خدایی شو
خداوند بندگان خویش را هدایت می‌کند و راه درست زندگی را به آنان می‌آموزد. برای هدایت آنان هادیانی می‌گمارد تا پیام پروردگارشان را ابلاغ نموده و برای هدایت انسانها، به سوی پروردگار بکوشند.
پس برای تعالی و خدایی شدن بکوش و هر لحظه را به یاد پروردگار سپری کن و از لحظه‌هایت کمال استفاده را برده، تا هر چه زودتر و بهتربه سرمنزل مقصود برسی.
اگر خداوند تو را می‌آزماید تنها به این جهت است که پالایش شده و رو به سوی پروردگارت آوری. باشد که در مسیر تعالی و ترقّی به سمت خدا، هر روز از روز قبل بهتر و متعالی‌تر بوده و هرگز تسلیم خواهشهای نفس نباشی.
شرک و بت پرستی
بسیاری از انسانها در گمراهیها سرگردان شده‌اند. آنان راه را از بیراهه‌ها نمی‌شناسند و خود را به انواع دستمایه‌ها برای معنویتی که ساختۀ خودشان است، سرگرم نموده‌اند. آنان برای شناختن پروردگارشان به انواع دستاویزها متوسّل شده و نمی‌دانند که در گمراهی آشکار به سر می‌برند.
تنها طریق هدایت، تعدیل دستاویزها و پناه بردن به پروردگارتان است. بیاموزید، هنگامی که می‌خواهید با پروردگارتان ارتباط برقرار کنید، تنها او را بجوئید و از او مدد طلبید .
شرک و بت‌پرستی مانعی برای کمال محسوب شده در حالی که انسانها همگی برای کمال آفریده شده‌اند. پس بایستی از شرک دوری گزینید و چیزی را برای خود بت نساخته و اهداف خدایی برای خود برگزینید.
کورسویی از نوری خدایی
آنگاه که خود را در دست شیطان اسیر می‌بینی، آیا کورسویی از نوری خدایی، تو را به خود نمی‌خواند؟ آیا دل به آن نور نمی‌سپاری؟ آیا نمی‌توانی درآن هنگام که خود را با شیطان درگیر می‌بینی، به آن نور دست یازیده و خود را از بند شیطان برهانی؟
آنگاه که نمی‌توانی با خودت کنار بیایی، به این بیندیش که چه چیز تو را به خدا نزدیک و چه چیزی تو را از خدا دور می‌کند. راهی که تو را به خدا نزدیک می‌کند، تو را از شیطان رهانیده و راهی که تو را از خدا دور می‌کند، به شیطان نزدیک می‌کند.
بیاموز، همواره راه عشق، بخشش و دوستی را برگزینی. بیاموز از کژ‌اندیشیها و خودخواهیها دوری گزیده و باصفای باطن به هر چیز بنگری. بیاموز همواره خدا را در نظر داشته باشی که این بهترین طریق به خدا رسیدن است.
رهایی از نفس
نفس، مرتبه‌ای از مراتب خلقت است. خداوند نفس را برای انسان قرار داد تا بتواند او را در مسیر تکامل به پیش رانده و برایش دشواریهایی ایجاد کند. آنچه دشواریها را برطرف می‌کند، رهایی از نفس و یکی شدن با جان است.
جان جانان شما را به خویش دعوت کرده است. آنگاه که اسیر نفس مانده‌اید و هواهای نفس شما را به پیش می‌راند، البتّه درک درستی از مسیر حرکت نخواهید داشت.
هر گاه بیاموزید از نفس رها شده و انگیزه و شوق حرکتتان را به دست بعد خداییتان بسپارید، آنگاه مسیر تکامل را به درستی پیموده و راه را از بیراهه خواهید شناخت.
آنگاه که وسوسه‌های نفس شما را در بر می‌گیرد، از آنچه اصل خلقت شماست، بی‌خبر مانده و از رهروی بازخواهید ماند.