اوج و حضیض
چرا در مسیر کمال نوسان داریم؟
مادامی که در قلب خود، فاصله‌ای بین خود وخدا احساس می‌کنی، تا زمانی که منیّت داری، تا وقتی که خود را رها نکرده‌ای و هنوز دربند و اسیر خودی. این نوسانات، البتّه پدید خواهد آمد.
هر گاه بیاموزی، خود را رها کرده و به خدا سپاری، آنگاه که زلال و شفّاف شده و چون سایه‌‌ای از خدا بر روی زمین زندگی کنی، خواهی توانست، همواره در جوار رحمت حق بیارامی و خود را همیشه در اوج احساس کنی.
حضیض، از خود پدید می‌آید. وقتی که خود غلبه می‌کند، حضیض پیش آمده و هنگامی که بعد خدائیت پیروز می‌شود، به نقطۀ اوج نزدیک می‌شوی.
نوسانات ماحصل نبرد بین خود و خداست. ابعاد وجودی تو در تضادند، پس طبیعی است که اوج و حضیض پدید آید. آنگاه که صاف و خالص و یکدست برای خدا شوی، به اوج شکوه و اقتدار خود دست خواهی یافت. که حضیض را، به آن راهی نیست.