سکوت ذهن
برای به سر بردن در سکوت ذهن، بهتر آن است که تمام لحظات، به یاد پروردگارت باشی و از درگیریها اجتناب کنی تا بتوانی وقت بیشتری را به خدایت مشغول باشی و از هوای نفس دوری گزینی به هر شکل آن و درهر لباسی که به سوی تو می‌آید.
راه هموار
آنچه انجام دهید، آنچه بیندیشید و آنچه بر زبان آورید، راهی است به سوی رستگاری یا خلاف آن. در هر حرکتی که انجام می‌دهید، عشق را جستجو کنید و به این طریق، قدمی به پروردگار نزدیک شوید.
از امکاناتی که در اختیار دارید، بهره گیرید و از لحظه‌هایتان برای آن هدفی که به خاطر آن بدنیا آمده‌اید، استفاده کنید.
اگر بتوانید به این مهم دست یابید، در آن صورت می‌توانید تمام حرکات، گفتار و پندارتان را در هر لحظه با پروردگار هم‌سو کرده و راه هموارتان را ادامه دهید.
آگاهی محدود
بدان و آگاه باش آنکه تو را آفریده، به تو زندگی عطا نموده، تو را هدایت فرموده، همواره نیز با توست و از نیّات قلبی تو آگاه است. بدان انسانها دو دسته‌اند:
دسته‌ای از انسانها بر اساس فهم و آگاهی عمل کرده و همواره کمال‌جو و کمال‌گرا هستند. آنها هر کاری را با نیّت تقرّب و با آگاهی انجام داده و همواره طالب رضای پروردگار می‌باشند.
دستۀ دوّم کسانی هستند که به شنیده‌هایشان اکتفا کرده و بر اساس آنچه آموخته‌اند، حال چه درست و چه نادرست، عمل می‌کنند. آنان نیز سعی می‌کنند تا حدّ امکان کاری را که به نظرشان درست می‌آید انجام دهند و از آنچه نادرست است اجتناب کنند.
بدان که نمی‌توان از همۀ انسانها انتظار داشت بر اساس آگاهی عمل کرده و همواره رضای پروردگار را جستجو کنند؛ بلکه بسیاری از آنها هنگام عمل، هوای نفس را نیز مداخله داده و بر اساس میل و هوای نفس عمل می‌کنند.
در صورتی که رضای پروردگار را جستجو می‌کنی و رو به سوی کمال داری باید به یاد داشته باشی انسانها را با دیدۀ بصیرت بنگری، از قضاوت بپرهیزی، و آنها را در همان آگاهی محدودشان کمک نمائی.
نماز و کنترل افکار
بدان: عبادت پروردگار، تنها به زبان آوردن کلامی نیست. ولی یقیناً هر‌آنچه تو را به سوی پروردگارت سوق دهد، برای تو کمک کننده خواهد بود.
اگر احساس می‌کنی، در هنگام به جا آوردن نماز، آنطور که شایسته است در پیشگاه خداوند قرار نمی‌گیری، به خودت رجوع کن و ببین که در آن هنگام چه چیزی برای تو اهمّ است.
معمولاً افکار دنیایی و دل به دنیا بستن، سدّ راه ارتباط تو و پروردگارت قرار می‌گیرند. از موانع بگذر. برای گذشتن از موانع کافیست، آنها را بی اهمیّت بینگاری. به آنها بها نده. آنها را جدّی نگیر.
بلکه تنها بنگر که در پیشگاه چه کسی قرار گرفته‌ای. اگر به عظمت وجودی که در پیشگاهش قرار گرفته‌ای و بی‌اهمیّت بودن بقیۀ چیزها، در مقابل آن عظمت مقدّس پی ببری، هرگز ذهنت را مشغول دنیا نخواهی کرد.
قید و بند
همواره در نظر داشته باشید که صراط مستقیم، بدون تلاش و پشتکار بی‌وقفه حاصل نخواهد شد. پس بیاموزید،زمان، زمان شدن است. از خود بیرون آمدن. به خدا پیوستن. با او یکی شدن. خالص شدن تنها، برای ذات مقدّس یگانۀ او. رها شدن از هر چه شما را به بند می‌کشد.
