لحظه ها
چنانچه بخواهی از مزایای هدایت پروردگار، بهره‌مند شوی، امروز و فردا نکن. لحظه‌ها را گرامی بدار. هر لحظه را به یاد خدا و نام خدا سپری کن. کار را به فردا نگذار که فردا هرگز نخواهد رسید.
در لحظه زندگی کن. از لحظه‌ها سود ببر و با لحظه‌ها پیش برو. در این صورت خواهی توانست از هر شرایطی، بهترین استفاده را برده و به خدا نزدیکتر شوی.
پایان رنجها
بدان: رنج انسانها پایانی ندارد. هر چه بر سرتان می‌آید، از ناحیۀ خود شما بوده و به دلیل عدم توانایی در درک قانونمندی جهان هستی است.
بیاموزید: چارۀ مسائل را با درک صحیح از آنچه پیرامون شما می‌گذرد، بیابید.
بدانید: هر چه در دنیایتان غرق شوید و از معنویات فاصله بگیرید، مصیبتهای بیشتری گریبان شما را خواهد گرفت.
بدانید: تنها راه نجات شما از دردها و رنجها، پناه بردن به پروردگار و متوسّل شدن به ذات احدیّت است.
بدانید: آنگاه که شما را فرمانی از جانب پروردگارتان دررسد و شما را به اتّحاد و یگانگی دعوت کند، تنها راه نجات شما لبّیک گفتن به دعوت حق بوده و برای آن از جان مایه بگذارید.
آنچنان زندگی کنید که هر لحظه آمادۀ لبّیک فرمان پروردگارتان باشید و آنچنان بیندیشید که خدا را همیشه در کنار خود ببینید.
بالاترین نقطه
همواره رو به جلو برو. چشمانت را از راه برندار. چشم به بالاترین نقطه بدوز و با حذف خود و منیّتهایت، خودت را بالا بکش که پروردگار همواره منتظر بندگان مخلص خویش است.
سرلوحه
بر خودت واجب بدان، همواره کمک به انسانها را سرلوحۀ اعمالت قرار دهی و از خودخواهی بپرهیزی. رضای دوست را جستجو کنی و از آنچه بین تو و پروردگار فاصله می‌اندازد، پرهیز کنی.
تواناییهایت را در نظر بگیر و بر اساس تواناییهایت از هیچ کمکی دریغ نکن.
مقصد غایی
هر چه تو را از دوست جدا می‌کند، در خود فرورفتن و به خود پرداختن است. آنگاه که قصد نزدیک شدن به پروردگار را داری، البتّه خداوند تو را هدایت خواهد کرد.
تکنیکهای مختلفی که در مسیر عشق با آنها برخورد می‌کنید، اگر چه هر کدام از راه جداگانه و مجزّایی به مقصد می‌رسند ولی مقصد غایی همۀ آنها یکی است. بین آنها جدایی نبوده و ضدّ هم نمی‌باشند.
تکنیکهای مختلف در جزئیّات تفاوت داشته ولی در اصول و کلیّات همانندی و یکسانی دارند.
وقت معیّّّّّن
هر چه از دوست طلب کنی، البتّه تو را نصیبی از رحمت پروردگار خواهد بود.
بدان و آگاه باش: آنگاه که خدا را می‌خوانی و خود را به او می‌سپاری، بهترین طریق را برای زیستن برگزیده‌ای.
بدان: خداوند هر چیز را به وقت معیّن به بندگانش عطا می‌کند. تنها او از دلها آگاه است و تنها اوست که همواره با شماست. پس بیاموزید که همواره خدا را جستجو کرده و به قلبهایتان رجوع کنید.
وقف نیکی
بسیارند، کسانی که به کمک تو نیازمندند و هر گونه کمکی از جانب تو می‌تواند، برای آنان امید و دلگرمی به همراه داشته باشد.
کمک خود را از دیگران دریغ نکن. خود را وقف نیکی و نیکوئی کردن کن. خود را برای آنچه، تو را به پروردگارت نزدیک می‌کند، آماده ساز که خداوند شما را به یاری یکدیگر و دوستی و همدلی فرمان می‌دهد.
قلبی سرشار از نور
بدان: خداوند، بندگان خویش را می‌نوازد و آنها را که به او رو می‌آورند، هرگز از خود نمی‌راند. تو را فاصله‌ای با پروردگارت نیست بلکه باید تمرین عشق‌ورزی را بیاموزی. اگر هر روزت را با عشق شروع کنی، قلبت سرشارتر و پرنورتر شده و احساس بهتری خواهی داشت.
عشق را سرلوحۀ عملت قرار بده، هر کاری را تنها به خاطر عشق و برای عشق انجام بده، آنگاه قلبت پرنور و صفا شده و جلا پیدا خواهد کرد.
وعده های خداوند
هر گاه خود را تنها و بی‌کس می‌یابی، بدان خداوند تنها پناه توست. تو را می‌نگرد و حمایت می‌کند.
بدان: هیچ انسانی بدون اذن پروردگار، توانایی انجام هیچ کاری را ندارد.
بدان: آنچه خداوند به تو وعده داده است، حق است و پیروزی تنها از آن خداست.
بدان: رهروان حقیقی، تنها به عشق خداوند می‌زیند و همۀ لحظاتشان را با او سپری می‌کنند.
بدان: هر گاه نومیدی بر تو غلبه کرده و تورا از راه باز‌می‌دارد، به خداوند پناه برده و از او مدد بطلب که او ذات یگانۀ هستی است.
