خود را بشکن
تو را چه میشود؟ کدام سدّی بین تو و خداوند قرار گرفته است؟ خود را بشکن، از خود رها شو، کدام انسانی میتواند تضمین خوشبختی تو را بنماید؟ اگر خود را با خداوند و بندگانش یگانه احساس کنی و از حصار خودخواهیها رها شوی، هرگزاندیشه و رفتار نادرست نخواهی داشت.
امتحانات را درک کن. خود را به خدا بسپار. از اندیشههای گوناگون رها شو. به انسانها عشق بورز و آنگاه پروردگارت را درک خواهی کرد. اگر همچنان در حصار تنگ خودخواهیها باقی بمانی، مسیر خود را طولانی و دشوار خواهی کرد.
از خودت رها شو. خودت را به خدا بسپار و سعی کن انسانهای دیگر را درک کرده و خود را در جایگاه آنها قرار دهی که این بهترین راه برای وصل پروردگارت است.
حریم الهی
رهیابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا میگذاری، از هر چه غیر دوست، بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی. عشق الهی جز به ایثار داشتههایت ممکن نمیشود و راه خداوند جز با گذشتن از علائقت میسّر نمیباشد.
پس بدان که رهروی، بدون گذشتن از خود وآنچه تو را به دنیا وابسته میکند، امکانپذیر نیست. بیاموز که برای وصل پروردگارت از هر چه تو را از دوست جدا میکند، جدا شده و تنها برای وی خالص و زلال شوی.
بر توست که بی مدد دوست خواستهای نداشته باشی و بی طلب دوست چیزی برای خود نخواهی.
از آنچه تو را به سوی خداوند سوق میدهد، استقبال کن و از آنچه تو را از وی جدا میکند، بپرهیز .
بدان که رضای پروردگار، در رضایت بندگان اوست. پس بیاموز که دل در گرو دنیا نگذاری و تنها با یاد خداوند، لحظهها را سپری کنی.
بر تو باد عشقورزیدن. که عشق تو را به ملکوت خداوند رهنمون میشود. به یاد داشته باش هرگز جز از خداوند مدد نطلبی و جز به رضای پروردگار نیندیشی و عشق را سرلوحۀ زندگیت قرار دهی.
لذّت وصال
توسّل جستن به پروردگار و مدد گرفتن از او نوعی وصل محسوب میشود. هر گاه، هر یک از شما، خالصانه خدا را بجوئید و به او توسّل جوئید، خداوند شما را پاسخ خواهد داد.
وصل پروردگار، همانا در وادی عشق به سر بردن است. اگر میخواهی لذّت وصل را تجربه کنی، باید از خود بگذری. در منتهای از خودگذشتگی و نهایت تسلیم است که میتوانی لذّت وصال را بچشی.
بدانید و آگاه باشید که خداوند در قلبهای شما جاری است . پس چنانچه وی را طلب کنید در هر لحظه از زمان میتوانید یکی شدن با او را تجربه کنید و از لذّت وصال پروردگار بهره ببرید. خداوند بندگان خاضع خود را پاداش میدهد.
آرامش و پالایش
راه خدا، راه از خود گذشتن است. کسی که میخواهد به خدا برسد، باید منیّتهایش را حذف کند، خود را به فراموشی سپارد و همواره او را مدّ نظر داشته باشد.
هر انسانی با هر تکنیکی میتواند مقداری آرامش به دست آورده و پالایش شود. ولی برای وصل پروردگار تکنیک کافی نیست. بلکه باید راه تسلیم شدن واز خود گذشتن را بیاموزد.
برای گذشتن از خود همواره باید به یاد داشته باشد که در هنگامی که تصمیمی را اتّخاذ میکند، خود را حذف و تنها به رضای او بیندیشد که این بهترین طریق وصل اوست.