دوراهی
آنگاه که انسانها خدا را می‌خوانند، خود را به او سپرده و از او مدد می‌طلبند.
بیاموزید: هرگز جز از خدای یگانۀ بی‌همتا از کسی مدد نطلبیده و کسی را به کمک نخواهید.
بیاموزید: چون شما را امری دررسد و بر سر دوراهی مانده‌اید، راهی را برگزینید که رضایت خداوند را در آن بدست آورید.
بیاموزید: همواره هنگامی که با مشکلات مواجه می‌شوید، آنها را برای خود اصل قرار نداده و خود را درگیر آنها نسازید.
راههای متعدّد
بدان و آگاه باش: راههای رسیدن به خدا، هموار و متعدّد هستند. انسانها بنا به خواسته‌های درونی خود راهی را برمی‌گزینند.
بازگشت به خانه
خدا را بخوان و در این خواندن، عشق را بیاموز. همواره بگو، اکنون عشق چه می‌کند؟ عشق، از خود می‌گذرد، خود را فدا می‌کند، فنا می‌کند، رها می‌کند تا رضایت پروردگار را جستجو کند.
عشق، راه بازگشت به خانه را بر خود هموار می‌کند و این بازگشت را با ازخودگذشتگی، ایثار، فداکاری و شهامت فدا کردن خود جشن می‌گیرد.
بدان که رضایت پروردگار در رضایت بندگان اوست. هر دلی را که شاد کنی، خدا را شاد کرده‌ای و هر لبخندی به لبی بنشانی، پلّه‌ای به پروردگار نزدیکتر شده‌ای.
طریق عشق
بدان و آگاه باش: آنگاه که خود را به خدا می‌سپاری، یعنی کلیّۀ امور خود را به خدا واگذارده و خود تسلیم امر پروردگار خواهی بود. بدان در طریق عشق، تنها گذشت و بخشش، تو را به خداوند نزدیک می‌کند.
هر‌آنچه در توان داری، ببخش. این بخشش، تنها شامل دارائی و انفاق نیست بلکه خشمها، رنجشها، کدورتها و احساس مورد ستم واقع شدنها، باید برایت حل شده باشد. باید وقتی موردی برای دلخوری پیش می‌آید، خوشحال باشی. زیرا بهانه‌ای برای بخشش و برای نزدیک شدن به پروردگارت، پیش آمده است.
پس بدان به طور یقین، با بخشش هر روزه به او نزدیکتر می‌شوی. بهتر است که همواره به دنبال دلیلی برای بخشش و بهانه‌ای برای گذشت باشی.
سنگلاخ
انسانها در لحظاتی خدا را به فراموشی سپرده و دردنیایشان غرق می‌شوند. آنها که برایشان راهی به سوی پروردگار گشوده نشده و همچنان در منیّتهایشان غرق هستند، نمی‌توانند راه را از بیراهه بازشناسند و امیدی به وصل پروردگارشان ندارند.
بدانید: خداوند شما را می‌آزماید و آنها که بر صراط مستقیم پایدار مانده‌اند، البتّه اولی‌ترند. بدانید: راه کمال پرفراز و نشیب بوده و پر از سنگلاخ و پیچ و خم است. پس بر پایداری شما فضیلتی است که شما را به سرمنزل مقصود رسانده و از لذّت کمال بهره‌مند می‌سازد.رایگان دانلود نرم افزار فارسی شعر غزل سخت افزار
بهترین سرمایه
بر شما باد عشق‌ورزیدن.
چگونه عشق را احساس خواهید کرد، هنگامی که خود را بیش از دیگران دوست می‌دارید؟
هنگامی که تنها به منافع خود می‌اندیشید و دیگران را در نظر نمی‌گیرید، هرگز نخواهید توانست، آنطور که شایسته است، قلبتان را مملوّ از عشق ساخته و خدا را احساس کنید.
برای درک عشق، باید هنگامی که بر سر دوراهی قرار می‌گیرید، منافع دیگران را بر منافع خود ترجیح دهید و هنگامی که مسئله‌ای را ارزیابی می‌کنید، از منافع خود گذشته و با خلوص نیّت و قلب پاک منافع دیگران را در نظر بگیرید.
خداوند شما را می‌آزماید، آنچه از این راه به دست آورید، بهترین سرمایه برای طیّ طریق است. پس سرمایه‌اندوزی کنید، که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
نعمات بیکران
انسانها هنگامی که در تنگناها قرار می‌گیرند، به خدا رو آورده و از او مدد می‌طلبند.