بندها را بگسلید. خود را آزاد کنید. برای خود قید و بند نسازید. بلکه همواره با آزادی کامل رو به سوی پروردگار کنید. بدانید: آنچه شما را به بند کشد، مانع کمال محسوب شده و برای شما سدّ راه خواهد بود.
پس بدون وابستگی، در نهایت آزادی رو به سوی پروردگار کنید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
بندگان عزیز
بدان و آگاه باش: بندگان خداوند همگی، چه آنها که رو به سوی او دارند و به سوی وی در حرکتند و چه آنها که از خدا غافل گشته‌اند، برای او گرامی‌اند. پس با آنچه برای پروردگارت گرامی است، محترمانه برخورد کن و خود را از آن جدا مپندار.
جدا پنداشتن و برتر دانستن خودت از بندگان عزیز خداوند، تو را به بیراهه افکنده و از مسیر اصلی دور خواهد کرد. بیاموز، همواره عشق را سرلوحۀ عملت قرار داده و همانطور که خداوند عاشق بندگان خویش است، تو نیز آنها را عزیز داشته و گرامی بداری.
مواهب
موهبتهای پروردگار محدود نیست، بلکه مواهب و بخشش پروردگار بی‌انتها بوده و در تمام لحظات و همۀ مکانها، بندگانش را در بر می‌گیرد.
هر چه عشق و شوق و اشتیاق تو بیشتر باشد، مواهب بیشتری نصیب تو خواهد شد. برای افزودن اشتیاقت، بایدهمواره به یاد پروردگار بوده و هرگز لحظه‌ای از او جدا و منفک نباشی.
به نام او، به یاد او و به شوق او، هر کاری را انجام دهی تا آتش اشتیاقت افزون شده و مواهب پروردگارت به سوی تو سرازیر شود.
یاد همیشگی پروردگار
لحظه‌هایت را با ذکر نام مقدّس پروردگار گرامی دار و یاد خداوند را هر لحظه در قلبت زنده نگاه دار.
فرقی نمی‌کند در آن لحظه کجا هستی و چه می‌کنی. خداوند شنوا و بیناست. تو را می‌بیند و صدای تو را می‌شنود و از قلب تو و از نیّات قلبی تو آگاه است.
آنچه برای رضای حق انجام می‌دهی با تشویق انسانها ملوّث نکن؛ بلکه تلاش کن تا همۀ کارهایت تنها برای رضای دوست باشد و ریا و خودخواهی و خودنمایی در آن راهی نیابد.
وسوسۀ نفس
همانا انسان در هنگام وسوسۀ نفس دچار مشکل شده و آنطور که شایسته است، نمی‌تواند بر نفس خود غلبه کند. چنانچه بیاموزید، نفس را به خدمت کمال آورده و از نفس مرکبی برای وصل دوست بسازید، بهترین طریق زیستن را برگزیده‌اید.
اگر توانسته‌ای، تا حدودی به نفست غلبه کنی، پس باید در این طریق مسیر رو به کمال را بپیمایی و از آنچه بین تو و پروردگارت جدایی می‌اندازد، دوری کنی. در مسیر کمال همواره رو به جلو برو. چشم به آینده داشته باش و هر لحظه را گرامی بدار.
بدان: آنچه بین تو و خدایت فاصله می‌اندازد، برای تو باعث عقب رفتن و از دست دادن زمان می‌شود. پس از زمان بیشترین بهره را برده و هر لحظه به خدایت نزدیکتر شو و همواره به یاد داشته باش، نفس خود را به طرق مختلف به تو می‌نمایاند. از آن پرهیز کن و تنها خدا را در نظر داشته باش که این بهترین طریق وصل دوست است.
خداوند شاکر
بدان: خداوند یگانۀ بی‌همتا شما را از تن واحده آفریده. پس بر نعمتهایش شاکر باشید و با ناسپاسی از نعمتها فاصله نگیرید.
