احساس گناه؟
پشیمانی و احساس گناه مربوط به دلهای ناآگاه است. انسان آگاه به آینده امیدوار است و می‌داند، هر لحظه، لحظۀ آفرینش است.
مهر ورزی
بخشش، می‌تواند برای شما بزرگترین مزیّت در مسیر الی‌الله محسوب شده و با قلبهای پر از مهر و صفا می‌توانید، برای یکدیگر تکیه‌گاه و همراه مطمئنّی باشید.
بدانید: آنچه شما را به پروردگارتان نزدیک می‌کند، مهر‌ورزیدن و صفای باطن بوده و البتّه خلاف آن شما را از مقصد نهایی دور می‌کند.
آنگاه که قلبها را پالایش نموده و زنگار از آن می‌زدایید، برای خود جایگاهی والا در نزد خداوند مهیّا نموده و راهی به سوی دوست خواهید یافت.
موهبت کمال
رهروی به آن نیست که خود را جدا از دیگران پنداشته و برای خود مرتبۀ بالایی قائل شوید.
بدانید: خداوند انسانها را یکسان آفرید و به آنها موهبتهای یکسانی عطا فرمود پس هر که خود را از دیگران جدا پنداشته و خود را والاتر از دیگر انسانها بپندارد، بی‌شک گامی به عقب برداشته است.
چون انسانی را زیر دست خود می‌بینید و خود را بالاتر از او تصوّر می‌کنید، به او ستم روا داشته و ارزشهایش را نادیده می‌انگارید.
بدانید: برای دست‌یافتن به ذات یگانۀ هستی بایستی به انسانها به دیدۀ عشق و وحدت بنگرید. در غیر این صورت چگونه خواهید توانست از موهبت کمال بهره‌مند شوید.
بدانید: انسانها پاره‌های تن یکدیگرند. با پاره‌های تن خود دوستانه رفتار کنید و از قضاوت بیهوده بپرهیزید. اگر این مطلب را دریابید، بیشتر مسیر را پیموده‌اید.
حقیقت واحد
بدان و آگاه باش: انسانها، چون پاره‌های جدامانده از یک حقیقت واحد هستند. رنج هر انسانی، تو را نیز تحت‌تأثیر قرار داده و شادی انسانها، دل دیگران را نیز شاد خواهد کرد.
بیاموزید: یکدیگر را چون پاره‌ای از وجود خودتان دیده و برای هم، پشتیبان و دوست باشید. خداوند شما را به واسطۀ گذشتها و ازخودگذشتگیها، پاداش نیک خواهد داد.
آنگاه که انسانی به تو نیازمند است، او را هرگز از خود مران زیرا خطاها قابل چشم‌پوشی هستند.
بیاموزید: مسائل را از طریق درست آن حل کرده و برای هم دوست و راهنما باشید.
راههای بیشمار
بدان و آگاه باش: انسانها دو دسته‌اند. دسته‌ای که هرگز جز خودشان، کسی را لایق رهبری و پیروی از او نمی‌دانند و دستۀ دوّم کسانی هستند که می‌توانند به سایر انسانها اعتماد کرده و از آنان پیروی نمایند.
برای دستۀ دوّم راهکارهای زیادی هست و از راههای متعدّد می‌توانند، راه خویش را بیابند. ولی دستۀ اوّل جز به عقل خودشان به هیچ چیز دیگری متّکی نبوده و برای هم‌سویی با پروردگار ، راه دشوار و مشکلی در پیش دارند.
آنها که نمی‌توانند، راهی به سوی پروردگار بیابند، یا در ضلالت و گمراهی باقی می‌مانند و یا خداوند آنها را قرین رحمت ساخته و بالاجبار به سوی پروردگارشان سوق داده می‌شوند.
آنها که نتوانسته‌اند، خود، راه خویش را بیابند، ناچارند از راههای دشوارتر و صعب‌تری مسیر را طی کنند و در غیر این صورت ، در ضلالت و گمراهی اسیر باقی خواهند ماند.
بیاموزید: همواره جستجوگر راه خویش بوده و قبل از اینکه راههای دشوار برای شما گشوده شوند، مسیر کمال را با میل باطنی خویش برگزیده و درنتیجه از رحمت و برکت و هدایت پروردگار بهره‌مند شوید.
بار منیّت
اگر درک کنی، آنچه انجام می‌دهی و بر زبان می‌رانی، راهی است به سوی پروردگار، در این صورت اگر آن را با اخلاص وعشق و با نیّت تقرّب انجام دهی، البتّه تو را از آن نصیبی است.
