در پیشگاه خداوند
هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیری، به یاد داشته باش، آنچه تو را به او متّصل می‌کند، عشق خالص و ذکر خالصانۀ قلبی است و آنچه بین تو و پروردگارت جدایی می‌اندازد، مشغول شدن به دنیاست. بیاموز که چون در پیشگاه ذات اقدس احدیّت قرار می‌گیری، خود را به او سپاری و با تمام قلب و تمام وجود صدایش کنی.
هنگامی که افکارت را حول محورهای مختلف می‌چرخانی، در واقع، حایلی بین خود و خداوند قرار می‌دهی.
بیاموز که افکارت را کنترل کرده و در هر لحظه به قلبت بازگردی. اگر بتوانی در هر لحظه خود را کنترل نموده و خدا را از درون قلب صدا کنی، بی‌شک ذکر تو عاشقانه و خالصانه خواهد بود. پس هرگز بین خود و خدا جدایی میفکن. که این جدایی تو را از جادّۀ کمال دور می‌کند و البتّه لحظات گرانقدر تو را هدر خواهد داد.
بیاموز که هر لحظه، لحظۀ ساختن و شدن است. پس از لحظات نهایت استفاده را برده و وقت ارزشمند خود را هدر نده که خداوند مشتاقان راهش را هدایت خواهد کرد و آنها را به خود فراخواهد خواند.
عطیّه
خداوند یگانۀ بی‌همتا، چون بنده‌ای را به خویش فراخواند، بی‌شک او را عطیّه‌ای عطا فرموده است و وی را از میان بندگان خویش برگزیده است. پس بر عطیّۀ پروردگار سپاسگزار باشید و شایستگی دریافت آن را به اثبات برسانید.
بدانید: خداوند چون بندگان خویش را مورد لطف و رحمت خود قرار می‌دهد، آنان را بر این رحمت وظیفه‌ای است. وظیفۀ خود را در قبال پروردگارتان بشناسید و آن را همواره و در همه حال به جا آورید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
سبحان الله عما یصفون
خداوند از چه صفاتی مبرّاست؟
نظر به اینکه خداوند، همواره انسانها را به سوی خویش و به راه کمال دعوت نموده است، انسانها در افکار و در رؤیاهای خویش، پروردگار را به گونه‌ای تصوّر می‌کنند که از ذات مقدّس خداوندی به دور است. برای خداوند صفاتی را جستجو می‌کنند که شایستۀ آفریده‌های پروردگار است. ولی خداوند بری از صفات و مبرّا از هر‌آنچه او را به آن نسبت می‌دهید، می‌باشد.
اسماء مقدّس خداوند نیز، برای خدا صفاتی قائل شده و خداوند را به آن صفات متّصف می‌سازد، در حالیکه خداوند دارای کلیۀ صفات حسنه است ولی در یگانگی و بی‌همتائی خویش مبرّا از هر توصیفی است که به آن خدا را می‌ستائید.
بیاموزید که خدا را بی‌نیاز از هر نام و هر صفت بجوئید و او را چنان ستایش کنید که شایستۀ اوست.
نیایش
آنچنان که شایسته است، پروردگارت را ستایش کن. در نیایش پروردگارت به یاد داشته باش، هر گاه خود را به دنیا مشغول می‌داری، از خداوند دور و دورتر می‌شوی.
چگونه انتظار داری خدا را دریابی، در حالی که در هنگام نیایش ذات مقدّسش، فکرت به همه جا پرسه می‌زند و از یاد خدا غافلی.
شرک و بت پرستی
بسیاری از انسانها در گمراهیها سرگردان شده‌اند. آنان راه را از بیراهه‌ها نمی‌شناسند و خود را به انواع دستمایه‌ها برای معنویتی که ساختۀ خودشان است، سرگرم نموده‌اند. آنان برای شناختن پروردگارشان به انواع دستاویزها متوسّل شده و نمی‌دانند که در گمراهی آشکار به سر می‌برند.
تنها طریق هدایت، تعدیل دستاویزها و پناه بردن به پروردگارتان است. بیاموزید، هنگامی که می‌خواهید با پروردگارتان ارتباط برقرار کنید، تنها او را بجوئید و از او مدد طلبید .
شرک و بت‌پرستی مانعی برای کمال محسوب شده در حالی که انسانها همگی برای کمال آفریده شده‌اند. پس بایستی از شرک دوری گزینید و چیزی را برای خود بت نساخته و اهداف خدایی برای خود برگزینید.
اوج و حضیض
چرا در مسیر کمال نوسان داریم؟
مادامی که در قلب خود، فاصله‌ای بین خود وخدا احساس می‌کنی، تا زمانی که منیّت داری، تا وقتی که خود را رها نکرده‌ای و هنوز دربند و اسیر خودی. این نوسانات، البتّه پدید خواهد آمد.
هر گاه بیاموزی، خود را رها کرده و به خدا سپاری، آنگاه که زلال و شفّاف شده و چون سایه‌‌ای از خدا بر روی زمین زندگی کنی، خواهی توانست، همواره در جوار رحمت حق بیارامی و خود را همیشه در اوج احساس کنی.
