جرقّه های عشق
بدانید: آنگاه که خداوند شما را می‌خواند، از هر چه غیر دوست بریده و تنها به او روی آورید و تنها ازاو مدد جوئید.
بدانید: راه بهتر زیستن، راه عاشقانه زیستن است. برای یکی شدن و درک وحدت با پروردگار، باید یکی شدن را در زندگی دنیاییتان تجربه کنید و سپس با درکی که از وحدت دارید، عشقهای زمینی را پشت سر گذاشته و تنها رو به سوی پروردگار آورید.
اگر بتوانید، در زمین، زندگیتان را بر پایۀ عشق و صفا و محبّت بنا کنید، زودتر به این مهم دست یافته و انگیزه‌های بهتری خواهید داشت.
همواره راهی را برگزینید که در آن بتوانید به آرامش و صفای باطن دست یافته و از درگیریها و خشونتها دوری کنید.
ولی برای گزینش و انتخاب، باید کلیۀ جوانب را سنجیده و تنها به جرقّه‌های عشق اکتفا نکرده و بنای زندگی خود را بر پایه‌های محکم و استوار بنا نهید. گوگل
غیبت ؟
هنگامی که سخنی از کسی به میان می‌آوری، اگر سخنانت را می‌توانی با فرد مورد نظر رودررو بگوئی و باعث رنجش وی نمی‌شوی، پس فقط در موارد ضرورت و با نیّت خیرخواهی، می‌توانی پشت سر نیز، همانها را بگوئی. در غیر این صورت اگر باعث نارضایتی فرد می‌شوی، پس پشت سر نیز حق نداری، قضاوتی داشته باشی.
آنگاه که همۀ رفتارها و گفتارهایت را با محک رضایت خداوند بسنجی، قدمی به پروردگار نزدیک شده و از صالحان خواهی بود.
راه بازگشت
بدان که انسانها همواره نیازمند هدایت و حمایتند. آنها که راه خویش را شناخته‌اند و به پروردگارشان ایمان دارند، بهترین طریق زیستن را برگزیده‌اند ولی آنها که در بیراهه‌ها سرگردانند و هنوز نتوانسته‌اند خود و خدایشان را بشناسند، بیش از هر کسی نیازمند هدایت و حمایت هستند.
به آنها پشت نکنید. آنها را مهجور و تنها نگذارید. آنها را با لجاجتهایشان تنها نگذارید. بلکه به آنها راه درست زیستن را آموخته و با صبر و شکیبائی، راه بازگشت را برایشان باز گذاشته، مسائل را به طریق درست حل نمائید.
شاهراه سعادت
بدانید: آنکه شما را راه می‌نماید، در هنگام مشکلات از شما پشتیبانی نموده و شما را مدد خواهد رساند.
بدانید: از دودستگیها و تفرقه‌ها بپرهیزید و با وحدت و یگانگی، ذات اقدس احدیّت را دریابید.
بدانید: تنها کسانی به شاهراه سعادت دست می‌یابند که از هوای نفس دوری کرده و خود را رها نموده‌اند.
بدانید: آشیانه‌هایتان را بر پایۀ مهر و وفا بنا نمائید و از جداییها دوری نمائید. آنگاه که به خداوند رو می‌نمائید، او بهترین راهنماست
آزمون الهی
چون مورد آزمون قرار می‌گیرید، بدانید: پروردگارتان شما را به آنچه در اطراف شماست، می‌آزماید. آنچه مهم است، این است که چون راهی را برمی‌گزینید و اصولی را برای خود مبدأ قرار می‌دهید، تا چه حد به آن اصول پایبند باشید.
هنگامی که در معرض امتحان قرار می‌گیرید، تنها خود شما مسئول اعمالتان هستید، دیگران را مقصّر ندانید. بدانید که آن آزمون، امتحان شماست و دیگری را از آن سودی نیست. پس چون زمان امتحان دررسد، به پروردگار پناه برده و از شیطان پرهیز کنید که این برای شما بهتر است.
خطاهای شما، شما را برای همیشه از پروردگارتان محروم نمی‌کند، بلکه وصول به هدف را به تأخیر می‌اندازد. چون مرتکب خطا می‌شوید و از آزمون الهی سربلند بیرون نمی‌آیید، به نسبت خطایی که انجام داده‌اید، در تکامل شما تأخیر ایجاد شده و از پروردگارتان فاصله می‌گیرید.
بیاموزید، آزمونهای الهی را درک کرده و هرگز تسلیم شیطان نشوید که این برای شما بهتراست، اگر می‌دانستید.
