نتیجۀ مطلوب
راه رهروی، راه عشق و بخشش است. چون عشق می‌ورزید، خود را ازخود رها کرده و تنها برای رضای دوست زندگی می‌کنید. از هر چه مربوط به شماست، چشم‌پوشی کرده و تنها رضای او را می‌جوئید.
بدانید: قضاوت زودهنگام، شما را به رنج و حرمان می‌افکند. پس به رضای دوست بیندیشید و از قضاوتها پرهیز کنید. سکوت و عشق را با هم بیامیزید، تا نتیجۀ مطلوبی عایدتان شود.
بهترین خدمت
رنج انسانها از ناآگاهی آنهاست. بهترین خدمتی که می‌توانید به انسانها برای کاهش آلام و رنج‌هایشان انجام دهید، بالا بردن آگاهی‌هاست.
اگر بتوانید این کار را به هر طریق ممکن انجام دهید و به انسانها بیاموزید با یکدیگر با عشق و صفا و یکرنگی و صمیمیّت زندگی کنند، بهترین خدمت ممکن را انجام داده‌اید.
پایان رنجها
بدان: رنج انسانها پایانی ندارد. هر چه بر سرتان می‌آید، از ناحیۀ خود شما بوده و به دلیل عدم توانایی در درک قانونمندی جهان هستی است.
بیاموزید: چارۀ مسائل را با درک صحیح از آنچه پیرامون شما می‌گذرد، بیابید.
بدانید: هر چه در دنیایتان غرق شوید و از معنویات فاصله بگیرید، مصیبتهای بیشتری گریبان شما را خواهد گرفت.
بدانید: تنها راه نجات شما از دردها و رنجها، پناه بردن به پروردگار و متوسّل شدن به ذات احدیّت است.
بدانید: آنگاه که شما را فرمانی از جانب پروردگارتان دررسد و شما را به اتّحاد و یگانگی دعوت کند، تنها راه نجات شما لبّیک گفتن به دعوت حق بوده و برای آن از جان مایه بگذارید.
آنچنان زندگی کنید که هر لحظه آمادۀ لبّیک فرمان پروردگارتان باشید و آنچنان بیندیشید که خدا را همیشه در کنار خود ببینید.
رها از قیود
باورهای تو و راهکارهایت بر اساس باورهایت، گاهی تو را به رنج و زحمت انداخته و از مسیر اصلی دور می‌کند.
هنگامی که خود را در محاصره و فشار احساس می‌کنی، خود را رها کرده و تنها به این بیندیش که چه چیز تو را از درون شاد و راضی می‌کند. آنگاه بدون مقیّد شدن به قید و بندها و رها از قیود، به کاری دست بزن که رضایت درونی ات را حاصل می‌کند.
مرهمی بر زخمها
بیاموزید، همواره رضایت پروردگار را جستجو کنید و چون اقدام به کاری می‌کنید، در هر کاری تنها رضای پروردگار را در نظر گرفته و برای آن تلاش کنید.
بیاموزید، انسانها چون تن واحده بوده و از یکدیگر جدایی ندارند. بیاموزید، رنج دیگر انسانها را رنج خود دانسته و برای یکدیگر چون مرهمی بر زخمهایتان باشید.
آرامش ابدی
خدا را بخوان و با یاد او به آرامش و سکون وسکوت، دست خواهی یافت.
بی‌عدالتی، زمانی رخ می‌دهد که خدا را به فراموشی سپرده و وحدت و عشق را زیر پا می‌گذارید.
بیاموزید، با یکدیگر با عشق، گذشت و محبّت برخورد کنید. یکدیگر را نیازارید. نسبت به هم صداقت و یکرنگی داشته باشید. موقعیت دیگران را درک کنید و همواره خدا را به یاد داشته باشید.
آنگاه که در موضع گذشت، محبّت و عشق، قرار می‌گیری. آنگاه که خود را از دیگران جدا نمی‌پنداری و آنگاه که هر کاری را تنها به نیّت رضای دوست انجام می‌دهی، خواهی توانست از رنج رهایی یافته و به آرامش ابدی دست یابی.
حقیقت واحد
بدان و آگاه باش: انسانها، چون پاره‌های جدامانده از یک حقیقت واحد هستند. رنج هر انسانی، تو را نیز تحت‌تأثیر قرار داده و شادی انسانها، دل دیگران را نیز شاد خواهد کرد.
