ندای احساس
اندیشه‌های شما، نگرانیهای شما، از سطحی‌نگری‌هایتان منشأ می‌گیرد. چون به عمق مسائل پی ببرید، خواهید دانست، آنچه حکمت پروردگار بوده، اندیشه را به آن راهی نیست.
به ندای احساستان گوش فرادهید که آن ندا از اعماق وجود شما و قلب شما نشأت گرفته است. احساس تو چه می‌گوید؟ می‌گوید: خودت را باور داشته باش. چون به خودت ایمان بیاوری، خدا را در درون خود یافته‌ای.
در تمام لحظات و همۀ زمانها به خدا توکّل کنید، او را به یاد داشته باشید و از او مدد طلبید که او بهترین یاور و بهترین پناه است.
وحدت و عشق
هنگامی که سخن از عشق به میان می‌آید، انسانها یکدیگر را با چشم کثرت می‌نگرند. چنانچه بیاموزید،یکدیگر را تن واحده شمرده و با یکدیگر آنطور که مایلید با خودتان رفتار شود، رفتار کنید، در این صورت یگانگی با خداوند را احساس خواهید کرد.
بیاموزید: یکدیگر را همچون پاره‌ای از وجود خودتان به شمار آورید و با هم با عشق و یگانگی رفتار کنید. چنانچه به این پایه از یگانگی برسید، بی‌شک خدا را در اعماق قلبتان احساس خواهید کرد.
بدانید و آگاه باشید: که برای رسیدن به پروردگارتان باید از خود بگذرید. از حصارها رها شوید تا در سایۀ نیکی و وحدت، خداوند را در اعماق قلبتان بیابید. اینک زمان آن رسیده که هر‌آنچه که شما را به دنیا و متعلّقات آن وابسته می‌کند، رها کنید و به وارستگی و صفای باطن دست یابید.
بدانید و آگاه باشید: که تنها در سایۀ عشق، محبّت و دوستی و یکرنگی می‌توانید عشق خداوند را تجربه کرده و از لذّت وصال او بهره‌مند شوید.
نشیب و فراز
تلاش جهت کسب آگاهی و معرفت، تلاش جهت پرورش و اهداء عشق، تلاش برای آموختن نادانسته‌ها و تلاش برای یافتن، هموار کردن و بردباری در راهی که به آن هدایت می‌شوید، کاری است که شما باید انجام دهید. هدایت از آن خداست. اوست که راه می‌نماید و تا پایان راه حمایت می‌کند ولی پیمودن راه با شماست.
هنگامی که در مسیری قرار می‌گیرید و راهی را برای رسیدن به خدا می‌پیمایید، آن راه پر از فراز و نشیب و ناهمواری است. ناهمواریها برخاسته از خود نفسانی و فرازها ناشی از مدد الهی است ولی شمائید که بایستی بر خود نفسانیتان غلبه کرده و از مدد الهی بهره برید که نیاز به تلاش وافر و پیوسته‌ای دارد.
مسیرهای الی‌الله متعدّد بوده و از راههای بیشماری می‌توان به خدا رسید ولی در همۀ آنها، غلبه بر منیّتها و هوای نفس از مشکل‌ترین ونفس‌گیر‌ترین تلاشها محسوب می‌شود.
خود را به خدا سپارید و رهروی را آغاز کنید که این بهترین طریق زیستن است.
خواست خدا
راه خدا، راه صبر و انتظار است. صبوری بر آنچه ضدّ اوست. ضدّ راه اوست و ضدّ خواست اوست.
خواست خدا، خدمت بدون قید و شرط، بدون منّت و بدون منیِّت است. خدمتتان را با منّت گذاشتن، ملوّث نکنید تا روحتان به تیرگی نگراید.
رنج و بیماری
هر گاه انسانی را در رنج و بیماری غوطه‌ور می‌بینید، بهتر آن است که برای وی دعا کرده و از خداوند برای وی خیر و سلامتی طلب کنید. خداوند بهترین کارگزار است. پس هنگامی که به او رو آورید، شما را هدایت نموده و به شما خیر و برکت عطا می‌نماید.
در حالیکه بیمارتان را به خدا وامی‌گذارید، بدانید که خداوند انسانها را به جهت کمال آفریده است و برای شما زندگی جاودانه مهیّا کرده است. پس هر چه در توان دارید، برای سفر خود توشه کرده و رو به سوی پروردگار آورید، که این برای شما بهتر است.
همدلی
هر چه در راه رضای خدا انجام دهید، شما را به خداوند نزدیک‌تر کرده و برای شما، موجب شادی و نشاط و همدلی با سایر انسانها خواهد شد.
آنچنان زندگی کنید که نعمات پروردگار را تنها برای خود نخواسته و برای سایر انسانها نیز از آن سودی بجویید.
برای یکدیگر طالب خیر و نیکی بوده و در گزینشهایتان نیز، خیر یکدیگر را بجوئید.
