بندگان عزیز
بدان و آگاه باش: بندگان خداوند همگی، چه آنها که رو به سوی او دارند و به سوی وی در حرکتند و چه آنها که از خدا غافل گشته‌اند، برای او گرامی‌اند. پس با آنچه برای پروردگارت گرامی است، محترمانه برخورد کن و خود را از آن جدا مپندار.
جدا پنداشتن و برتر دانستن خودت از بندگان عزیز خداوند، تو را به بیراهه افکنده و از مسیر اصلی دور خواهد کرد. بیاموز، همواره عشق را سرلوحۀ عملت قرار داده و همانطور که خداوند عاشق بندگان خویش است، تو نیز آنها را عزیز داشته و گرامی بداری.
فراموش نکنیم
در لحظاتی از یاد خدا غافل مانده‌ایم و یاد خداوند را در دلمان زنده نگاه نداشته‌ایم. در این لحظات آنچنان که شایسته و خداپسندانه است، رفتار نکرده‌ایم.
همچنین گاهی خدا را به فراموشی سپرده و حضور او را در قلبمان احساس نمی‌کنیم. در این لحظات رفتار و اعمالمان را محک نزده و رضای خداوند را در نظر نگرفته‌ایم.
بیاموزیم که در هر لحظه از زمان به یاد خدا باشیم و با دیگران چنان رفتار کنیم که مایلیم با خودمان در آن شرایط رفتار شود. بنابراین بیاموزیم که آنچه بر خود می‌پسندیم بر دیگران نیز همان را بپسندیم.
عشق یا تضاد؟
گاهی انسانها چون به یکدیگر ابراز علاقه می‌کنند، این ابراز علاقه از سر ناچاری و به خاطر تضادهای درونی‌شان است. اگر آنها را رها کرده و به دست سرنوشتشان بسپاریم، در سراب خودخواهیهایشان فرومی‌روند و از راه درست غافل می‌مانند.
پس بیاموزید که اگر انسانی را محتاج کمک یافتید، او را دستگیری کرده و از راهی که مورد رضای پروردگار باشد، او را هدایت کرده و طریق درست زندگی را به وی بیاموزید.
پروردگار کسانی را که در هر کاری رضایت وی را می‌جویند، دوست دارد و آنان را به سوی رستگاری فرامی‌خواند.