بدانید: بهتر آن است، همواره به یاد خدا باشید و در تمام حالات تنها او را مدّ نظر داشته باشید.
بدانید: روزمرّگیها، شما را از یاد خدا غافل کرده و شما را در خود غرق نموده است.
بدانید: آنسان که شایسته است، ارتباط مناسبی با خداوند برقرار نکرده و او را ستایش نمی‌کنید.
بدانید: خداوند هرگز شما را تنها نگذاشته است ولی شما آنطور که شایسته است، حقّ پروردگار را به جا نیاورده و از او برای نعمات بیکرانش سپاسگزاری نمی‌نمائید.
بدانید: خداوند شما را حمایت نموده و در پناه خویش قرار داده است، پس بر لطف و مرحمت او سپاسگزار باشید و از رحمت حق غافل نباشید، که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
نیایش
آنچنان که شایسته است، پروردگارت را ستایش کن. در نیایش پروردگارت به یاد داشته باش، هر گاه خود را به دنیا مشغول می‌داری، از خداوند دور و دورتر می‌شوی.
چگونه انتظار داری خدا را دریابی، در حالی که در هنگام نیایش ذات مقدّسش، فکرت به همه جا پرسه می‌زند و از یاد خدا غافلی.
اوج و حضیض
چرا در مسیر کمال نوسان داریم؟
مادامی که در قلب خود، فاصله‌ای بین خود وخدا احساس می‌کنی، تا زمانی که منیّت داری، تا وقتی که خود را رها نکرده‌ای و هنوز دربند و اسیر خودی. این نوسانات، البتّه پدید خواهد آمد.
هر گاه بیاموزی، خود را رها کرده و به خدا سپاری، آنگاه که زلال و شفّاف شده و چون سایه‌‌ای از خدا بر روی زمین زندگی کنی، خواهی توانست، همواره در جوار رحمت حق بیارامی و خود را همیشه در اوج احساس کنی.
حضیض، از خود پدید می‌آید. وقتی که خود غلبه می‌کند، حضیض پیش آمده و هنگامی که بعد خدائیت پیروز می‌شود، به نقطۀ اوج نزدیک می‌شوی.
نوسانات ماحصل نبرد بین خود و خداست. ابعاد وجودی تو در تضادند، پس طبیعی است که اوج و حضیض پدید آید. آنگاه که صاف و خالص و یکدست برای خدا شوی، به اوج شکوه و اقتدار خود دست خواهی یافت. که حضیض را، به آن راهی نیست.
فراموش نکنیم
در لحظاتی از یاد خدا غافل مانده‌ایم و یاد خداوند را در دلمان زنده نگاه نداشته‌ایم. در این لحظات آنچنان که شایسته و خداپسندانه است، رفتار نکرده‌ایم.
همچنین گاهی خدا را به فراموشی سپرده و حضور او را در قلبمان احساس نمی‌کنیم. در این لحظات رفتار و اعمالمان را محک نزده و رضای خداوند را در نظر نگرفته‌ایم.
بیاموزیم که در هر لحظه از زمان به یاد خدا باشیم و با دیگران چنان رفتار کنیم که مایلیم با خودمان در آن شرایط رفتار شود. بنابراین بیاموزیم که آنچه بر خود می‌پسندیم بر دیگران نیز همان را بپسندیم.
کوران حوادث
اگر تو را در کورانی از حوادث و آزمایشات قرار دهند، همواره به یاد داشته باش که خدا با توست. خودت را تسلیم شیطان نکن. برای پیوستن به پروردگار باید آزمایشاتی را پشت سر گذاری و بدان که بهترین طریق، برای به سلامت جستن از آزمونها، تسلیم شدن به پروردگار است.
اگر بخواهی رفتارت خداپسندانه باشد، باید به یاد داشته باشی که اگر خودت در شرایط مساوی با فرد مورد‌نظر قرار می‌گرفتی ، می‌خواستی چه رفتاری با تو داشته باشند. همیشه دیگران را محکوم و خطاکار قلمداد نکن. بلکه به یاد داشته باش که انسانها در لحظاتی از زمان تصمیماتی می‌گیرند که شاید از دیدگاه دیگران نادرست باشد ولی آن را با توجّه به شرایط خاصّ خود گرفته‌اند.
به کلیۀ پدیده‌های اطرافت به دیدۀ آزمایشی برای پیوستن به پروردگارت بنگر و در همه حال سعی کن که منیّتهایت را نادیده انگاری.
