مرام عشق ورزی
بدان، عشقورزیدن به کلام و گفتار منتهی نمیشود. هنگامی که عشق میورزید، از هرآنچه برای شما عزیز و ارزشمند است، مایه میگذارید و آنها را فدا میکنید.
برای تو چه چیز ارزشمند است؟ دارایی؟ اعتبار؟ خوشنامی؟ یا هر چه که ناچار شوی برای عشق فدا کنی؟ کدامیک ارزشهای والای تو را تقویت میکند؟
آنگاه که برای رضای دوست از هر چه برایتان محترم وعزیز است، دست برمیدارید و آنها را فدا میکنید، به او نزدیکترمیشوید. حتّی اگر در این میان بیصداقتیای صورت گرفته، تظاهر شده، یا کارهای نیک تو به حساب دیگران گذاشته شده ولی چون نیّت تو رضای پروردگار است، پس میتوانی از آنها گذشته و کارها را به خدا واگذاری.
نیّت و عمل
بدان خداوند یگانۀ بیهمتا، شما را به اعمال و نیّاتتان قضاوت میکند.
هر گاه به کاری عاشقانه و با کمال خلوص مبادرت کردید، البتّه نتایج شگفتی به بار خواهد آورد ولی اگر نیّـت و عمل شما یکسان نباشد، نتایج چندان مطلوبی نخواهد داشت. نیّتهایتان را با عشق خالص به مرحلۀ عمل درآورید، که این برای شما بهتر است.
سرنوشت و خطا
آیا انسانهای خطاکار و جنایتکار قبل از تولّد تصمیم گرفتهاند که آنگونه باشند؟
برای انتخابهای ما خوب و بد وجود ندارد. هر کس تصمیمی برای زندگیش میگیرد و با ایدهآلی پا به دنیا میگذارد. ملاک خوبی و بدی و قضاوتهای ما در دنیای خاکی شما شکل میگیرد ولی قبل از تولّد از قضاوت برحذر داشته شده و به هر چیز از دریچۀ دیگری غیر از آنچه در زندگی دنیاییمان مینگریم، خواهیم نگریست.
اگر چه انسانها با تصمیم تکامل و نیّت پاک به دنیا میآیند ولی در زندگی دنیاییشان همه چیز را به فراموشی سپرده و مسیرهای دشوار و بیراهه را برمیگزینند و از هدف اصلی دور میمانند.
قبل از تولّد، تصمیمی برای جنایت و خطا کردن گرفته نشده است بلکه در مسیر زندگی بیراههها پدید آمده و هوای نفس، انسانها را از مسیر اصلی دور میکند.
هیچگونه تناقضی بین انتخاب اوّلیه و سرنوشت ما وجود ندارد. فقط تفاوت در مسیرهاست.
بیاموزیم که بهترین راه و کوتاهترین مسیر را برای وصل پروردگارمان بجوئیم، که این برای ما بهتر است. زیرا فرصت عمر کوتاه بوده و غفلتها، فرصتها را هدر داده و برای ما زمان باقیمانده میتواند بسیار ارزشمند باشد.
لقای دوست
هنگامی که خدا را میخوانید، بیاد داشته باشید: پروردگار همواره نزد شماست. خدا را در صبح و شام بخوانید و هرگز لحظهای از یاد پروردگار غافل نباشید.
به یاد داشته باشید: برای نزدیک شدن به پروردگار و قرار گرفتن در جوار رحمت دوست، هر کاری را تنها به نیّت او انجام دهید و تنها هدفتان را رسیدن به لقای دوست قرار دهید.
بیاد داشته باشید: خداوند به دلهای شما مینگرد و نیّت شما را بر هر چیز مقدّم میدارد. پس آنچه به نیّت نزدیک شدن به او انجام دهید، هرگز ضایع نشده و در نزد پروردگارتان محفوظ مانده است.
دعا
هنگامی که دعا میکنید، بهترین دعای شما در جهت هدایت و کمال و رسیدن به حق است. پس هر دعایی و هر ندبهای در این جهت انجام شود، مورد رضای پروردگار بوده و شما را قدمی به او نزدیکتر میکند. وصول به حق تنها هدف مؤمن است. پس برای آن تلاش کنید و نیّتهایتان را به آن سمت سوق دهید.