هماهنگی فکر و عمل
چرا بسیاری از ما از انتظاراتی که خدا از ما دارد فاصله داریم؟
آنچه ما بدان میاندیشیم عاشقانه زیستن، عشق ورزیدن، و تمرین عشق ورزی است. ولی هنگام به عمل آوردن آن دچار نقص و کاستی میشویم. زیرا نمیتوانیم میان فکر و عمل هماهنگی برقرار کرده و افکار و آموختههایمان را در هنگام عمل اجرا کنیم.
پس راه حل این است: در تمام لحظات مراقب اعمالمان باشیم هر کاری را با دیدۀ باز و با مراقبت کامل انجام بدهیم و همواره رضایت پروردگار را مد نظر داشته باشیم.
در این صورت خواهیم توانست اعمال و افکارمان را همسو کرده و هماهنگ با هستی پیش برویم.
نیایش
آنچنان که شایسته است، پروردگارت را ستایش کن. در نیایش پروردگارت به یاد داشته باش، هر گاه خود را به دنیا مشغول میداری، از خداوند دور و دورتر میشوی.
چگونه انتظار داری خدا را دریابی، در حالی که در هنگام نیایش ذات مقدّسش، فکرت به همه جا پرسه میزند و از یاد خدا غافلی.
راه فنا
راه کمال، راه از خود گذشتن، خود را فنا کردن، خود را ندیدن و تنها خدا را دیدن است. چون در این مسیر گام بردارید، تنها خدا را خواسته و تنها برای او زندگی میکنید. خودخواهیها را کنار گذاشته و دیگرخواهی را بر خودخواهی ترجیح میدهید.
اگر این مسیر را برگزینی، چه خواهی کرد؟ آیا دیگران را برای منیّتهایشان، برای خودخواهیهایشان و ناآگاهیهایشان، آزار خواهی داد؟ یا از خود گذشته و تنها به خدا فکر خواهی کرد؟
به انسانها بیاموزید، گذشت را پیشۀ خود سازند. از ناآگاهی یکدیگر سوءاستفاده نکنند و به یکدیگر در مسیر کمال یاری رسانند.