خداوند شاکر
بدان: خداوند یگانۀ بی‌همتا شما را از تن واحده آفریده. پس بر نعمتهایش شاکر باشید و با ناسپاسی از نعمتها فاصله نگیرید.
آیا هرگز اندیشیده‌ای، آن که تو را آفریده، به تو جان داده و زندگی بخشیده است، همواره مورد ناسپاسی بندگانش قرار می‌گیرد. پس چگونه است که بر ناسپاسی نسبت به یکدیگر شکوه کرده و زبان به شکایت می‌گشایید؟
بدانید: خداوند شاکر و شکور است و شما را می‌آموزد که شکرگزار نعمتهای پروردگار و شکرگزار احسان یکدیگر باشید. پس هر که ناسپاسی کند، راه نعمتها را بر خود بسته و از یاد پروردگار غافل می‌ماند.
حکمت سپردن
بهره‌مندی از رحمت الهی، مستلزم آن است که خود را به او بسپاری. در سپردن، حکمتی است که تو را آمادۀ دریافت آنچه مقرّر توست، می‌نماید.
پس بیاموز، همواره با روی گشاده، از آنچه مقرّر توست، استقبال نموده و بر بخشایش خداوند، شاکر باشی.
لذّت وافر
بخشش، عشق، همدلی، همیاری، ایثار، خدمت. اینها چیزهایی است که پروردگار تو، تو را به آن فرمان می‌دهد. شما آمده‌اید تا عشق را بیاموزید. تا از تاریکی به نور برسید. تا در رسیدن به نور، لذّت وافری را تجربه کنید.
پس با بخشش، راه را بر خود هموار کنید و از این که موردی برای بخشیدن و عشق، پیدا می‌کنید، شاکر و خوشحال باشید.