مهمترین هدف زندگی
همانا انسان در کائنات رازی را با خود حمل می‌کند که این راز او را از سایر موجودات متمایز کرده و به او امتیاز ویژه‌ای بخشیده‌است.
بدانید: انسانها پاره‌های تن یکدیگرند که از پروردگارشان جدا شده و به او خواهند پیوست.
بدانید: راهی را که به سوی کمال برمی‌گزینید و نوع راه پیمودن شما مهمترین کاری است که در زندگی انجام می‌دهید. پس آن را با دقّت و وسواس کامل انجام داده و خود را به بیراهه نیفکنید.
بدانید: نیاز قلبی شما به هدایت، تعیین کنندۀ راه شماست. پس از پروردگارتان درخواست قلبی برای هدایت داشته باشید که این بهترین کار ممکن است.
راز
همانا انسان رازی را با خود حمل می‌کند، که این راز او را به کائنات پیوند داده و از همۀ آنها برتر و بالاتر می‌برد.
بدان: انسانها پاره‌های تن یکدیگرند. با یکدیگر چون پاره‌ای از وجود خودتان برخورد کنید. هنگامی که یکی از شما را مصیبتی دررسد، به او بیاموزید که زندگی آنگونه که می‌اندیشد، نیست بلکه در مسیر تکامل و راه عشق، البتّه مصیبتهایی پیش خواهد آمد. در هنگام وقوع حادثه‌ای آنچه دیگران بدان نیاز دارند، همدلی، همراهی، عشق و نیازبه دانستن راه صحیح است.
همۀ انسانها محبّت را دوست دارند. پس با عشق و محبّت و احساس همدلی و همراهی، راه صحیح زندگی را به آنها بیاموزید و از آنها دوری نکنید. چهارچوبها را کنار بگذارید. هنگامی که از بندها رها شوید، بهتر می‌توانید، از عشق یکدیگر بهره برید.
سلام
مفهوم سلام در نماز چیست؟
سلام بر محمّد، سپاس از خداوندی است که او را واسطۀ هدایت تو قرار داد.
سلام بر بندگان شایسته، تو را به آنها نزدیک می‌کند.
و السّلام علیکم، سلام بر کلّ کائنات است. سلام بر تمام مخلوقات خداوند و آنچه در هستی موجود است. سلام، سلامی است به کلّ آفرینش، برای یکی شدن با هستی.
قنوت
ذکر ربّنا چون بر تو آید، خداوند را یاد می‌کنی و چون او را تسبیح کنی و از هر پیرایه‌ای منزّه بدانی، براستی دروازه‌ای از بهشت را به روی خود گشوده‌ای. چون خداوند را تسبیح گویی و او را با ذکر سبحان یاد کنی، می‌آموزی که پروردگارت از هر‌آنچه که شما او را وصف می‌کنید، پاک و پیراسته است. و چون خداوند را بدون پیرایه بشناسید، در مقام خلیفة‌الّلهی، خود نیز از هر گونه توصیفی مبرّا بوده و در کل حل خواهید شد.
با تسبیح ربّ جلیل می‌آموزید، خداوندی را بستائید که با تصوّرات و آموخته‌های شما، از پروردگار بیگانه بوده و برای ذات احدیّت، مقام یکتایی و بی‌همتایی قائل می‌شوید.
چون خدا را می‌ستائید و با نامهایش او را می‌خوانید، اصوات ستایش شما در کلّ کائنات، منعکس شده، جهانها را درنوردیده، بعد لامکان و لازمان را طی کرده و سرانجام به خود شما بازگشت نموده ، وجود شما را جلا داده و قلبتان را به تجلّی ذات حق، متجلّی خواهد ساخت.
پس آنچه شما را به خدا نزدیک می‌کند، خلوص نیّت ، میل باطنی به ستایش او و ذکر قلبی شماست که راهی به سوی او گشوده و سرانجام خدا را درخواهید یافت.