نیایش
آنچنان که شایسته است، پروردگارت را ستایش کن. در نیایش پروردگارت به یاد داشته باش، هر گاه خود را به دنیا مشغول میداری، از خداوند دور و دورتر میشوی.
چگونه انتظار داری خدا را دریابی، در حالی که در هنگام نیایش ذات مقدّسش، فکرت به همه جا پرسه میزند و از یاد خدا غافلی.
شادی پروردگار
چنانچه بیاموزی، هر گاه خود را با خداوند بیگانه احساس میکنی، از همۀ راهکارها برای نزدیک شدن به ذات مقدّسش استفاده کرده و حجابها را از میان برداری، بهترین راه زیستن را برگزیدهای.
بدان شادی و نشاط واقعی در وصل و نزدیکی به پروردگار است.
پس هر گاه خود را در محاصرۀ غم احساس میکنی، حجابها را از میان بردار. غمها را به دور افکن. خود را به هر طریق ممکن به سرای دوست برسان و بدان که شادی پروردگار در شادی بندگان اوست.
پس دلها را شاد کنید تا به آن شادی بیپایان دست یابید.