عطر عشق
راهی را که تو به سوی کمال می‌پیمایی می‌تواند برای تو مفید باشد، به شرط این که توأم با عشق و صداقت و محبّت باشد.
محبّت نسبت به همه کس، چه نزدیک چه دور چه مادر چه فرزند چه همسر و چه غریبه. تفاوتی نمی‌کند.
عشق چون عطر، می‌پراکند و همۀ فضا را آکنده می‌سازد. با انسان‌ها با عشق و دوستی برخورد کن که این بهترین طریق هدایت است.
مرام عشق ورزی
بدان، عشق‌ورزیدن به کلام و گفتار منتهی نمی‌شود. هنگامی که عشق می‌ورزید، از هر‌آنچه برای شما عزیز و ارزشمند است، مایه می‌گذارید و آنها را فدا می‌کنید.
برای تو چه چیز ارزشمند است؟ دارایی؟ اعتبار؟ خوشنامی؟ یا هر چه که ناچار شوی برای عشق فدا کنی؟ کدامیک ارزشهای والای تو را تقویت می‌کند؟
آنگاه که برای رضای دوست از هر چه برایتان محترم وعزیز است، دست برمی‌دارید و آنها را فدا می‌کنید، به او نزدیکترمی‌شوید. حتّی اگر در این میان بی‌صداقتی‌ای صورت گرفته، تظاهر شده، یا کارهای نیک تو به حساب دیگران گذاشته شده ولی چون نیّت تو رضای پروردگار است، پس می‌توانی از آنها گذشته و کارها را به خدا واگذاری.
آرامش ابدی
خدا را بخوان و با یاد او به آرامش و سکون وسکوت، دست خواهی یافت.
بی‌عدالتی، زمانی رخ می‌دهد که خدا را به فراموشی سپرده و وحدت و عشق را زیر پا می‌گذارید.
بیاموزید، با یکدیگر با عشق، گذشت و محبّت برخورد کنید. یکدیگر را نیازارید. نسبت به هم صداقت و یکرنگی داشته باشید. موقعیت دیگران را درک کنید و همواره خدا را به یاد داشته باشید.
آنگاه که در موضع گذشت، محبّت و عشق، قرار می‌گیری. آنگاه که خود را از دیگران جدا نمی‌پنداری و آنگاه که هر کاری را تنها به نیّت رضای دوست انجام می‌دهی، خواهی توانست از رنج رهایی یافته و به آرامش ابدی دست یابی.