهی و آنگاه که نامهای مقدّسش را بر زبان می‌رانی، بدان آنچه تو را به دوست وصل می‌کند، عشق خالصانه و ذکر قلبی است.
ذکر را از قلبت ادا کن. هنگامی که او را به نامی می‌خوانی و به صفتی یاد می‌کنی، آن صفت را با باور قلبی و با تمام وجود بیان کن. چون او را با تمام وجود و با تمام عشق بخوانی، البتّه پاسخ تو را خواهد داد.
واژه
کدام واژه می‌تواند بیانگر بزرگی پروردگارت باشد؟ در واژه‌ها جستجو نکن. پروردگار را در قلبت بیاب!
بی‌آنکه نامی از پروردگارت برده باشی، می‌توانی تمام لحظاتت را با یاد خداوند سپری کنی. برای جاری شدن خداوند در لحظاتت نیازی به ذکر نامش نداری. نام خداوند برای تو می‌تواند یادآور باشد ولی به تنهایی کافی نیست . مهم این است که در قلبت یاد مقدّس او را گرامی داشته و لحظاتت را با یاد او پر کنی.
بیاموز که از واژه‌ها بیرون رفته و خدا را در قلبت جستجو کنی. استفاده از واژه‌ها، البتّه می‌تواند برای تو سودمند باشد، به شرط اینکه با یاد او توأم و بلکه یاد او بر نام او تقدّم داشته باشد.
تنها در این صورت است که می‌توانی او را درک کرده و حضور او را گرامی بداری وگرنه تکرار نام، بدون حضور برایت بی‌فایده بوده ومثمر ثمر نخواهد بود.
بیاموزید، خدا را با حضور قلب در لحظاتتان جاری سازید که این برای شما سودمند بوده و نتایج شگفتی به بار خواهد آورد.
تضاد
تو را دعوت می‌کنم به سوی راهی که در آن رضایت پروردگارت باشد. اگر خود را با انسانی در تضاد دیدی، بدان که خداوند شما را تن واحده آفریده و همۀ شما امّت واحده و جدامانده از وجود مقدّس پروردگارتان هستید.
اگر با این دید با یکدیگر برخورد کنید، هرگز هیچ تضادی درمیان نخواهد بود و با وحدت با یکدیگر، به پروردگارتان می‌رسید.
چون نام مقدّس پروردگار را بر زبان می‌رانی و از او مدد می‌طلبی، خداوند شنوا وبیناست و ندای بندگانش را پاسخ خواهد داد.
پاسخ تو در زمان مناسب خودش داده خواهد شد، پس نومید نباش و بدان که خداوند، بندگان صالح خود را پاداش خواهد داد.
هر گاه در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌گیری، با قلب پاک و عاری از آلودگی و با ذهن آرام، به او رو کن و بدان که خداوند در همه حال، به احوال بندگانش آگاه است.
خداوند راه می‌نماید و حمایتمان می‌کند. به او توسّل جوئیم که او بهترین پناه است.
همیشه با تو
بدان و آگاه باش که خداوند با توست، همیشه با توست، همیشه در کنار توست. این که تو، وجود مقدّس خداوند را احساس نمی‌کنی، به دلیل کوتاهی خودت در درک آنچه تو را در بر گرفته است، می‌باشد.
ولی بدان و آگاه باش که هر گاه احساس می‌کنی، از پروردگارت فاصله گرفته‌ای، سعی کن این فاصله را کم کرده و با هر کاری که مورد رضای خداوند باشد، به خداوند نزدیکتر شوی و بدان که راه کمال، خالی از مخاطره نیست.
ولی بندگان مخلص و مشتاق خداوند، با مدد گرفتن از او، به سرمنزل مقصود می‌رسند و خداوند آنان را پاداش نیکو خواهد داد.