حضیض، از خود پدید می‌آید. وقتی که خود غلبه می‌کند، حضیض پیش آمده و هنگامی که بعد خدائیت پیروز می‌شود، به نقطۀ اوج نزدیک می‌شوی.
نوسانات ماحصل نبرد بین خود و خداست. ابعاد وجودی تو در تضادند، پس طبیعی است که اوج و حضیض پدید آید. آنگاه که صاف و خالص و یکدست برای خدا شوی، به اوج شکوه و اقتدار خود دست خواهی یافت. که حضیض را، به آن راهی نیست.
موهبت عظیم
پروردگار یگانۀ بی‌همتا بندگانش را آزاد آفریده و به آنان اختیار داده است، تا خود را آنگونه که می‌خواهند ترسیم نمایند ولی عدّه ای از انسانها از این آزادی در جهت غیر کمال استفاده می‌کنند و حرمت یکدیگر را حفظ نمی‌کنند.
چنانچه در نفس پرستی رها شوید، نفس شما، شما را به غیر خدا دعوت می‌کند. از نفس بپرهیزید که خداوند یگانۀ بی همتا، نفس را برای شما در جهت کمال آفریده ولی عدّه‌ای از آن در جهت ضدّ کمال بهره می‌برند.
خداوند بندگانش را دوست می‌دارد، برای آنان حیات جاودان و کمال خواهان است، انسانها از این موهبت عظیم استفاده نمی‌کنند.
بیاموزید که از هر چه به شما داده شده درجهت کمال و نزدیک شدن به خداوند بهره برید که خداوند صالحان را جزای خیر خواهد داد.
تقوای الهی
خداوند هرگز بنده‌ای را بر دیگری برتری نمی‌دهد، مگر به دلیل تقوای الهی. چون تقوا پیشه کنید و رضای پروردگار را بر هر چیزی رجحان دهید، آنگاه رحمت خاصّ الهی را درک کرده و از آن بهره‌مند خواهید شد.
پس بیاموزید که لطف پروردگار را موجب غرور و جدایی خود از سایر انسانها ندانسته و همواره سپاسگزار رحمت حق باشید.
سرنوشت و خطا
آیا انسانهای خطاکار و جنایتکار قبل از تولّد تصمیم گرفته‌اند که آنگونه باشند؟
برای انتخابهای ما خوب و بد وجود ندارد. هر کس تصمیمی برای زندگیش می‌گیرد و با ایده‌آلی پا به دنیا می‌گذارد. ملاک خوبی و بدی و قضاوتهای ما در دنیای خاکی شما شکل می‌گیرد ولی قبل از تولّد از قضاوت برحذر داشته شده و به هر چیز از دریچۀ دیگری غیر از آنچه در زندگی دنیاییمان می‌نگریم، خواهیم نگریست.
اگر چه انسانها با تصمیم تکامل و نیّت پاک به دنیا می‌آیند ولی در زندگی دنیاییشان همه چیز را به فراموشی سپرده و مسیرهای دشوار و بیراهه را برمی‌گزینند و از هدف اصلی دور می‌مانند.
قبل از تولّد، تصمیمی برای جنایت و خطا کردن گرفته نشده است بلکه در مسیر زندگی بیراهه‌ها پدید آمده و هوای نفس، انسانها را از مسیر اصلی دور می‌کند.
هیچگونه تناقضی بین انتخاب اوّلیه و سرنوشت ما وجود ندارد. فقط تفاوت در مسیرهاست.
بیاموزیم که بهترین راه و کوتاهترین مسیر را برای وصل پروردگارمان بجوئیم، که این برای ما بهتر است. زیرا فرصت عمر کوتاه بوده و غفلتها، فرصتها را هدر داده و برای ما زمان باقیمانده می‌تواند بسیار ارزشمند باشد.
سرنوشت
آیا سرنوشت هر انسانی از پیش تعیین شده و قطعی است؟
هنگامی که انسان پا به عرصۀ وجود می‌گذارد، با انتخاب خویش و خواستۀ خود، سرنوشت و آینده‌اش را انتخاب می‌کند. برای انتخاب سرنوشت، شما هیچ اجباری ندارید و تنها خواست و انتخاب شماست که تعیین‌کنندۀ سرنوشت شماست ولی پس از اینکه سرنوشت خود را انتخاب نموده و پذیرفتید و قدم به دنیای خاکی گذاشتید، دیگر توانایی برای تغییر سرنوشت ندارید و سرنوشت شما محتوم و قطعی است و فقط می‌توانید راههای رسیدن به آن را تغییر دهید.
در هنگام تولّد با انتخابهایتان پا به عرصۀ وجود می‌گذارید و در طول زندگی انتخابهایتان را فراموش می‌کنید و برای خود آینده‌ای متفاوت ترسیم می‌کنید ولی سرنوشت شما حتمی است و به سوی آن رانده می‌شوید .