سبقت بجوی
هر انسانی را نیازمند کمک یافتی، او را بر خود مقدّم دار. این شعار تو باشد. اگر کسی نیازمند هدایت و راهنمایی است، از او دریغ مدار. اگر انسانی نیازمند توجّه مالی و بذل عنایت توست، در کمال عشق و اخلاص، آن را تقدیم کن.
بدان که انسانها همواره نیازمند یکدیگرند. نیازهای آنان گسترده و بی‌حد است. اگر رفع نیاز انسانی، به او کمک کرده و به رشد و تعالی تو کمک می‌کند، همواره پیشقدم شده و برای کمک به دیگران سبقت بجوی. در هنگام اجرای فرمان پروردگار، خدا را بر همه چیز مقدّم بدار و بدان که توجّه کردن به مسائل فرعی، تو را از خداوند دور کرده و برای تو مانع کمال محسوب می‌شود.
بیاموز، عشق‌ورزیدن، بایستی همه جانبه و برای همۀ انسانها باشد. اگر انسانی را مانع عشق‌ورزیدن به دیگری یافتی، برای آنان تقدّم و تأخّر قائل نشو، بلکه به نیازها توجّه کن. ببین، در هر مرحله هر کسی چه نیازی دارد و تا چه حد نیاز او برایش حیاتی بوده و برایش اهمّیت دارد. پس با توجه به نیازها و اهمّیت آنها و بدون توجّه به وابستگیها، عشق بورز.
بهترین تصمیم
آنگاه که هنگام تصمیم گرفتن فرا‌می‌رسد، زمانی که بر سر دوراهی‌ای، انتخاب راه صحیح برایتان مشکل می‌شود و زمانی که نمی‌دانید بهترین تصمیم کدام است، آنچه شما را رهنمون می‌شود، این است که به ندای احساستان گوش فراداده و پروردگارتان را از صمیم قلب بخوانید.
بدانید: هر که به پروردگار رو آورد و تنها رضای او را بجوید، بی‌شک بهترین طریق زیستن را برگزیده است.
سؤال این است:چه کنیم تا بهترین تصمیم را اتّخاذ کنیم؟ بدانید: بهترین تصمیم و بهترین انتخاب در شرایط مکانی و زمانی خاصّی صورت می‌گیرد که در شرایط دیگری نمی‌تواند بهترین تصمیم باشد.
در هر شرایط و هر پیشامدی به پروردگار رو آورید و رضای او را جستجو کنید و بدانید، منزلگاه ابدی شما، در جوار رحمت دوست قرار گرفتن است. پس لحظه‌ها را پاس بدارید و تنها رضای او را طلب کنید که این بهترین طریق زیستن است.
انسانهای راستین
بدانید: خداوند نیازی به بندگان خویش ندارد، بلکه این بندگان اویند که همواره نیازمند پروردگارشان هستند. خداوند شما را وعده به هدایت نموده است پس بدانید که او همواره در کار هدایت شماست.
به هر رویکردی به دیدۀ درسی برای نزدیک شدن به پروردگارتان بنگرید. از حوادث پند گیرید و انسانهای راستین را برای خود معلّم قرار دهید و بدانید: آنگاه که خداوند را می‌خوانید، البتّه خداوند بهترین راهنماست. شما را راه می‌نماید و از شما خواستار لبّیک آست.
خدا را با قدرت صدا کن
انسانها دو دسته‌اند: دسته‌ای از انسانها، با عشق و آگاهی بیگانه‌اند. آنها زندگی را در روزمرّگی و هواهای نفسانی می‌بینند و حتّی به اندیشه‌شان، نیز، توان رسیدن به عشق، خدا ، آگاهی و بصیرت راهی نیست.
دستۀ دوّم، کسانی هستند که برای زندگیشان، هدفهایی را ترسیم می‌کنند. از خود و راحتی خود می‌گذرند و زندگیشان را وقف رسیدن به آگاهی و بصیرت و عشق می‌کنند. آنان، تنها خدا را جستجو کرده و برای آن می‌زیند.
بیاموز در دستۀ دوّم قرار گرفته و از کسانی باش که تنها برای خدا زندگی کنی و همۀ لحظه‌هایت را در رضایت خداوند خلاصه کنی. اگر با عشق گام برداری و عشق، چراغ فراراه تو باشد، همه چیز برای تو در مسیر حل شده و خداوند خود، تو را راهنما خواهد بود.