آنچه را خداوند از نعمتها به شما بخشیده است، از آن پلی برای نزدیک شدن به پروردگارتان بسازید.
بهترین کارگزار
آنگاه که خود را به خدا می‌سپارید، البتّه او بهترین نگاهبان است. اگر ذرّه‌ای شک و ریب در دلتان باقی است، بدانید: آنگاه که امری را به خداوند واگذار می‌کنید، خود را از آن مسئله کنار کشیده و همۀ امور را به خدا بسپارید که او بهترین کارگزار است.
شک را از قلبتان بزدائید، به خداوند اعتماد کنید و بدانید آنچه شما را در این زمان رهنمون می‌شود، این است که هر گاه با هر مسئله‌ای روبرو شوید، چه آن مسئله برای شما شادی‌آور و چه غم‌افزا باشد، هنگامی که امور خود را به خداوند واگذار می‌کنید، خود را کنار گذاشته و تنها تماشاگر جریانات خواهید بود.
صدای خدا
تا جایی که به شنیدن مربوط می‌شود، خداوند همیشه شنوا و بیناست ولی شما انسانها از شنیدن بازمانده‌اید. گوش وهوش خود را به روی جهان هستی بسته‌اید. در ناشنوایی کامل به سر می‌برید. تا بدان حد که هیچ صدایی، حتّی صدای خدا را نمی‌شنوید و از این ناشنوایی لذّت می‌برید و خود را بی‌نیاز از هدایت و بی‌نیاز از شنیدن می‌پندارید.
اکنون زمان برخاستن است. گامی به اندازۀ نیاز بشریت، برای دست یافتن به ذات یگانۀ هستی، با او یکی شدن، در او حل شدن و رها شدن.
برای برداشتن این گام، خود را آماده کنید، از منیّتها رها شوید. از جنگها و خشونتها دست بردارید. با عشق زندگی کنید. آزادگی بیاموزید و همواره خود را تسلیم امر خداوند نمائید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
معمّا
هنگامی که خود را به خدا می‌سپارید، از هر چه غیر دوست بریده و تنها برای او زندگی می کنید.
بدانید: خداوند، شما را راهی نموده است تا به خدایتان بازگردید و راه وصل بجوئید.
بدانید: زندگانی دنیا بازیچه‌ای بیش نیست، خود را به بازیچه‌ها مشغول ندارید.
بدانید: در وحدت و عشق و یگانگی، آن یگانۀ بی‌همتا را درک خواهید کرد و به او خواهید پیوست. برای خود معمّا نسازید. آنچه شما را به او پیوند می‌دهد، انجام دهید و از آنچه شما را از دوست جدا می‌کند، فاصله بگیرید.
بدانید: خداوند شما را مجازات نخواهد کرد بلکه این شما هستید که در حسرت وصل دوست خواهید سوخت.
بیاموزید: از لحظاتتان برای کمال استفاده نموده و اوقات ارزشمندتان را بیهوده هدر ندهید.
خداوند بندگان خویش را دوست دارد و برای آنها حیاتی لذّتبخش و جاودانه مهیّا نموده است. لحظات ارزشمندتان را هدر ندهید و تنها وصل او را بجوئید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
قضاوت نکنید
در همه حال به یاد خدا باشید. دربارۀ یکدیگر قضاوت نکنید. بدون اطّلاع، یکدیگر را محکوم نکنید. با دیدۀ عشق و وحدت به یکدیگر نگریسته و از خطاهای هم درگذرید.
بدانید: انسانها برای امتحان بر سر راه یکدیگر قرار می‌گیرند.
پس در امتحان پروردگار، بهترین راه وصل دوست را بجوئید. راه عاشقانه زیستن راهی ناهموار و پرخطر است. پس ناهمواریها را هموار کنید. خطرها را به جان بخرید و تنها عشق را برگزینید.
جبران حرمان
هرگز مپندار خدا از تو جدا بوده است. بین ما جدایی نیست. خداوند همواره با توست ولی تو این را درک و احساس نمی‌کنی. هنگامی که پرده‌های ابهام فرو افتند، خود را همواره در کنار خداوند احساس خواهی کرد. برای حلّ مشکلاتت به خدا پناه ببر که او همواره تو را پشتیبان خواهد بود.
خداوند شما را به سوی خویش فرامی‌خواند. هر کدام از شما دعوتش را لبّیک گویید، شما را حمایت و هدایت خواهد کرد. بر امتحانات خداوند صبور و شکیبا باشید و با آغوش باز و گرمی، از آنها استقبال کنید تا شما را رنجی نرسد.
آنگاه که از امتحانات سربلند بیرون آیید، جبران حرمان شده و شادی و نشاط بی‌نظیری را تجربه خواهید کرد. همواره در هنگام امتحانات به یاد خدا باشید و از کمک او بهره گیرید.