وعده‌های پروردگار، هرگز خلاف نبوده و پیروزی حق حتمی است. پس صبور و شکیبا بوده و همه را به خدا بسپارید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
بازگشت به خانه
خدا را بخوان و در این خواندن، عشق را بیاموز. همواره بگو، اکنون عشق چه می‌کند؟ عشق، از خود می‌گذرد، خود را فدا می‌کند، فنا می‌کند، رها می‌کند تا رضایت پروردگار را جستجو کند.
عشق، راه بازگشت به خانه را بر خود هموار می‌کند و این بازگشت را با ازخودگذشتگی، ایثار، فداکاری و شهامت فدا کردن خود جشن می‌گیرد.
بدان که رضایت پروردگار در رضایت بندگان اوست. هر دلی را که شاد کنی، خدا را شاد کرده‌ای و هر لبخندی به لبی بنشانی، پلّه‌ای به پروردگار نزدیکتر شده‌ای.
کدام راه؟
بدان: خداوند بندگانش را آزاد گذاشته و آنها در انتخاب راه خویش مختارند. هر انسانی می‌تواند از هر راهی که مایل بود به خداوند نزدیک شود.
بدان که طبیعت هر انسانی، گرایشات خاصّ خودش را دارد و هیچ کس نمی‌تواند برای دیگری تعیین راه کند. تنها می‌توانید به یکدیگر کمک کرده و دیگران را از بیراهه نجات دهید.
تضادهای انسانها با باورهایشان، گاهی باعث رشد آنها شده و به پیشرفت آنها کمک می‌کند. پس بیاموزید، همواره برای جایگاه هر انسانی در پیشگاه خداوند ارزش قائل شده و همواره رضای پروردگار را در نظر بگیرید و برای یاری رساندن به انسانها، آنها را مورد آزار و بی‌حرمتی قرار ندهید.
طریق عشق
بدان و آگاه باش: آنگاه که خود را به خدا می‌سپاری، یعنی کلیّۀ امور خود را به خدا واگذارده و خود تسلیم امر پروردگار خواهی بود. بدان در طریق عشق، تنها گذشت و بخشش، تو را به خداوند نزدیک می‌کند.
هر‌آنچه در توان داری، ببخش. این بخشش، تنها شامل دارائی و انفاق نیست بلکه خشمها، رنجشها، کدورتها و احساس مورد ستم واقع شدنها، باید برایت حل شده باشد. باید وقتی موردی برای دلخوری پیش می‌آید، خوشحال باشی. زیرا بهانه‌ای برای بخشش و برای نزدیک شدن به پروردگارت، پیش آمده است.
پس بدان به طور یقین، با بخشش هر روزه به او نزدیکتر می‌شوی. بهتر است که همواره به دنبال دلیلی برای بخشش و بهانه‌ای برای گذشت باشی.
خداوند رحیم
بدان که پروردگار به اعمال شما از دریچۀ نیّات شما می‌نگرد و شما را به واسطۀ نیّتهای پاکتان مؤاخذه نخواهد کرد.
بدانید: خداوند هرگز شما را با سختگیری و انتظارات خارج از توان شما نیازرده است. بلکه خداوند مهربان و رحیم است و شما را در حد توان می‌آزماید. پس بر آزمایش پروردگار صبور و شاکر باشید و دلهایتان را با نیّتهای پاک، انبوه سازید.
قنوت
ذکر ربّنا چون بر تو آید، خداوند را یاد می‌کنی و چون او را تسبیح کنی و از هر پیرایه‌ای منزّه بدانی، براستی دروازه‌ای از بهشت را به روی خود گشوده‌ای. چون خداوند را تسبیح گویی و او را با ذکر سبحان یاد کنی، می‌آموزی که پروردگارت از هر‌آنچه که شما او را وصف می‌کنید، پاک و پیراسته است. و چون خداوند را بدون پیرایه بشناسید، در مقام خلیفة‌الّلهی، خود نیز از هر گونه توصیفی مبرّا بوده و در کل حل خواهید شد.
با تسبیح ربّ جلیل می‌آموزید، خداوندی را بستائید که با تصوّرات و آموخته‌های شما، از پروردگار بیگانه بوده و برای ذات احدیّت، مقام یکتایی و بی‌همتایی قائل می‌شوید.
چون خدا را می‌ستائید و با نامهایش او را می‌خوانید، اصوات ستایش شما در کلّ کائنات، منعکس شده، جهانها را درنوردیده، بعد لامکان و لازمان را طی کرده و سرانجام به خود شما بازگشت نموده ، وجود شما را جلا داده و قلبتان را به تجلّی ذات حق، متجلّی خواهد ساخت.
پس آنچه شما را به خدا نزدیک می‌کند، خلوص نیّت ، میل باطنی به ستایش او و ذکر قلبی شماست که راهی به سوی او گشوده و سرانجام خدا را درخواهید یافت.
زمان
به یاد داشته باشید، بزرگترین سرمایۀ شما، عمر شماست که بهتر است از تمامی آن برای کمال و رسیدن به پروردگارتان بهره برید. حتّی خواب و خورد و خوراک و کارهای روزمرّه‌تان را به یاد و نام پروردگارانجام دهید. اینسان خواهید توانست بهترین استفاده را از زمان برده و برای متعالی شدن بکوشید.
در تنظیم وقت به یاد داشته باشید، زمانتان را هدر ندهید و زمانهای استراحت را نیز به یاد پروردگار باشید و با قلب خود به پروردگارتان نزدیک شوید. هر گاه زمانی را هدر دادید، برای آن تأسّف نخورید، بلکه بکوشید از زمان باقیمانده، نهایت استفاده را برده و از آن راهی برای نزدیک شدن به خداوند بیابید و هر گاه راهی را یافتید، برای آن زمان صرف کنید و تنها به متعالی شدن بیندیشید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.