نیّتهای شما بر هر چیز مقدّم است. قبل از شروع هر کاری نیّت خود را بسنج. اگر تنها رضایت پروردگار در آن است، البتّه تو را هدایت خواهد کرد ولی اگر نیّت، به قصد جدا شدن و تنهایی و سبقت گرفتن بر سایر انسانهاست، برای تو نتیجۀ عکس داشته و بار منیّتی را بر دوش تو خواهد نهاد.
نهایت تسلیم
آنگاه که خود را به خدا می‌سپاری، بی‌شک او بهترین راهنما و بهترین کارگزار است. دلت را به خدا بسپار.
هنگامی که خود را به خدا وامی‌گذاری، آنگاه که «من» را در رابطه‌ها و در سرنوشتها حذف می‌کنی، هنگامی که در نهایت تسلیم، آینده را به دست خدا می‌سپاری، بهترین نتایج نصیب تو خواهد شد.
می‌توانی دعا کنی. می‌توانی خواسته‌ات را ابراز کنی ولی چون خیر را به خدا بسپاری، همه چیز به بهترین وجه روبراه خواهد شد.
شادی پروردگار
چنانچه بیاموزی، هر گاه خود را با خداوند بیگانه احساس می‌کنی، از همۀ راهکارها برای نزدیک شدن به ذات مقدّسش استفاده کرده و حجابها را از میان برداری، بهترین راه زیستن را برگزیده‌ای.
بدان شادی و نشاط واقعی در وصل و نزدیکی به پروردگار است.
پس هر گاه خود را در محاصرۀ غم احساس می‌کنی، حجابها را از میان بردار. غمها را به دور افکن. خود را به هر طریق ممکن به سرای دوست برسان و بدان که شادی پروردگار در شادی بندگان اوست.
پس دلها را شاد کنید تا به آن شادی بی‌پایان دست یابید.
رفع آلام
آنگاه که خود را تنها و بی‌پناه می‌یابی، پناهگاهی بهتر از ذات اقدس احدیّت نخواهی یافت.
بدان: خداوند شما را از تن واحده آفریده است. پس هر گاه، هر یک از شما را رنجی رسد، دیگران موظّفند، با او چون قسمتی از وجود خودشان برخورد کرده و در جهت رفع آلام او بکوشند. اگر در جهت کمک به انسانها و رفع دردها و مصیبتهای آنها هر قدمی بردارید، گام بزرگی به پروردگارتان تزدیک شده‌اید.
بیاموزید: بهترین زمان برای درک پروردگارتان، هنگامی است که دل انسانی را شاد کرده یا غم انسانی دیگر را زایل نموده‌اید، پس در این راه هر رنج و مصیبتی متحمّل شوید، البتّه شما را پاداشی عظیم خواهد بود.
خداوند شما را می‌آموزد که هر گاه و در هر شرایطی انسانی نیازمند کمک شما بود، بدون توجّه به موانع، تنها به رضایت دوست بیندیشید و رضایت پروردگار را در شادی و رضایت بندگانش جستجو کنید.
خداوند، همواره در قلب بندگان مؤمن خویش جای دارد و آنها را در پناه امن خویش مأمن داده است.
مادر
هنگامی که قدم به دنیای خاکی گذاشتی، وقتی که نوزاد ناتوان و کوچکی بودی، در آن هنگام که توان حتّی تمیز نگه داشتن خود را هم نداشتی، این مادر بود که تو را زندگی بخشید. به تو ایستادن آموخت، از وجودش تغذیه‌ات کرد و خود را وقف آسایش تو نمود.
هر گاه از او دلگیر شدی، بدان پروردگار تو را به واسطۀ گذشتهایت پاداش خواهد داد. ولی از تو انتظار می‌رود، زحمات مادر را پاس بداری و حرمت او را حفظ نمائی. اینک که در دوران بلوغ عمر به سر می‌بری، به یاد داشته باش: بخاطر موهبت زندگی و به دلیل رنجهای بدون مزد مادر بایستی سپاسگزار باشی تا رحمت الهی را درک کنی.
اگر به تو کمکی می‌کند، به یاد داشته باش: انسانها چون فراموشکارند و همواره دوران سختی و ناتوانی خویش را از یاد می‌برند، در دوران قدرت و اقتدار، ناسپاس و بی‌بهره از احساس قدر‌شناسی می‌باشند.
بیاموزید: همواره دوران سختی و ناتوانی را به خاطر سپرده تا دردوران قدرت و اقتدار،سپاسگزار یکدیگر باشید.
