چرا اشتیاق؟
اگر میخواهی با پروردگارت یکی شوی، باید از «خود» بگذری. برای گذشتن از «خود»، گاهی لازم است، تا پای جان پیش روی .
رهروی بدون اشتیاق و اشتیاق بدون گذشتن از هرآنچه برای تو دلبستگی میآورد، امکانپذیر نیست. پس بیاموز که از دلبستگیها رها شوی و خود را به دوست سپاری.
سوز و گداز
بدان و آگاه باش: اشتیاق برای یکی شدن با پروردگار، خود محتاج آن است که سراسیمه و بی پروا خود را به آتش زنی.
آتشی که از جان برخیزد، با سوز و گداز فراق، تو را شستشو دهد و بدون هیچ واهمهای، تو را از موانع جدایی عبور دهد.
اشتیاق از حرص جداست
آنگاه که قدم در راه میگذارید تنها سرمایۀ اوّلیّۀ شما اشتیاق وافر برای رسیدن به مقصد اصلی است؛ و آنگاه که راه میپیمایید و برای گذر از پستی و بلندیها و پیچ و خمهای صعبالعبور از جان مایه میگذارید، تنها انگیزۀ شما برای غلبه بر سختیها شوق رسیدن است.
چگونه میتوان چنین مسیری را بدون اشتیاق سپری کرد؟ حال آنکه نفس انسان همواره او را به راحتطلبی و هواپرستی و تمایل به گریز از موانع و سختیها دعوت میکند.
هرگز نخواهید توانست بدون مدد دوست و بدون انگیزه و اشتیاق حتّی قدمی بردارید. پس دستمایۀ اوّلیّۀ شما اشتیاق خود شماست و بدون آن راه سپردن بیمعنی و حتّی غیرممکن است.
اشتیاق از حرص و طمع جداست. اشتیاق لازمۀ پیمودن مسیر کمال است؛ ولی آنگاه که به آن حریص بودن برای آنچه که هنوز آمادگی برای آن ندارید وبیصبری و عدم درک موقعیّت و صبور بودن بر آن موقعیّت اضافه شود اشتیاق به ضدّ خود تبدیل شده و مانع کمال خواهد بود.
مواهب
موهبتهای پروردگار محدود نیست، بلکه مواهب و بخشش پروردگار بیانتها بوده و در تمام لحظات و همۀ مکانها، بندگانش را در بر میگیرد.
هر چه عشق و شوق و اشتیاق تو بیشتر باشد، مواهب بیشتری نصیب تو خواهد شد. برای افزودن اشتیاقت، بایدهمواره به یاد پروردگار بوده و هرگز لحظهای از او جدا و منفک نباشی.
به نام او، به یاد او و به شوق او، هر کاری را انجام دهی تا آتش اشتیاقت افزون شده و مواهب پروردگارت به سوی تو سرازیر شود.
مرکب عشق
بدان و آگاه باش: آنکه تو را هدایت نموده، قادر است، همواره کمک و راهنمای تو باشد ولی تو خود باید مسیر خود را پیدا نموده و همراه با اشتیاق و شور آن را ادامه دهی.
بدان: هر کس که از پروردگارش فاصله بگیرد، بیشک در ضلالت و گمراهی به سر میبرد.
بدان: آنگاه که هر از چند گاهی رو به سوی خدا میکنی، در بیخبری به سر برده و از هدایت پروردگار محروم میمانی.
بدان: هر چه تو را به دوست پیوند دهد، به کار گیری و از مواهب خود را محروم نسازی.
بدان: انسانها، آنگاه که به هدایت نیازمندند، همواره خدایشان را میخوانند و خداوند البتّه بهترین پاسخگوست. رهروی تنها با پیمودن راه نیست. بلکه بایستی راه را هوشیارانه و با تیزهوشی بپیمایی. باید از هر لحظه استفاده کرده و بیهوده زمانت را هدر ندهی.
بدان: آنگاه که لحظههای ارزشمندت را هدر داده و از آن پلی به سوی پروردگار نمیسازی، خود را در بیخبری افکنده و از مواهب محروم میمانی.
بدان: عشق را جستجو کردن، بهترین طریق پیمودن راه است. پس همواره در جستجوی عشق باش که عشق بهترین مرکب، برای رهروان راه دوست است.
با اشتیاق بخوانید
پروردگار میداند که بندههایش هر گاه، نیاز به کمک و توجّه او پیدا کنند، او را میخوانند ولی بدان که پروردگارت جواب تک تک شما را میدهد، او میداند که در قلب شما چه میگذرد و به آنچه انجام میدهید و فکر میکنید ، آگاه است.
خداوند میداند، هنگامی که او را صدا میکنید، در واقع احساس نیاز است که شما را به سوی پروردگارتان سوق میدهد، ولی بهتر آن است، قبل از اینکه احساس نیاز شما را به سوی پروردگارتان سوق دهد، خود شما از سر شوق رو به سوی پروردگار آورید، او را بخوانید، از او مدد جوئید و در جهت وصل پروردگارتان بکوشید.
خداوند به هر یک از شما که او را بخواند، پاسخ خواهد داد، ندای شما را میشنود و قبل از اینکه خودتان بدانید، پاسخ شما را داده است.
اشتیاق شما به پروردگارتان، نشانۀ آشکاری از تمایل قلبی شما به سوی اوست. پس با اشتیاق او را بخوانید، با اشتیاق از او مدد جوئید، با اشتیاق به سوی دوست بروید و بدانید که خداوند همیشه مشتاق شماست تا رو به سوی او آورید و راه کمال بپوئید.