جلای عشق
عشق، همواره میبخشد. جلا میدهد. صفا میدهد. عشق همواره از دوستی و محبت و گذشت میگوید و عشق همواره به تو میآموزد، راه رهروی، از خودخواهی و خودمحوری جداست.
خدا را همواره به خاطر داشته باش. خدا در دل عاشقان جاریست. با عشق، یاد او را همواره در قلبت زنده نگاه دار.
زیردستان
با زیردستانتان چه کنید؟
آنچه مسلّم است با آنها با مهر، خوشرویی و گذشت برخورد کنید. از آنها پرهیز نکنید بلکه آنها را چون خود بینگارید. اگر رمز و رازی دارید، آن را به جا و به موقع عنوان کنید.
همواره بیاموزید، اعتماد کردن به دیگران، به آنها شخصیت و اعتبار میبخشد. پس در اعتماد کردن خیری است. سایۀ مهر خود را بر آنها بگسترید و همواره خدا را مدّنظر داشته باشید.
صید دلها
یک رهرو هرگز از چیزی دلخور و رنجیدهخاطر نمیشود. رهروی از خود گذشتن تنها برای رضای دوست است. هر چه امتحان تو سنگینتر باشد، هر چه گذشت برایت مشکلتر باشد و هر چه از کسی آزردهخاطر و رنجیدهتر باشی، گذشت برایت امتیاز بزرگتری محسوب شده و البتّه تو را به معبودت نزدیکتر خواهد کرد.
بیاموز، همواره به رضای دوست بیندیشی. بیاموز، تنها به فکر صید دلها باشی و رضایت خاطر بندگان خدا را فراهم کنی تا بتوانی از امتحانات سربلند بیرون آیی.
مقرّب درگاه
خیر را در مسائل جستجو کن. وقتی که خیر را در هر مسئلهای ببینی، افسردگی مفهومی ندارد.
هرگز از هیچ انسانی رنجشی به دل راه مده. انسانها خطاکارند. بر خطاهای دیگران به دیدۀ اغماض بنگر تا خداوند نیز تو را پاداش نیکو دهد و به واسطۀ گذشت و بخشش، مقرّب درگاهش باشی.
طریق عشق
بدان و آگاه باش: آنگاه که خود را به خدا میسپاری، یعنی کلیّۀ امور خود را به خدا واگذارده و خود تسلیم امر پروردگار خواهی بود. بدان در طریق عشق، تنها گذشت و بخشش، تو را به خداوند نزدیک میکند.
هرآنچه در توان داری، ببخش. این بخشش، تنها شامل دارائی و انفاق نیست بلکه خشمها، رنجشها، کدورتها و احساس مورد ستم واقع شدنها، باید برایت حل شده باشد. باید وقتی موردی برای دلخوری پیش میآید، خوشحال باشی. زیرا بهانهای برای بخشش و برای نزدیک شدن به پروردگارت، پیش آمده است.
پس بدان به طور یقین، با بخشش هر روزه به او نزدیکتر میشوی. بهتر است که همواره به دنبال دلیلی برای بخشش و بهانهای برای گذشت باشی.
آرامش ابدی
خدا را بخوان و با یاد او به آرامش و سکون وسکوت، دست خواهی یافت.
بیعدالتی، زمانی رخ میدهد که خدا را به فراموشی سپرده و وحدت و عشق را زیر پا میگذارید.
بیاموزید، با یکدیگر با عشق، گذشت و محبّت برخورد کنید. یکدیگر را نیازارید. نسبت به هم صداقت و یکرنگی داشته باشید. موقعیت دیگران را درک کنید و همواره خدا را به یاد داشته باشید.
آنگاه که در موضع گذشت، محبّت و عشق، قرار میگیری. آنگاه که خود را از دیگران جدا نمیپنداری و آنگاه که هر کاری را تنها به نیّت رضای دوست انجام میدهی، خواهی توانست از رنج رهایی یافته و به آرامش ابدی دست یابی.
راه فنا
راه کمال، راه از خود گذشتن، خود را فنا کردن، خود را ندیدن و تنها خدا را دیدن است. چون در این مسیر گام بردارید، تنها خدا را خواسته و تنها برای او زندگی میکنید. خودخواهیها را کنار گذاشته و دیگرخواهی را بر خودخواهی ترجیح میدهید.