خوشبختی
انسانها هنگامیکه بر سر دوراهی قرار می‌گیرند، راهی را برمی‌گزینند که برای آنها منافع بیشتری در بر داشته باشد و آنها را به مقصود و هدفشان نزدیک سازد. بیاموزید که چون انتخابی در پیش دارید، به پروردگار رو آورید و رضای پروردگار را بجوئید.
خداوند انسانها را به جهت خداگونه شدن آفرید. پس هر یک از شما بایستی به مأموریت الهی خود واقف بوده و تنها در آن مسیر گام بردارید.
خوشبختی انسانها در گرو عشق است. چون بیاموزید که چگونه به یکدیگر عشق بورزید، بی شک در مسیر خوشبختی و سعادت دنیا و آخرت خود گام برداشته‌اید.
خواهشهای نفس
بدان که پیوستن به پروردگارت میسّر نمی‌شود، مگر با گذشتن از خواسته‌ها و علائقت.
آنچه تو را دربند و اسیر خود کرده، خواهشهای نفس توست. آنگاه که امتحان الهی پیش می‌آید و به قضاوت می‌نشینی، خود را کنار بگذار.
آنگاه که آموختی که منافع دیگران را بر خواسته‌های خود مقدّم بداری، در آن صورت پیشرفت تو به سوی تعالی و ترقّی، تسریع شده و خدا را درخواهی یافت.
مرکب عشق
بدان و آگاه باش: آنکه تو را هدایت نموده، قادر است، همواره کمک و راهنمای تو باشد ولی تو خود باید مسیر خود را پیدا نموده و همراه با اشتیاق و شور آن را ادامه دهی.
بدان: هر کس که از پروردگارش فاصله بگیرد، بی‌شک در ضلالت و گمراهی به سر می‌برد.
بدان: آنگاه که هر از چند گاهی رو به سوی خدا می‌کنی، در بی‌خبری به سر برده و از هدایت پروردگار محروم می‌مانی.
بدان: هر چه تو را به دوست پیوند دهد، به کار گیری و از مواهب خود را محروم نسازی.
بدان: انسانها، آنگاه که به هدایت نیازمندند، همواره خدایشان را می‌خوانند و خداوند البتّه بهترین پاسخگوست. رهروی تنها با پیمودن راه نیست. بلکه بایستی راه را هوشیارانه و با تیز‌هوشی بپیمایی. باید از هر لحظه استفاده کرده و بیهوده زمانت را هدر ندهی.
بدان: آنگاه که لحظه‌های ارزشمندت را هدر داده و از آن پلی به سوی پروردگار نمی‌سازی، خود را در بی‌خبری افکنده و از مواهب محروم می‌مانی.
بدان: عشق را جستجو کردن، بهترین طریق پیمودن راه است. پس همواره در جستجوی عشق باش که عشق بهترین مرکب، برای رهروان راه دوست است.
آزمایش الهی
بدان که آزمایش الهی بر پایۀ همۀ آنچه در اطراف تو وجود دارد وهمۀ چیزهایی که به نوعی با تو در ارتباط هستند، استوار است. آزمایشات را گرامی دار و بدان که آزمونها بهترین راه برای رسیدن به پروردگار و وصل دوست است. اگر می‌خواهی از آزمونها سربلند بیرون آیی، بیاد داشته باش که آنچه مورد رضای پروردگار است، انجام دهی.
خداوند بندگان خویش را می‌آزماید و آنها که آزمایش وی را درک کرده وتنها به رضای پروردگار خویش بیندیشند، بهترین راه برای سیر و سلوک را برگزیده‌اند.
بیاموزید که در همه حال به یاد خدا باشید. با هوای نفس مبارزه کنید و رضای پروردگار را بر همه چیز برتری دهید.
عذاب الهی
اگر در دین اجباری نیست چرا برای امّتهای مختلف عذاب نازل شده است؟
سپاس خداوندی را که بهترین حیات را برای بندگان خویش مهیّا نموده است. خداوندی که چون ما را از گل سرشت و در زمین قرار داد، برای ما از نزد خود رسولانی فرستاد، تا ما را به او هدایت کرده و به ما قوانین الهی و راه درست زیستن را نشان دهند.
عدّه‌ای از ما با رسولان الهی از در مخالفت در‌آمده و آنان را به استهزاء گرفته‌ایم، تا در زندگی دنیاییمان غرق شده و هرگز چشمان خود را به روی واقعیتها نگشائیم.
اگر ما را به حال خود رها سازد، دنیا را از فتنه و فساد پر کرده و همۀ بندگان را به راه شیطان فرا‌می‌خوانیم. از آن رو بر ما عذاب الهی فرود آمده است تا درهای فتنه بسته شده و سایر بندگان در تشخیص راه درست آزاد باشند، نه این که در محاصرۀ فتنه‌انگیزان قرار گیرند.
خداوند ما را آنچنان که شایسته است، به خود فرامی‌خواند. ولی آنان که پیام الهی را درک نکرده و با آن به ستیزه برخیزند و مانعی برای کمال سایر بندگان باشند، البتّه رفع مانع شده و از روی زمین محو خواهند شد.