تقویت اراده
اگر می‌خواهی، ایمانت را قوی و محکم کنی، باید بتوانی بر خواهشهای نفست غلبه کنی. هنگامی که هیچ وسوسه‌ای در تو اثر نکرده و هیچ لغزشی مرتکب نشوی، آنگاه می‌توانی اطمینان داشته باشی که خدای خود را از هر جهت به نفست و خواسته‌هایت ترجیح داده‌ای.
چون با تمام وجود و تمام قدرت، چیزی را باورداشته باشی، هیچ وسوسه‌ای در تو اثر نخواهد کرد.
برای تقویت ایمانت توجّه داشته باش، آنچه تو را از خدا دور می‌کند، انجام ندهی. خودت را مرتّب ارزیابی کن. بر رفتار، پندار و گفتارت کنترل داشته باش و همواره به یاد داشته باش: نیکیها، محبّتها و عشق و دوستی، قلب تو را گسترده کرده و به تقویت ایمان تو کمک خواهد کرد.
منفعت پذیرش
هنگامی که از فردی بیمار و ناتوان مراقبت می‌کنید، گاهی ناامیدی بر شما چیره می‌شود و نمی‌دانید که آیا این روند طولانی خواهد بود یا آیا روزی برای شما رهایی خواهد بود یا نه.
برای چنین اموری همواره به یاد داشته باشید، آنچه را که نمی‌پذیرید و با آن می‌جنگید، با شما خواهد ماند و آنچه را که بپذیرید و برای آن تسلیم خواست خدا باشید، شما را رها خواهد کرد.
هر یک از شما که وضعیت موجود را بپذیرد و خودش را با آن تطبیق دهد، بتدریج رهایی برایش اتّفاق خواهد افتاد.
چنانچه با عشق و از اعماق قلب و نیّت خالص و پاک، به خدمت مبادرت ورزید، درسهایی را از وضعیّت موجود گرفته و زودتر آزاد خواهید شد.
نتایج شگفت
چرا خود را از خدا اینچنین دور احساس می‌کنی؟ مگر نمی‌دانی او همواره با تو ست؟ از هر چه فکر کنی، به تو نزدیکتر.
برای نزدیک شدن به خدا، لازم نیست کار خاصّی را انجام دهی بلکه باید همواره او را بخوانی. با تمام وجود و با تمام قدرت. قدرتت را جمع کن. ذهنت را متمرکز کن. تنها بر خدا و نام خدا و یاد خدا متمرکز شو. آنگاه نتایج شگفت آن را ببین.
از هر‌آنچه تو را به خدا نزدیکتر می‌کند و یاد او را همواره زنده نگه می‌دارد، سود ببر و بی‌جهت غمگین مباش. خدا با توست. هر لحظه این بودن را زنده نگاه دار و نتایج پربار آن را مشاهده کن.
طریق معنوی
هرگز مپندارید که طریق معنوی، می‌تواند با آزار دیگران همراه باشد. اگر خدا را جستجو می‌کنید، بدانید، خداوند در شاد کردن انسانها خود را به شما می‌نمایاند.
تنها، عشق
درسها را فراگیرید. هنگامی که انسانی بر سر راه شما قرار می‌گیرد، برای آموختن درسی و از سر گذراندن تجربه‌هایی است. بیاموزید از هر ماجرایی درسی گرفته و از آن برای رشد و تکامل و نزدیکتر شدن به خدا استفاده کنید.
درس اوّل، درس عشق است. عشق، نسبت به هر چه و هر که بر سر راه تو قرار می‌گیرد. حتّی اگر با باارزشترین ارزشهای تو مخالفت کنند. تو را انکار کنند. قلبت را جریحه‌دار کنند. بر آزار تو اصرار بورزند، ولی آنچه که باقی می‌ماند، عشق است.
اگر بتوانی حتّی به چنین کسانی عشق بورزی، آنها را ببخشی، از صمیم قلب دوستشان داشته باشی و برای رضای خدا، تنها و تنها به عشق بیندیشی، آنگاه پالایش شده و به صفای باطن دست خواهی یافت.
قادر بی منتها
راه خدا ناامیدی ندارد. هر‌آنچه تو برای خدا و برای رضای خدا انجام دهی، تو را در مسیر کمال یاری خواهد داد. خداوند تو را می‌بیند و صدای تو را می‌شنود و از نیّات قلبی تو آگاه است.
خداوند بخشنده و بخشاینده است و بندگانش را بی‌حساب می‌بخشد. پس به خدا تکیه کن و از چیزی هراس به دل راه نده که او توانگر و قادری بی‌منتهاست.
راههای نیکو
آنگاه که درمانده می‌شوید و تمام راهها را به روی خود بسته می‌بینید، همواره به یاد داشته باشید که راهی که شما را به خدایتان پیوند می‌دهد، همواره باز بوده واز درگاه احدیّت هرگز نومید برنخواهید گشت.
چون خود را به خدا می‌سپارید و از او مدد می‌طلبید، خداوند نیز شما را یاری خواهد رساند و به شما راههای نیکو خواهد نمایاند.
