قوی و استوار
بدان: انسان‌ها پشتوانۀ یکدیگرند. از توقّعات یکدیگر آزرده خاطر نباشید، بلکه راهی را جستجو کنید تا بتوانید هم توقّعات را برآورده کنید و هم به خودتان کمتر صدمه بزنید.
بدان: تصمیمی که تو در هر لحظه اتّخاذ می‌کنی، می‌تواند برایت مفید و سازنده بوده و به رشد تو کمک کند؛ مشروط بر این که تصمیمات تو هم‌سوی با پروردگار بوده و تو را به سوی پروردگار رهنمون شود.
بدان: آنچه تو بدان نیاز داری همدلی و همراهی دیگران است و چنانچه این همدلی را احساس نکنی، احساس تنهایی و مظلوم واقع شدن کرده و به روانت لطمه وارد می‌آید.
چنانچه بدانی هر تصمیم تو ،هر حرکت تو، و هر عمل تو از دید خداوند پنهان نبوده و برایت محفوظ خواهد ماند، احساس تنهایی نکرده و در کنار پروردگارت خودت را قوی و استوار احساس خواهی کرد. پس نگران نباش. خودخواهی‌ها را به جان بخر و به رضای دوست بیندیش که این بهترین طریق زیستن است.
بار منیّت
اگر درک کنی، آنچه انجام می‌دهی و بر زبان می‌رانی، راهی است به سوی پروردگار، در این صورت اگر آن را با اخلاص وعشق و با نیّت تقرّب انجام دهی، البتّه تو را از آن نصیبی است.
نیّتهای شما بر هر چیز مقدّم است. قبل از شروع هر کاری نیّت خود را بسنج. اگر تنها رضایت پروردگار در آن است، البتّه تو را هدایت خواهد کرد ولی اگر نیّت، به قصد جدا شدن و تنهایی و سبقت گرفتن بر سایر انسانهاست، برای تو نتیجۀ عکس داشته و بار منیّتی را بر دوش تو خواهد نهاد.
آتش اشتیاق
هر گاه خود را با مشکلی روبرو دیدی، بدان که پروردگار شما را می‌آزماید. آزمایشات شما ممکن است، از احساس تنهایی، ترس، ناامیدی و راه نیافتن به خلوت دوست نشأت گرفته باشد.
بدان که برای رسیدن به وصل دوست، باید تلاش کنی ولی تلاشهایت باید با شوق و اشتیاق همراه باشد. برای شعله‌ور نگه داشتن آتش اشتیاق، همواره خود را به خدا مشغول بدار. اگر تمام لحظاتت را از یاد خداوند پر کنی، در این صورت آتش اشتیاقت شعله‌ورتر شده و تو را به پیش خواهد راند
برای زنده نگه داشتن یاد خداوند، باید او را در تمام لحظاتت جاری کنی. در همۀ اندیشه‌هایت، درهمۀ اعمالت و گفتارت.
بدان که پرهیز کردن تنها راه به یاد خدا بودن نیست. بلکه مرحلۀ اوّل است. در مرحلۀ دوّم باید بیاموزی که گفتار و رفتار و پندارت، دعوت به دوست کند تا بتواند برای تو راهی به سوی خداوند باز کند.