بیاموزید: یکدیگر را چون پاره‌ای از وجود خودتان دیده و برای هم، پشتیبان و دوست باشید. خداوند شما را به واسطۀ گذشتها و ازخودگذشتگیها، پاداش نیک خواهد داد.
آنگاه که انسانی به تو نیازمند است، او را هرگز از خود مران زیرا خطاها قابل چشم‌پوشی هستند.
بیاموزید: مسائل را از طریق درست آن حل کرده و برای هم دوست و راهنما باشید.
رفع آلام
آنگاه که خود را تنها و بی‌پناه می‌یابی، پناهگاهی بهتر از ذات اقدس احدیّت نخواهی یافت.
بدان: خداوند شما را از تن واحده آفریده است. پس هر گاه، هر یک از شما را رنجی رسد، دیگران موظّفند، با او چون قسمتی از وجود خودشان برخورد کرده و در جهت رفع آلام او بکوشند. اگر در جهت کمک به انسانها و رفع دردها و مصیبتهای آنها هر قدمی بردارید، گام بزرگی به پروردگارتان تزدیک شده‌اید.
بیاموزید: بهترین زمان برای درک پروردگارتان، هنگامی است که دل انسانی را شاد کرده یا غم انسانی دیگر را زایل نموده‌اید، پس در این راه هر رنج و مصیبتی متحمّل شوید، البتّه شما را پاداشی عظیم خواهد بود.
خداوند شما را می‌آموزد که هر گاه و در هر شرایطی انسانی نیازمند کمک شما بود، بدون توجّه به موانع، تنها به رضایت دوست بیندیشید و رضایت پروردگار را در شادی و رضایت بندگانش جستجو کنید.
خداوند، همواره در قلب بندگان مؤمن خویش جای دارد و آنها را در پناه امن خویش مأمن داده است.
رهایی از رنج و درد
بدان که خداوند یگانۀ بی‌همتا، هر چیز را در جایگاه معیّن خود آفریده و برای هر چیز وظیفۀ مخصوصی تعیین نموده است.
چون انسانها را در رنج و تعب یافتی، بدان که هر انسانی با خداوند رابطۀ خاص خودش را داشته و برای انسانها امتیازی از نظر عشق و بخشندگی خداوند وجود ندارد.
پس هر کس به فراخور تواناییهایش از این عشق بهره برده و برای رهایی از رنج و درد از آن سود می‌برد.
اگر انسانها قوانین هستی را درک می‌کردند و از نظام کلّ آفرینش آگاهی داشتند، کمتر دچار درد و رنج شده و از لحظات عمر خود برای زندگی شادمانه و توأم با عشق و حرکت به سوی خداوند سود می‌بردند. ولی ناآگاهی انسانها از قوانین هستی و نظام حاکم بر کلّ هستی، آنان را به تعب می‌افکند.
پس آنچه شما را به رنج می‌افکند، برداشتهای خود شما از زندگی و مسائل پیرامون است. اگر بیاموزید چگونه زندگی کنید و به قوانین هستی چگونه بنگرید، از رنج رهایی خواهید یافت.
غافل نشویم
انسانها چون از یاد خدا غافل می‌شوند، به انواع وسوسه‌ها دچار گشته و دچار ضلالت و گمراهی می‌شوند. هر گاه خود را اسیر وسوسه‌های شیطان می‌بینی، به خدا پناه ببر و از او مدد بطلب و چون راه درست بر تو آشکار شد، بیدرنگ از خطا بپرهیز و خود را در رنج میفکن.
بدان و آگاه باش: که خداوند انسانها را بدون دلیل بر سر راه یکدیگر قرار نمی‌دهد. چون انسانی در مسیر شما قرار گرفت، از او دستگیری نموده و رضایت خداوند را بر همه چیز مقدّم دارید که این برای شما بهتر است.
رنج و بیماری
هر گاه انسانی را در رنج و بیماری غوطه‌ور می‌بینید، بهتر آن است که برای وی دعا کرده و از خداوند برای وی خیر و سلامتی طلب کنید. خداوند بهترین کارگزار است. پس هنگامی که به او رو آورید، شما را هدایت نموده و به شما خیر و برکت عطا می‌نماید.
در حالیکه بیمارتان را به خدا وامی‌گذارید، بدانید که خداوند انسانها را به جهت کمال آفریده است و برای شما زندگی جاودانه مهیّا کرده است. پس هر چه در توان دارید، برای سفر خود توشه کرده و رو به سوی پروردگار آورید، که این برای شما بهتر است.