عشق خالص
بدان: بندگان خداوند دو دسته‌اند. آنها که خود را به خدا سپرده و تنها از او مدد می‌طلبند و در همه کاری تنها رضایت او را می‌جویند؛ آنان صالحان روی زمین و بهترین بندگان خداوند می‌باشند؛ و دستۀ دوّم کسانی که هر از گاهی خدا را به یاد می‌آورند و در نیّت‌هایشان خالص و پاک نیستند؛ آنها چون دل به غیر خدا ببندند البتّه خطاکارند و آنها را پاداشی در آنچه برای نیّت‌های دنیویشان انجام می‌دهند نیست.
بدان: هرچه از دوست طلب کنید، در چشم به هم زدنی به شما داده خواهد شد، به شرط این که نیّت شما خالص بوده وتنها او را بجوئید.
هرگز جز از خدای یگانۀ بی‌همتا از کسی مدد مطلبید که شما را گمراهی آشکار به ارمغان خواهد آورد.
بدان: راه به خدا رسیدن راهی پر فراز و نشیب است. از نشیبها هراس به دل راه ندهید و در فرازها مغرور و دچار منیّت نشوید، بلکه همواره رو به سوی دوست داشته و تنها او را به یاد آورید.
بدانید: محبّت انسانها به یکدیگر و عشق خالص آنها مانع از دلخوری و رنجش می‌شود. پس با عشق و محبّت یکدیگر را ببخشید و با رنجش راه را برای خودتان دشوار نکنید.
با یگانگی و عشق، به یکدیگر، به دیدۀ اغماض نگریسته و تنها خدا را بجوئید که این برای شما بهتر است اگر می‌دانستید.
موهبت عظیم
پروردگار یگانۀ بی‌همتا بندگانش را آزاد آفریده و به آنان اختیار داده است، تا خود را آنگونه که می‌خواهند ترسیم نمایند ولی عدّه ای از انسانها از این آزادی در جهت غیر کمال استفاده می‌کنند و حرمت یکدیگر را حفظ نمی‌کنند.
چنانچه در نفس پرستی رها شوید، نفس شما، شما را به غیر خدا دعوت می‌کند. از نفس بپرهیزید که خداوند یگانۀ بی همتا، نفس را برای شما در جهت کمال آفریده ولی عدّه‌ای از آن در جهت ضدّ کمال بهره می‌برند.
خداوند بندگانش را دوست می‌دارد، برای آنان حیات جاودان و کمال خواهان است، انسانها از این موهبت عظیم استفاده نمی‌کنند.
بیاموزید که از هر چه به شما داده شده درجهت کمال و نزدیک شدن به خداوند بهره برید که خداوند صالحان را جزای خیر خواهد داد.
عشق، با تمام وجود
خداوند، همواره در قلبهای شما جاریست. برای احساس وجود خداوند، فقط کافیست دریچه‌های قلبت را بگشایی. برای باز کردن دریچه‌های قلبت، باید خود را وقف خداوند نمایی.
اگر بیاموزی که همواره، روحأ و جسمأ در خدمت خداوند بوده و تسلیم امر پروردگار باشی، در این صورت قلبت جلا پیدا کرده و زلال می‌شود و می‌توانی عشق را با همان کیفیت که طالبی، احساس کنی.
بدان که خداوند در همه حال به احوال بندگانش آگاه است و می‌داند که هر یک از شما چگونه زندگی را ارج می‌نهید و از لحظات برای نزدیک شدن به پروردگار استفاده می‌کنید. پس مزد هر یک از شما، از قبل تعیین شده و چنانچه در جستجوی پروردگار باشید او را خواهید یافت.
خداوند همواره شما را به سوی خویش دعوت نموده و برای صالحان اجر و مزدی مافوق تصوّر مهیّا نموده است.
حکمت خداوند
اگر بخواهی خود را تسلیم امر پروردگار نمائی، باید از هر گونه قضاوت بپرهیزی و چون تو را امری در رسد، از خداوند مدد طلبی و بدانی که خداوند خواهان خیر است.
پس خیر را در هر امری جستجو کن و به یاد داشته باش که هرگز خداوند خواهان شر برای بندگانش نیست. اگر در هر چیزی خیر آن را جستجو کنی، پی به حکمت خداوند برده و راهی به سوی شناخت پروردگار می‌یابی.
پس چون تو را امری در رسد، خدا را به یاد بیاور و در هر لحظه از او مدد جوی که خداوند صالحان را پاداش خیر خواهد داد.
حضیض جدایی
راه سیر و سلوک، پر از نشیب و فراز است. نشیبها از خودخواهیها، منیّتها و خواسته‌های نفسانی، در هنگامی که نمی‌توانید بر آنها غلبه کنید، پدید می‌آید. در آن هنگام وجود مقدّس خداوند را درک نکرده و درحضیض جدایی خودساخته فرو می‌روید.
بیاموزید، مسائل کوچک و بی‌اهمیّت را برای خود بزرگ نکرده، ذهنتان را درگیر آنها نسازید. بلکه به راحتی از آنها بگذرید و خدا را محور قرار دهید تا بتوانید همواره حضور مقدّس او را درک کرده و از صالحان باشید.
غیبت ؟
هنگامی که سخنی از کسی به میان می‌آوری، اگر سخنانت را می‌توانی با فرد مورد نظر رودررو بگوئی و باعث رنجش وی نمی‌شوی، پس فقط در موارد ضرورت و با نیّت خیرخواهی، می‌توانی پشت سر نیز، همانها را بگوئی. در غیر این صورت اگر باعث نارضایتی فرد می‌شوی، پس پشت سر نیز حق نداری، قضاوتی داشته باشی.
آنگاه که همۀ رفتارها و گفتارهایت را با محک رضایت خداوند بسنجی، قدمی به پروردگار نزدیک شده و از صالحان خواهی بود.