وسوسۀ نفس
همانا انسان در هنگام وسوسۀ نفس دچار مشکل شده و آنطور که شایسته است، نمی‌تواند بر نفس خود غلبه کند. چنانچه بیاموزید، نفس را به خدمت کمال آورده و از نفس مرکبی برای وصل دوست بسازید، بهترین طریق زیستن را برگزیده‌اید.
اگر توانسته‌ای، تا حدودی به نفست غلبه کنی، پس باید در این طریق مسیر رو به کمال را بپیمایی و از آنچه بین تو و پروردگارت جدایی می‌اندازد، دوری کنی. در مسیر کمال همواره رو به جلو برو. چشم به آینده داشته باش و هر لحظه را گرامی بدار.
بدان: آنچه بین تو و خدایت فاصله می‌اندازد، برای تو باعث عقب رفتن و از دست دادن زمان می‌شود. پس از زمان بیشترین بهره را برده و هر لحظه به خدایت نزدیکتر شو و همواره به یاد داشته باش، نفس خود را به طرق مختلف به تو می‌نمایاند. از آن پرهیز کن و تنها خدا را در نظر داشته باش که این بهترین طریق وصل دوست است.
عبادت شایسته
آنچنان که شایسته است، عبادت پروردگار را به جا آورید. بدانید که خداوند نیازی به عبادات شما ندارد ولی شما با رو آوردن به درگاه خداوند و طلب بخشش از او، خود را به دروازه‌های کمال نزدیک می‌کنید.
هنگامی که در پیشگاه مقدّس خداوند قرار می‌گیرید، در نظر داشته باشید که مخاطب شما چه کسی است و آنچنان که لایق و شایستۀ مخاطبتان است، او را مورد خطاب قرار دهید.
به یاد داشته باشید، دوستی با پروردگار ، مستلزم یاد همیشگی اوست. آنان که یاد خداوند را همیشه در دلهایشان زنده نگاه می‌دارند و همواره با او راز و نیاز می‌کنند، البتّه در طریق دوستی اولی‌ترند.
بدانید سرمایۀ معنوی شما، می‌تواند برای شما، چون مرکبی به سوی دوست باشد. پس بیاموزید تا سرمایه‌های معنویتان را افزایش داده و بدانید هر قدر در این راه تلاش کنید، به همان اندازه پاداش خواهید گرفت. پاداش شما نزدیک شدن به پروردگار و قرار گرفتن در جوار رحمت اوست که پاداشی، بس عظیم است.