آیا هرگز اندیشیده‌ای، آن که تو را آفریده، به تو جان داده و زندگی بخشیده است، همواره مورد ناسپاسی بندگانش قرار می‌گیرد. پس چگونه است که بر ناسپاسی نسبت به یکدیگر شکوه کرده و زبان به شکایت می‌گشایید؟
بدانید: خداوند شاکر و شکور است و شما را می‌آموزد که شکرگزار نعمتهای پروردگار و شکرگزار احسان یکدیگر باشید. پس هر که ناسپاسی کند، راه نعمتها را بر خود بسته و از یاد پروردگار غافل می‌ماند.
مهمترین هدف زندگی
همانا انسان در کائنات رازی را با خود حمل می‌کند که این راز او را از سایر موجودات متمایز کرده و به او امتیاز ویژه‌ای بخشیده‌است.
بدانید: انسانها پاره‌های تن یکدیگرند که از پروردگارشان جدا شده و به او خواهند پیوست.
بدانید: راهی را که به سوی کمال برمی‌گزینید و نوع راه پیمودن شما مهمترین کاری است که در زندگی انجام می‌دهید. پس آن را با دقّت و وسواس کامل انجام داده و خود را به بیراهه نیفکنید.
بدانید: نیاز قلبی شما به هدایت، تعیین کنندۀ راه شماست. پس از پروردگارتان درخواست قلبی برای هدایت داشته باشید که این بهترین کار ممکن است.
شور حرکت
اگر چه اطاعت از امر پروردگار برای هر انسانی لازم بوده و به رشد و تعالی او کمک می‌کند ولی کافی نیست. باید بدانی ، آنچه تو انجام می‌دهی، خالی از عشق و شور حرکت نباشد.
عشق را دریاب. آن را سرلوحۀ عملت قرار بده. با عشق سخن بگو. از عشق بگو. با عشق، عمل کن. به عشق فکر کن. همه چیز را با عشق بیامیز و نتایج آن را ببین.
برای عشق‌ورزیدن، به انسانها، به حیوانات، به موجودات، دقّت کن. حسن آنها را ببین و عشقت را به سوی آنها جاری کن.
انفاق
بدان انفاق و بخشش برای شما امتیاز محسوب شده و شما را به پروردگارتان نزدیک می‌سازد. پس هرچه در توان دارید در راه خیر صرف کنید که خداوند شنوا و بیناست.
قوی و استوار
بدان: انسانها پشتوانۀ یکدیگرند. از توقّعات یکدیگر آزرده خاطر نباشید، بلکه راهی را جستجو کنید تا بتوانید هم توقّعات را برآورده کنید و هم به خودتان کمتر صدمه بزنید.
بدان: تصمیمی که تو در هر لحظه اتّخاذ می‌کنی، می‌تواند برایت مفید و سازنده بوده و به رشد تو کمک کند؛ مشروط بر این که تصمیمات تو هم‌سوی با پروردگار بوده و تو را به سوی پروردگار رهنمون شود.
بدان: آنچه تو بدان نیاز داری همدلی و همراهی دیگران است و چنانچه این همدلی را احساس نکنی، احساس تنهایی و مظلوم واقع شدن کرده و به روانت لطمه وارد می‌آید.
چنانچه بدانی هر تصمیم تو ،هر حرکت تو، و هر عمل تو از دید خداوند پنهان نبوده و برایت محفوظ خواهد ماند، احساس تنهایی نکرده و در کنار پروردگارت خودت را قوی و استوار احساس خواهی کرد. پس نگران نباش. خودخواهی‌ها را به جان بخر و به رضای دوست بیندیش که این بهترین طریق زیستن است.
ربّ مشتاق
بدان: خداوند، مشتاق بندگان سالک خویش است. پس به دیدار ربّ مشتاق خود با قلب روان شوید.
آنچه تو را به پروردگارت نزدیک می‌کند، انجام بده. سعی کن از وقت نهایت استفاده را برده و همواره با قلب خود به سوی پروردگارت رو آوری تا بتوانی به مقصد نهایی خود دست یابی.