با دیدۀ وحدت بنگر. اگر به انسانها و حوادث با دیدۀ وحدت بنگری، خواهی توانست از آزمونهای الهی سربلند بیرون آیی. تنها راه رهایی از خود، پیوستن به پروردگار است. خداوند شما را یاری میدهد.
لحظه ها را گرامی دار
آموخته‌‌هایت را توشۀ راه خود ساز و در جهت کمال به کار گیر. آنچه به تو آموخته می‌شود، می‌تواند برایت تکیه‌گاهی مطمئن در جهت نیل به هدف و رسیدن به پروردگارت باشد، از لحظه‌هایت استفاده کن و بدان که دستیابی به زندگی جاودان، همانا در جوار رحمت حق به سر بردن است.
هر چه تو را به دوست نزدیک می‌کند و به وصل و پیوند با او کمک می‌کند، به کار گیر و بدان که در راه عشق، باید از خود بگذری. که گذشتن از خود، همانا قدم گذاشتن در سیر الی الله است. پس هرگز از لطف حق نومید مباش و به پروردگارت تکیه کن و از او مدد طلب که او پیوسته با توست و همواره نگاهبان تو خواهد بود.
بی‌شک انسانهایی که به تعالی و کمال رسیده‌اند، برای نیل به این هدف مسیر دشواری را پشت سر گذاشته‌اند، آنان راحت‌طلبی را کنار گذاشته و با عشق به پروردگارشان این مسیر دشوار را پیموده‌اند.
خداوند می‌داند انسانهایی که رو به او دارند و به خاطر او از همه چیز می‌گذرند، قطعأ شایستگی رسیدن به کمال و به سربردن در جوار رحمت حق را دارند.
اینک بدان و آگاه باش که زندگی جاودان در انتظار توست، لحظه‌ها را گرامی دار و برای پیوستن به پروردگارت، از لحظه‌هایت نهایت استفاده را ببر.
تشعشعات مثبت
نسبت به انسانها بدبین نباش. بدبینی، تشعشع منفی ایجاد کرده و تراکم تشعشعات منفی در ذهن و در فضای پیرامون تو باعث غفلت تو از خدا می‌شود.
به همه چیز با عشق بنگرو به سمت انسانها، تشعشعات مثبت و عشق بفرست تا از برکات آن بهره‌مند شوی.
غرور کاذب
اگرعدّه‌ای از انسانها در مسیر الی‌الله موفّق گشته و به وصل پروردگار نائل گشته‌اند، توانسته‌اند خود را حذف نموده و خدا را جایگزین خود نمایند.
اگر می‌خواهی در سیر الی‌الله موفّق بوده و به دیدار پروردگارت نائل شوی، باید بیاموزی، دلخوریها، رنجشها و کدورتها ، همگی موانع کمال بوده و تو را از راه بازمی‌دارند.
افق دیدت را گسترده‌تر کن. به مسائل از زاویۀ دید گسترده‌تری نگاه کن. بیاموز همواره آنچه تو را آزار میدهد، در واقع خودخواهی تو را برانگیخته و به غرور کاذب تو لطمه زده است.
اگر خود را از میان برداری، اگر خود را حذف کنی، آنگاه چه می‌ماند که مورد آزار واقع شود؟ در واقع هیچ. آنگاه بین تو و پروردگار سدّی نخواهد بود. سدها شکسته شده و موانع کمال از میان برداشته خواهند شد و تو به آرزویت دست خواهی یافت.
بیاموز همواره آنچه تو را آزار میدهد، برای تو مانع کمال محسوب شده و تو را از راه بازمی‌دارد.
آرامش ابدی
خدا را بخوان و با یاد او به آرامش و سکون وسکوت، دست خواهی یافت.
بی‌عدالتی، زمانی رخ میدهد که خدا را به فراموشی سپرده و وحدت و عشق را زیر پا می‌گذارید.
بیاموزید، با یکدیگر با عشق، گذشت و محبّت برخورد کنید. یکدیگر را نیازارید. نسبت به هم صداقت و یکرنگی داشته باشید. موقعیت دیگران را درک کنید و همواره خدا را به یاد داشته باشید.
آنگاه که در موضع گذشت، محبّت و عشق، قرار می‌گیری. آنگاه که خود را از دیگران جدا نمی‌پنداری و آنگاه که هر کاری را تنها به نیّت رضای دوست انجام می‌دهی، خواهی توانست از رنج رهایی یافته و به آرامش ابدی دست یابی.