رابطۀ عاشقانه
درهنگام عبادت، خالصانه و با قلب پاک رو به سوی پروردگارت کن و بدان که چنانچه از صمیم قلب به خدا رو آوری، هیچ عاملی نمی‌تواند در این رابطۀ عاشقانه خللی وارد کند.
اگر در هنگام عبادت، ذهنت را مشغول مادّیات سازی، صفای باطن تو کمرنگ شده و لذّت ارتباط عاشقانه را از دست می‌دهی.
به یاد داشته باش: ذهن تو در دست توست، تو اسیر ذهن نیستی. پس نباید که خود را رها کرده و به ذهن سپاری، بلکه باید با تمام وجود متوجّۀ خدا باشی و بدانی که خداوند در دلهای عاشقان جاریست.
آنگاه که خداوند را می‌خوانی، از همۀ دنیا خود را جدا کن و تنها به وصل دوست بیندیش که شیطان تو را فرمان به دنیا می‌دهد.
اگر تاکنون در وادی سرگردانی بوده‌ای، بدان و آگاه باش که هر لحظه می‌توانی با یاد و نام پروردگار یکی شدن را آغاز کنی و به سوی حق‌تعالی روی آوری.
از جان عزیزتر
آنگاه که عشق را جستجو می‌کنید، هر واژه‌ای می‌تواند برای شما پیام‌آور صلح و دوستی باشد. بی‌شک راهی که شما را به مقصود می‌رساند، راهی خطیر و پرنشیب و فراز بوده و برای شما خالی از خطر نخواهد بود. ره‌یابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا می‌گذاری، از هر چه غیر دوست بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی.
بیاموزید: چون خدا را می‌خوانید، او را با صفای باطن و از صمیم قلب بخوانید که بی‌شک شما را پاسخگو خواهد بود.
بیاموزید: همواره عشق را جستجو کنید که عاشقان را تا ملکوت پروردگار راهی نیست.
بدانید: رهروی از خود گذشتن و فنا کردن خود است، برای آنکه او را از جان عزیزتر می‌دانید. پس هرگز بی مدد دوست خواسته‌ای نداشته باشید و خود را تنها برای او خالص و پاک کنید.