خیر را در هر چیزی جستجو کنید. در تمام لحظات و اتّفاقات خیری جاری است که شما را بر آن آگاهی نیست. پس با نیّت اینکه هر اتّفاقی خیر و هر ماجرایی خواست خدا بوده و شما را در مسیر کمال به پیش خواهد راند، دل به خدا سپارید و اتّفاقات ناخوشایند را چندان جدّی نگیرید.
بحران
خود را به خدا بسپار تا توان تو افزایش یابد. به او پناه ببر. از او مدد بطلب ولی شرط آن این است که در مواقع بحران، خدا را به یاد بیاوری و به او پناه ببری تا نتایج شگفت آن را ببینی.
خداگونه
از انسانها دلگیر نباش. هر کس در حدّ آگاهی و بینش خود عمل می‌کند.
تو خداگونه باش. خداگونه ببخش. خداگونه زندگی کن. خداگونه گذشت کن تا خدا را شاد کنی.
در هر کجا که باشی و درهر لحظه اوبا توست و از تو حمایت می‌کند.
عهد تا پای جان
بدان: راه رهروی، راه پیوسته رفتن است. آنگاه که از راه بازمی‌مانید، قدمی به عقب برمی‌دارید.
بدانید: برای رسیدن به خدا، از لحظاتتان غافل نباشید. فرصتها را گرامی دارید و از آنها بهترین بهره را ببرید. هنگامی که عهدی می‌بندید، تا پای جان عهدتان را استوار نگه دارید.
عادت بخشش
چرا در خود فرو رفته‌ای؟ مگر نمی‌دانی برای پیوستن به خداوند باید از خودت رها شوی؟ تا کی می‌خواهی، خود را محور قرار داده و خدا را فراموش کنی؟ یک سالک هرگز نمی‌رنجد. عذاب دنیوی ندارد. کدورت نمی‌داند و رنجش نمی‌شناسد.
برای سیر و سلوک راه حق از خودت رها شو. برای اینکه بتوانی زود ببخشی، همواره به یاد داشته باش: خداوند رحمان است و بزرگترین خطاهای شما را تنها با یک توبۀ قلبی و حتّی قبل از آن می‌بخشد. پس برای خلیفةالله شدن، باید که شما نیز بخشنده بوده و قلبتان را به بخشش عادت دهید تا بتوانید خدا را درک کرده و به او نزدیک شوید.
رنجشها شما را از خداوند بازمی‌دارد و بر قلبتان زنگار می‌نشاند. زنگارها را زدوده و به سوی دوست رو آورید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
راه رهروی
بدان: راه رهروی، راه پیوسته رفتن و از راه بازنایستادن است. اگر پیوسته با خدا در ارتباط باشی و هرگز از راه بازنایستی، آنگاه تمام روزها و ماهها، برایت فرقی نکرده و در هر حال قدمهایت رو به جلو خواهد بود.
هر روز و هر لحظه به پیش برو و هرگز از پای منشین.
وفای به عهد
هنگامی که با خدایت عهد و پیمانی می‌بندی وفای به عهد را بر هر چیزی مقدّم بدان و هرگز از مسیر مستقیم منحرف نشو.
بدان: آنگاه که در معرض امتحانات قرار می‌گیری، خدا را بر هر چیز مقدّم دانسته و از زیاده‌روی بپرهیزی که اسراف در هر کاری برایت خسران و هجران به دنبال خواهد داشت.
همواره عشق را به یاد داشته باش و جز به عشق، به چیزی نیندیش.
فراز و نشیب
آنچه شما را به شک و دودلی وامی‌دارد و مانع پیوستن به خدا می‌شود، خودخواهیها و در خودفرورفتنهاست.
بدانید: آنگاه که خداوند شما را آفرید، میان شما هیچ تفاوتی نگذاشت بلکه این شما هستید که راهی را برگزیده و برای کمال مسیری را تعیین می‌کنید. هنگامی که مسیری را طی می‌کنید، فراز و نشیبهایی را در پیش رو خواهید داشت. فرازها شما را از یاد خدا باز ندارد و فرودها ناامیدتان نکند. بلکه همواره رو به جلو حرکت کنید و عشق را چراغی فراراه خود قرار دهید.
چون عشق چراغ راه تو باشد، آیا انسانی را از خود ناامید خواهی کرد؟
مرام عشق ورزی
بدان، عشق‌ورزیدن به کلام و گفتار منتهی نمی‌شود. هنگامی که عشق می‌ورزید، از هر‌آنچه برای شما عزیز و ارزشمند است، مایه می‌گذارید و آنها را فدا می‌کنید.
برای تو چه چیز ارزشمند است؟ دارایی؟ اعتبار؟ خوشنامی؟ یا هر چه که ناچار شوی برای عشق فدا کنی؟ کدامیک ارزشهای والای تو را تقویت می‌کند؟
آنگاه که برای رضای دوست از هر چه برایتان محترم وعزیز است، دست برمی‌دارید و آنها را فدا می‌کنید، به او نزدیکترمی‌شوید. حتّی اگر در این میان بی‌صداقتی‌ای صورت گرفته، تظاهر شده، یا کارهای نیک تو به حساب دیگران گذاشته شده ولی چون نیّت تو رضای پروردگار است، پس می‌توانی از آنها گذشته و کارها را به خدا واگذاری.