همواره به یاد خدا باش. خدا را در لحظه‌هایت با تمام قدرت جاری کن. نه تنها با ذکر نام مقدّس او، که با شاد کردن و رضایت بندگانش. هر لبخندی که بر لبی می‌نشانی، خدا را یاد می‌کنی. هر دلی را که از غصّه خارج می‌کنی، خدا را با تمام قدرت صدا کرده‌ای. خداوند همواره صدای شما را می‌شنود.
بر سر دوراهیها خود را معطّل نکن. با توکّل به خداوند و با اعتماد به پیش برو و برای آنچه تو را به هدف نزدیک می‌کند، تلاش کن که خداوند همواره یار عاشقان است. شما را می‌نگرد و برای شما بهترین راهنماست.
دلتنگ سجده ام
هر گاه خود را در محاصرۀ غم و اندوه می‌بینی، هر گاه خود را برای خلوت با پروردگارت دلتنگ احساس می‌کنی، هر گاه خود را مشتاق پروردگارت می‌یابی، به یاد داشته باش، خداوند حاضر و ناظر است.
آنگاه که خود را در مقابل خدایت به سجده می‌افکنی، تنها به او بیندیش، ذکرت را خالص کن، نام خداوند را با عشق و خلوص بر زبان بران و بدان که خداوند شنوا و بیناست. تو را می‌بیند و صدای تو را می‌شنود .
پس هرگز به توهّم جدایی نیندیش که خداوند هرگز از بندگانش جدا نبوده است.
پیوند با لایتناهی
هنگامی که خدا را می‌خوانی به جنبه‌ای از وجودت توجّه می‌کنی که فراتر از زمان و مکان بوده و تو را به لایتناهی پیوند می‌دهد. بدان و آگاه باش: انسانها هنگامی که خود را در حصارها محدود می‌کنند و حاضر نیستند، حقیقت را در اطرافشان ببینند، به جنبه‌ای از وجودشان پشت می‌کنند که نمایانگر حقیقت آنهاست.
حقیقت تنها در زبان و کلام به شعار نمی‌آید، بلکه حقیقت با جان هر انسانی آمیخته و قسمت اصلی وجود هر انسانی را تشکیل می‌دهد. آنگاه که حقیقتی را بر زبان می‌رانید، ممکن است، عدّه‌ای برایشان قابل قبول و قابل تصوّر نبوده و آن را انکار کنند.
امّا ماهیت حقیقت تغییر ناپذیر بوده و موجودیت آن قابل اثبات است. برای اثبات حقیقت کافی است ضدّ حقیقت را اثبات کنید یعنی آنچه در آن خدا جریان ندارد را بیابید تا بتوانید به حقایق موجود درهستی دست یابید.
دعا
هنگامی که دعا می‌کنید، بهترین دعای شما در جهت هدایت و کمال و رسیدن به حق است. پس هر دعایی و هر ندبه‌ای در این جهت انجام شود، مورد رضای پروردگار بوده و شما را قدمی به او نزدیکتر می‌کند. وصول به حق تنها هدف مؤمن است. پس برای آن تلاش کنید و نیّتهایتان را به آن سمت سوق دهید.
حدیث دوست نگویم مگربه حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
«حافظ»
جز خدا نبینید
«همه از خدائیم، به سوی خدا می‌رویم»
کلّ هستی از خداست. آنچه در دنیای توهّمتان می‌بینید، از ذات احدیّت نشأت گرفته است. آیا چیزی جز خدا و جز از خدا می‌بینید؟ خدا آنچه هست، آنچه نیست، آنچه خواهد بود و آنچه بوده است، می‌باشد. خدا تنها حقیقت، تنها زندۀ واقعی، تنها حیات جاودان و تنها شعور حاکم بر هستی است.
جز خدا نیست. هر چه هست، خداست. جز خدا نبینید. جز خدا نپندارید و جز خدا حامی‌ای نجوئید که او ذات یگانۀ هستی است. تنها حقیقت ماندگار و تنها پدیدۀ جاودان. جز او هر چه هست، همه از اوست. با اوست. در اوست و تنها اوست که هست و غیر او هر چه هست، زندگانی از او می‌یابد که او وحدت بی‌منتهاست.
خداوند سبحان
خداوندسبحان، رحمان و رحیم است. بخشنده و بی‌همتاست. مهربان و شکور است. بدون پرسش، بدون درجه‌بندی، تنها با عشق می‌بخشد و از بخشش خود، نه نگران می‌شود، نه کمبودی خواهد داشت. بلکه تنها می‌بخشد، چون ذات او رحمان و صفت او بخشندگی است.
پس در تبعیّت از خدای خود رحمانیّت را تمرین کنید تا به کمال و والایی دست یابید.