اگر این مسیر را برگزینی، چه خواهی کرد؟ آیا دیگران را برای منیّتهایشان، برای خودخواهیهایشان و ناآگاهیهایشان، آزار خواهی داد؟ یا از خود گذشته و تنها به خدا فکر خواهی کرد؟
به انسانها بیاموزید، گذشت را پیشۀ خود سازند. از ناآگاهی یکدیگر سوءاستفاده نکنند و به یکدیگر در مسیر کمال یاری رسانند.
دین و کمال
« آیا دینها یرای طیّ طریق کافی هستند؟»
دینها همواره طریق بهتر زیستن و خدایی زیستن و راه به کمال رسیدن را به انسان نشان دادهاند ولی اینکه آیا دین به تنهایی برای طیّ طریق و پیمودن منازل کافی است یا نه، بستگی دارد که به آن چگونه بنگری. اگر به دین از این دیدگاه بنگری که تنها یک سری دستورات و آئینها برای بخشهای مختلف زندگی باشد، نه، نمیتواند تو را برای طیّ منازل همراهی کند بلکه میتواند زندگی سالمتر و هموارتری را به تو هدیه کند.
ولی اگر دین، عشق، گذشت و فداکاری و زندگی توأم با عشق را به تو بیاموزد و تو بتوانی در تمام مراحل زندگی عشق را سرلوحۀ کلیۀ اعمالت قرار دهی، کاری اساسی و عمده انجام دادهای و بیشتر مسیر را پیمودهای. و آنگاه اوست که هدایتکننده است و تو را راهنما خواهد بود.
پاداش عظیم
بخشش و گذشت، اوّلین و مهمترین قدم در سیر الیالله است. اگر بتوانی در هر مرحلهای، از صمیم قلب از خودت بگذری، گام بزرگی برداشتهای. هنگامی که از انسانی دلگیر و آزردهخاطر میشوی، به یاد داشته باش، که شما انسانها تن واحده بوده و با یکدیگر اتّصالی ناگسستنی دارید. پس چگونه میتوانید از پارهای از وجود خودتان دلگیر و یا حتّی متنفّر باشید؟
بیاموزید به یکدیگر، چون پارهای از وجود خود نگریسته و با یکدیگر با عشق و یگانگی رفتار کنید.
بیشک عاشقانه زیستن و با یکدیگر با عشق و اتّحاد و یگانگی رفتار کردن، بهترین راه وصل دوست است.
پس با هدف اتّصال و با دیدۀ وحدت به یکدیگر نگریسته و از خطاهای هم درگذرید.
بدانید که خداوند، هنگامی که انسانی را مورد آزمایش قرار میدهد، میزان بخشش و ازخودگذشتگی او بهترین ملاک برای عبور وی از امتحانات بوده و هراندازه میزان گذشت و بخشش بیشتر باشد، تقرّب وی نیز بیشتر بوده و سنگینی امتحانات، میتواند برای او کمال محسوب شده و البتّه او را پاداشی عظیم خواهد بود. گوگل یاهو دانلود رایگان آشپزی ورزش چت روم فارسی شعر غزل
کورسویی از نوری خدایی
آنگاه که خود را در دست شیطان اسیر میبینی، آیا کورسویی از نوری خدایی، تو را به خود نمیخواند؟ آیا دل به آن نور نمیسپاری؟ آیا نمیتوانی درآن هنگام که خود را با شیطان درگیر میبینی، به آن نور دست یازیده و خود را از بند شیطان برهانی؟
آنگاه که نمیتوانی با خودت کنار بیایی، به این بیندیش که چه چیز تو را به خدا نزدیک و چه چیزی تو را از خدا دور میکند. راهی که تو را به خدا نزدیک میکند، تو را از شیطان رهانیده و راهی که تو را از خدا دور میکند، به شیطان نزدیک میکند.
بیاموز، همواره راه عشق، بخشش و دوستی را برگزینی. بیاموز از کژاندیشیها و خودخواهیها دوری گزیده و باصفای باطن به هر چیز بنگری. بیاموز همواره خدا را در نظر داشته باشی که این بهترین طریق به خدا رسیدن است.