تقوای الهی
خداوند هرگز بنده‌ای را بر دیگری برتری نمی‌دهد، مگر به دلیل تقوای الهی. چون تقوا پیشه کنید و رضای پروردگار را بر هر چیزی رجحان دهید، آنگاه رحمت خاصّ الهی را درک کرده و از آن بهره‌مند خواهید شد.
پس بیاموزید که لطف پروردگار را موجب غرور و جدایی خود از سایر انسانها ندانسته و همواره سپاسگزار رحمت حق باشید.
حریم الهی
ره‌یابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا می‌گذاری، از هر چه غیر دوست، بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی. عشق الهی جز به ایثار داشته‌هایت ممکن نمی‌شود و راه خداوند جز با گذشتن از علائقت میسّر نمی‌باشد.
پس بدان که رهروی، بدون گذشتن از خود وآنچه تو را به دنیا وابسته می‌کند، امکان‌پذیر نیست. بیاموز که برای وصل پروردگارت از هر چه تو را از دوست جدا می‌کند، جدا شده و تنها برای وی خالص و زلال شوی.
بر توست که بی مدد دوست خواسته‌ای نداشته باشی و بی طلب دوست چیزی برای خود نخواهی.
از آنچه تو را به سوی خداوند سوق می‌دهد، استقبال کن و از آنچه تو را از وی جدا می‌کند، بپرهیز .
بدان که رضای پروردگار، در رضایت بندگان اوست. پس بیاموز که دل در گرو دنیا نگذاری و تنها با یاد خداوند، لحظه‌ها را سپری کنی.
بر تو باد عشق‌ورزیدن. که عشق تو را به ملکوت خداوند رهنمون می‌شود. به یاد داشته باش هرگز جز از خداوند مدد نطلبی و جز به رضای پروردگار نیندیشی و عشق را سرلوحۀ زندگیت قرار دهی.
امیدوار به زندگی
بدان و آگاه باش: خداوند انسانها را بدون دلیل بر سر راه یکدیگر قرار نمی‌دهد. چون انسانی را محتاج کمک یافتی، بدون توجه به اینکه او چه نسبتی با تو دارد و یا چه احساسی نسبت به تو می‌تواند داشته باشد، قدم پیش بگذار و به خاطر رضای پروردگار او را کمک کن.
نحوۀ کمک کردن شما می‌تواند از یک جملۀ کوتاه دلگرم کننده تا دست یاری رساندن به همنوعان به هر طریقی باشد. اگر یکدیگر را رها کنید، تنها و غمگین خواهید بود. پس با ابراز دوستی و علاقه، یکدیگر را به زندگی امیدوار کنید تا راه خود یافته و راه درست را بازشناسید.