ملکوت عشق
پروردگار یگانۀ بی‌همتا می‌داند که بندگانش در لحظاتی از زندگی نیاز به حمایت و هدایت او دارند. پس خداوند آنان را یاری می‌رساند و به آنان در جهت نیل به مقصود کمک می‌کند.
راه کمال را جز با مرکب عشق نمی‌توان پیمود. مرکب آماده است. راه برایت هموار خواهد شد. بی‌مدد دوست، هرگز نخواهی توانست راه کمال بپیمایی. رهروی تنها با یاری خداوند و تسلیم شدن به او امکان‌پذیر است. از هم‌اکنون خود را تسلیم پروردگارت کن و پرواز عاشقانه‌ات را آغاز کن.
تصمیم شروع پرواز با توست. اگر سودای پرواز داری، راه هموار شده است. خداوند همواره مشتاق بندگان سالکش می‌باشد. به آنان راه را نشان می‌دهد و آنان را به سوی خویش دعوت و هدایت می‌کند.
بر تو باد عشق‌ورزیدن که عاشقان را تا ملکوت پروردگار راهی نیست. اگر مشتاقی از وصال دوست بهره‌مند شوی، پس رهروی را بیاموز که رهروان عشق، در ملکوت پروردگارند.
درک لطف
بدان خداوند همۀ بندگان خویش را دوست دارد، آنها را می‌نوازد و از لطف خویش بهره‌مند می‌سازد.
هنگامی که مورد لطف قرار می‌گیرید، موانع جدایی را از میان بردارید. حجابهای شما مانع از درک لطف پروردگار می‌گردد. برای برداشتن حجابها بایستی به طور کامل تسلیم امر پروردگار بوده و آنچه مقدّر شما می‌نماید، با آغوش باز بپذیرید.
توهّم جدایی
دستهایتان را به سوی پروردگار دراز کنید، به اوپناه برید، ازاو مدد طلبید و بدانید که خداوند بر هر کاری قادر و تواناست.
بدانید و آگاه باشید: انسانها همواره با یکدیگر به ستیزه و جدال برخاسته‌اند و در توهّم جدایی به سر برده‌اند.
بدانید: انسانها پاره‌های جدامانده از پروردگارشانند ولی خودشان نمی‌دانند.
بدانید: خداوند، چون شما را آفرید وبه شما از تواناییهای خود بخشید و شما را جانشین خود بر روی زمین قرار داد، نفس شما را نیز برای شما نیرویی در جهت مخالف کمال قرار داد تا بدانید کدام یک از شما پرهیزکارترید و کدام یک توانایی غلبه بر هوای نفس را دارید.
اینک که خداوند را ستایش می‌کنید و او را به جهت نعمتهایش سپاس می‌گزارید، بدانید: که خداوند هرگز هیچ انسانی را بیهوده نیافریده و همۀ انسانها به جهت خاصّی آفریده شده‌اند.
بدانید: در قاموس خداوند، هیچ عمل بیهوده‌ای وجود ندارد وتنها خداوند به آنچه می‌کند، آگاه است. هر‌آنچه شما را به دوست وصل می‌کند دور ماندن از توهّم جدایی است.
عید غدیر
خجسته باد، یاد یکتا پروردگاری که عالمیان، جملگی او را در سجودند و او را به یکتایی و بی همتایی اش می ستایند.
فرخنده باد، یاد ذات اقدس احدیّت که احد و واحد و بی مانند است.
سپاس پروردگاری که به من آگاهی شناخت مقام ربوبیّتش را عطا فرمود که جز او نیست و هر چه هست، از اوست و او تنها حقیقت واحد در کلّ هستی است و عالم، همه آینۀ نقش بی مانند اوست.
نه شریکی دارد و نه کسی جز او سزاوار پرستش است، که او خالقی بی همتاست.
عید قربان
سوگ و سرور
سوگ میلیونها جاندار بی زبانی که به ناگهان بیجان می شوند و سرور و دست افشانی برای آنچه عیدش می نامیم تا به خاطر آوریم، خاطرۀ مقدّس پدری عاشق و فرزندی صالح. اوج تسلیم و رضا در عشقبازی با جان جانان.
درس بزرگ تقوای ابراهیم و شیرینی تسلیم اسماعیل را با خونریزی و درد و رنج حیوانات بیشمار ملوّث نکنیم و گمان نبریم که خدای آفرینندۀ این مخلوقات زیبا را راضی کرده ایم که خداوند زندگی را مقدّس میشمارد.
ما نیز به تبعیّت از خدای خود زندگیها را ارج نهیم تا به روشنی و صلح دست یابیم.