در مسیر کمال همواره رو به سوی ترقّی دارید. حتّی اگر توقّفها یا عقب‌گردهای کوتاه‌مدّت داشته باشید.
درک پروردگار
بدان و آگاه باش: آنگاه که انسانی را از خود می‌رنجانی، حتّی اگر خود او دارای نقایصی باشد، از پروردگارت فاصله می‌گیری.
بدان: خداوند همۀ بندگانش را دوست دارد، حتّی آنها که از او روی می‌گردانند.
بدان: آنچه تو را به پروردگارت نزدیک می‌کند، از خود گذشتن است. چنانچه خود را فدا کنی، پروردگارت را درخواهی یافت.هنگامی که درمقابل انسانی موضع می‌گیری و خود را به او ترجیح می‌دهی، البتّه از خداوند فاصله گرفته و نیایشهایت را خنثی خواهی کرد. بدان: برای درک پروردگارت باید رضایت او را به دست بیاوری و این امکان ندارد مگر با رضایت بندگانش.
پس آنچه که مورد رضای اوست انجام بده.
لقای دوست
هنگامی که خدا را می‌خوانید، بیاد داشته باشید: پروردگار همواره نزد شماست. خدا را در صبح و شام بخوانید و هرگز لحظه‌ای از یاد پروردگار غافل نباشید.
به یاد داشته باشید: برای نزدیک شدن به پروردگار و قرار گرفتن در جوار رحمت دوست، هر کاری را تنها به نیّت او انجام دهید و تنها هدفتان را رسیدن به لقای دوست قرار دهید.
بیاد داشته باشید: خداوند به دلهای شما می‌نگرد و نیّت شما را بر هر چیز مقدّم می‌دارد. پس آنچه به نیّت نزدیک شدن به او انجام دهید، هرگز ضایع نشده و در نزد پروردگارتان محفوظ مانده است.
جلوۀ نور حق
رهروی به آن نیست که خود را تا پای جان آزار دهید. بلکه رهروی به پیوسته و آهسته راه پیمودن است. خداوند همواره منتظر و مشتاق بندگان مخلص خویش بوده است. ولی بدان که خداوند به آزار رساندن شما نیازی ندارد.
برای خوب بودن و خوب رفتار کردن، نباید خود را از همۀ مواهب محروم نمائید. بلکه کافی است که خود را به خدا سپارید. از خدا مدد طلبید. با عشق و یگانگی به انسانها بنگرید و خود را از آنها جدا نپندارید.
آنچه شما را آزار می‌دهد، در اصل توهّم جدایی است. درتوهّم جدایی خود را بالاتر یا پایین‌تر می‌پندارید و بر اساس آن رفتار می‌کنید.
بدانید: همۀ بندگان خداوند جلوه‌ای از نور حق بوده، پس با جلوه‌های پروردگار با عشق و احساس اتّحاد و یگانگی رفتار کنید.
برای انجام این عمل، هنگامی که در برابر انسانی قرار می‌گیری، کاملآ فراموش کن که موقعیت اجتماعی، مالی یا نسبت خانوادگی شما چیست. بلکه تنها به انسانها به عنوان جلوه‌ای از حق و نمادی از خداوند بنگر و با آنها احساس همدلی و همراهی نموده و برای آنها چون دوستی دلسوز و تکیه‌گاهی مطمئن باش تا خداوند تو را از رحمت خویش پاداش داده و در سیر الی‌الله موفق و رستگار باشی.
موضع برتر و پست تر
بدان: پروردگارت تو را به نیکی فرمان می‌دهد. نیکی چیست و در چه معیاری قابل پیاده شدن است. خداوند انسانها را یکسان آفریده، بین آنها بالاتر و پائین‌تر وپست‌تر و برتر وجود ندارد. موضعی به نام پائین و بالا نیست. فقط در هنگام تقسیم‌بندیهای اجتماعی‌تان موازینی دارید که رعایت آن موازین، کار شما را سهل‌تر و منظّم‌تر می‌کند. ولی در رابطه با خداوند، همۀ شما یکسان بوده و روابط شما بایستی تنها بر پایۀ نیکی و عشق استوار باشد.
بدان، عشق هرگز بدون پاسخ نمی‌ماند. به شرطی که آن را خالصانه و بدون چشمداشت و بدون احساس برتری هدیه کنی. خداوند شما را می‌آزماید. بر آزمایش خداوند درسی است که باید بیاموزی.
پس بدان: آنچه تو انتخاب کنی و بدان عمل کنی، نشانه‌ای از تمامیّت تو در آن لحظه است. تلاش کن لحظه‌هایت را از عشق سرشار کرده و با آگاهی گام برداری وهرگز هیچ انسانی را نیازرده و او را ناامید نسازی تا بتوانی از برکاتی که تو را در برگرفته، بهره‌مند شوی.