عشق خالص
بدان: بندگان خداوند دو دسته‌اند. آنها که خود را به خدا سپرده و تنها از او مدد می‌طلبند و در همه کاری تنها رضایت او را می‌جویند؛ آنان صالحان روی زمین و بهترین بندگان خداوند می‌باشند؛ و دستۀ دوّم کسانی که هر از گاهی خدا را به یاد می‌آورند و در نیّت‌هایشان خالص و پاک نیستند؛ آنها چون دل به غیر خدا ببندند البتّه خطاکارند و آنها را پاداشی در آنچه برای نیّت‌های دنیویشان انجام می‌دهند نیست.
بدان: هرچه از دوست طلب کنید، در چشم به هم زدنی به شما داده خواهد شد، به شرط این که نیّت شما خالص بوده وتنها او را بجوئید.
هرگز جز از خدای یگانۀ بی‌همتا از کسی مدد مطلبید که شما را گمراهی آشکار به ارمغان خواهد آورد.
بدان: راه به خدا رسیدن راهی پر فراز و نشیب است. از نشیب‌ها هراس به دل راه ندهید و در فرازها مغرور و دچار منیّت نشوید، بلکه همواره رو به سوی دوست داشته و تنها او را به یاد آورید.
بدانید: محبّت انسانها به یکدیگر و عشق خالص آنها مانع از دلخوری و رنجش می‌شود. پس با عشق و محبّت یکدیگر را ببخشید و با رنجش راه را برای خودتان دشوار نکنید.
با یگانگی و عشق، به یکدیگر، به دیدۀ اغماض نگریسته و تنها خدا را بجوئید که این برای شما بهتر است اگر می‌دانستید.
سنگلاخ
انسانها در لحظاتی خدا را به فراموشی سپرده و دردنیایشان غرق می‌شوند. آنها که برایشان راهی به سوی پروردگار گشوده نشده و همچنان در منیّتهایشان غرق هستند، نمی‌توانند راه را از بیراهه بازشناسند و امیدی به وصل پروردگارشان ندارند.
بدانید: خداوند شما را می‌آزماید و آنها که بر صراط مستقیم پایدار مانده‌اند، البتّه اولی‌ترند. بدانید: راه کمال پرفراز و نشیب بوده و پر از سنگلاخ و پیچ و خم است. پس بر پایداری شما فضیلتی است که شما را به سرمنزل مقصود رسانده و از لذّت کمال بهره‌مند می‌سازد.رایگان دانلود نرم افزار فارسی شعر غزل سخت افزار
فاصله از پروردگار
چگونه می‌خواهی وصل و یکی شدن با پروردگار را تجربه کنی در حالیکه در منیّتهایت غوطه‌ور گشته‌ای؟
از هوای نفس دوری کن، خود را به خدا بسپار، از هر چه غیر دوست جدا شو و انسانها را به خاطر خواهشهای درونت محکوم نکن.
بدان و آگاه باش: چنانچه انسانی را رنجیده‌خاطر سازی، به همان اندازه از پروردگارت فاصله گرفته و او را درک نخواهی کرد.
هر گاه قدم در راه پروردگارت می‌گذاری، بیاموز که از خواهشهای درون دوری گزینی و تنها به رضای خداوند بیندیشی که این برای تو بهتر است، اگر می‌دانستی.
کوران حوادث
اگر تو را در کورانی از حوادث و آزمایشات قرار دهند، همواره به یاد داشته باش که خدا با توست. خودت را تسلیم شیطان نکن. برای پیوستن به پروردگار باید آزمایشاتی را پشت سر گذاری و بدان که بهترین طریق، برای به سلامت جستن از آزمونها، تسلیم شدن به پروردگار است.
اگر بخواهی رفتارت خداپسندانه باشد، باید به یاد داشته باشی که اگر خودت در شرایط مساوی با فرد مورد‌نظر قرار می‌گرفتی ، می‌خواستی چه رفتاری با تو داشته باشند. همیشه دیگران را محکوم و خطاکار قلمداد نکن. بلکه به یاد داشته باش که انسانها در لحظاتی از زمان تصمیماتی می‌گیرند که شاید از دیدگاه دیگران نادرست باشد ولی آن را با توجّه به شرایط خاصّ خود گرفته‌اند.
به کلیۀ پدیده‌های اطرافت به دیدۀ آزمایشی برای پیوستن به پروردگارت بنگر و در همه حال سعی کن که منیّتهایت را نادیده انگاری.
با دیدۀ وحدت بنگر. اگر به انسانها و حوادث با دیدۀ وحدت بنگری، خواهی توانست از آزمونهای الهی سربلند بیرون آیی. تنها راه رهایی از خود، پیوستن به پروردگار است. خداوند شما را یاری میدهد.
عشق لایزال الهی
صافی و زلالی هر کس به اندازۀ میزان از خود گذشتگی اوست. چنانچه خدا را محور قرار داده و خود را تسلیم او نمایید، آنگاه پالایش شده و به وحدت و یکپارچگی با ذات احدیّت خواهید رسید.
میزان تسلیم شما، نشان دهندۀ عبودیّت شماست. در بندگی خداوند آزادگی نهفته است. پس آزاد و رها از هر گونه منیّت و خود خواهی به درگاه احدیّت سر تسلیم فرود آورید و از عشق لایزال الهی بهره مند شوید.
نشیب و فراز
تلاش جهت کسب آگاهی و معرفت، تلاش جهت پرورش و اهداء عشق، تلاش برای آموختن نادانسته‌ها و تلاش برای یافتن، هموار کردن و بردباری در راهی که به آن هدایت می‌شوید، کاری است که شما باید انجام دهید. هدایت از آن خداست. اوست که راه می‌نماید و تا پایان راه حمایت می‌کند ولی پیمودن راه با شماست.
هنگامی که در مسیری قرار می‌گیرید و راهی را برای رسیدن به خدا می‌پیمایید، آن راه پر از فراز و نشیب و ناهمواری است. ناهمواریها برخاسته از خود نفسانی و فرازها ناشی از مدد الهی است ولی شمائید که بایستی بر خود نفسانیتان غلبه کرده و از مدد الهی بهره برید که نیاز به تلاش وافر و پیوسته‌ای دارد.
مسیرهای الی‌الله متعدّد بوده و از راههای بیشماری می‌توان به خدا رسید ولی در همۀ آنها، غلبه بر منیّتها و هوای نفس از مشکل‌ترین ونفس‌گیر‌ترین تلاشها محسوب می‌شود.
خود را به خدا سپارید و رهروی را آغاز کنید که این بهترین طریق زیستن است.
چرا
"ناز‌پرورده تنعّم نبرد راه به دوست،
عاشقی شیوۀ رندان بلاکش باشد" ?
راه عشق، راه بلا و هجران است. آنگاه که بیداری اتّفاق می‌افتد، آنگاه که در‌می‌یابی از کجا آمده‌ای و به کجا باید برگردی، آنگاه که رنج دوری و هجران آزارت میدهد و هدفی جز وصل برایت نمی‌ماند، تلاشی جدّی برای بازگشت به خانه آغاز می‌شود.
راه بازگشت پر نشیب و فراز است. طیّ‌طریق، دشوار است. دشواریها از بلاها و امتحانات برمی‌خیزد. امتحانات برای غلبه بر نفس امّاره است. نفس و ذهن، تو را به راحت‌طلبی، تمایلات دنیایی و خودخواهی دعوت می‌کند و تو را برای غلبه بر این تمایلات، با دشواریها مواجه می‌کند. منیّتها تو را به عقب می‌راند و راه بازگشت و غلبه بر آنها همواره دشوار و صعب است.
اراده در طیّ‌طریق نقشی مهم دارد. زیرا هنگامی می‌توانی از هر کدام از منازل و دشواریها عبور کنی که با تصمیم قاطع و جدّی ، در مقابل آنچه تو را سعی در پایین کشیدن دارد، بایستی.
اگر چه بی مدد الهی، هرگز راه به سرمنزل مقصود نخواهی برد ولی تلاش و کوشش تو و همچنین اراده و تصمیم جدّی مبنی بر رسیدن به مقصود، راه را برای امدادهای الهی باز کرده و خواهی توانست، به وصل جانان برسی.
خواست خدا
راه خدا، راه صبر و انتظار است. صبوری بر آنچه ضدّ اوست. ضدّ راه اوست و ضدّ خواست اوست.
خواست خدا، خدمت بدون قید و شرط، بدون منّت و بدون منیِّت است. خدمتتان را با منّت گذاشتن، ملوّث نکنید تا روحتان به تیرگی نگراید.
آرامش و پالایش
راه خدا، راه از خود گذشتن است. کسی که می‌خواهد به خدا برسد، باید منیّتهایش را حذف کند، خود را به فراموشی سپارد و همواره او را مدّ نظر داشته باشد.
هر انسانی با هر تکنیکی می‌تواند مقداری آرامش به دست آورده و پالایش شود. ولی برای وصل پروردگار تکنیک کافی نیست. بلکه باید راه تسلیم شدن واز خود گذشتن را بیاموزد.
برای گذشتن از خود همواره باید به یاد داشته باشد که در هنگامی که تصمیمی را اتّخاذ می‌کند، خود را حذف و تنها به رضای او بیندیشد که این بهترین طریق وصل اوست.