پاره های یک تن
آنگاه که درهای رحمت پروردگار به رویتان باز می‌شود، به یاد داشته باشید که انسانها چون پاره‌های یک تن واحده بوده و رحمت پروردگار که شامل هر کدام از آنها شد، بایستی دیگران را نیز شریک نعمتهای خود کرده و آنان را مورد حمایت قرار دهند.
تعهّد شما، مسئولیّت شماست. اگر در قبال انسانی احساس مسئولیّت می‌کنید، پس آن را تمام و کمال انجام دهید و اگر از توان شما خارج باشد، آنچه در توان دارید، کوتاهی نکنید و بدانید که خداوند شما را پاداش خیر خواهد داد.
هدیه به خدا
راه درست این است: که هر خدمتی را به خدا ببخشی و وقتی که به خدا ببخشی، از چه کسی انتظار قدردانی داری؟ خدا خودش می‌داند.
پس کار را انجام بده و آن را فراموش کن. چون به خدا بخشیده‌ای، انتظاری از بنده‌ها نداری. ببخش و ذهنت را آزاد و قلبت را مصفّا کن.
داوری
هنگامی که خود را به خدا وامی‌گذارید، از آنچه شما را احاطه کرده است، خارج شده و در رابطۀ نزدیک با خداوند قرار می‌گیرید، در آن هنگام بهتر آن است که خود را مسئول مسائل پیرامونتان ندانسته و در تقابل با محیط قرار ندهید، بلکه بدانید که خداوند شما را راه می‌نماید، پس به او توکّل کنید و از او مدد جوئید.
در هنگامی که با مسائل روزمرّه مواجه می‌شوید، برای اخذ بهترین تصمیم، تفکّر کرده وجوانب مختلف یک مسئله را بسنجید و همواره، رضای خداوند را خواستار باشید.
اگر با تفکّر و تعقّل و به دور از داوریها با مسائل برخورد کنید، خداوند شما را مدد نموده و راه درست را به شما نشان خواهد داد.
بهترین راه رستگاری
آیا می‌دانی برای رسیدن به خداوند باید از موانع گذشت؟ و می‌دانی که هر چه بخواهی به خدا نزدیکتر شوی باید خودت را تسلیم پروردگار نمایی؟ برای تسلیم شدن، بهترین کار این است که همۀ اندیشه‌ها، گفتار و کردارت، در جهت رضای خداوند باشد.
پس بیاموز در تمام لحظات در هر کجا که هستی ، با هر که هم‌صحبت می‌باشی و در هر نقطه‌ای از دنیا از این اصل پیروی کرده و این اصل را سرلوحۀ زندگی خود در تمام لحظات قرار دهی. پس هر عملت، فکرت و گفتارت را با این محک بسنج.
برای همسویی با پروردگار، لازم است، همواره خودت را محک بزنی و همواره خطاهایت را جبران نموده و با طلب استغفار خود را از نو بسازی. اکنون نیز خودت را محک بزن، خطاهایت را ارزیابی کن و ساختن دوبارۀ خود را شروع کن که این بهترین راه برای رستگاری است.
پیوند دوباره
بدان و آگاه باش: خداوند هرگز از تو جدا نبوده است. تو را با او همواره اتّحادی جدایی‌ناپذیر بوده است. آنچه شما را از پروردگارتان جدا می‌سازد، غفلتها و مشغولیتها به غیر خداست. بیاموزید همواره وجود مقدّس خداوند را احساس کرده و در همه حال در اتّحاد و یگانگی با خداوند به سر برید.
اگر در لحظاتی از یاد او غافل می‌شوید، با ذکر نام و یاد مقدّس خداوند، به اصل خویش بازگشته و پیوند دوباره برقرار کنید. هر گاه شما را فرمانی از جانب خداوند دررسد، بدانید وآگاه باشید که خداوند بیهوده شما را نیافریده و هدف از آفرینش شما پیوند همیشگی با ذات مقدّس خداوند است.
هر گاه انسانی از اصل و مبدأ خویش دور افتد و خود را با خداوند بیگانه احساس کند، اصل آفرینش را به فراموشی سپرده و برای به یاد آوردن آن بایستی مسیر طولانی و دشواری طی کند، تا بتواند به آنچه که هدف از خلقت وی بوده است، دست یابد.
چون به پروردگار رو آورید، خداوند شما را یاری داده و به خود فرامیخواند.
سهل و سریع
بدان و آگاه باش که: خداوند یگانۀ بی‌همتا، چون انسانی را به خویش فراخواند، او را یاری داده و از مشکلات خواهد رهاند. چون به سوی خدا دعوت شوید، بدانید که تنها راه رستگاری، پیوستن به اوست و شما را پناهی جز خداوند نخواهد بود.
بیاموزید که از لحظه‌هایتان در جهت کمال بهره برده و از هر راهی که پیوستن به پروردگار را برایتان سهل و سریع می‌کند، گذر کرده و تنها رو به تعالی و کمال آورده و طالب رضای دوست باشید.
تسلّی خاطر
به آنچه شما را به انسانها نزدیک می‌کند، بیندیشید. آیا می‌توانید برای یکدیگر مایۀ تسلّی خاطر و دلگرمی باشید؟ اگر می‌توانید مرهمی بر زخمهای یکدیگر باشید، بهتر آن است که این کار را انجام دهید و به یکدیگر تسلّی خاطر و آرامش ببخشید و اگر نمی‌توانید باری از دوش یکدیگر بردارید، به پروردگارتان پناه برید .
انسانها باید بیاموزند که در گیرودار زندگی مایۀ آرامش و تسلّی خاطر یکدیگر باشند و رنجهایشان را التیام بخشند.
اگر شما تنها به فکر خود باشید و در هنگام گرفتاری از هم فرار کنید، دراین صورت هرگز به وحدت نخواهید رسید. چگونه خواهید توانست وحدت با یکدیگر و در نتیجه وحدت با پروردگارتان را درک کنید، اگر تنها در فکر آرامش خودتان باشید؟
بیاموزید که غصّه‌ها شما را در خود فرو نبرد، در حالیکه به یکدیگر تسلّی می‌دهید، خود نیز به پروردگارتان پناه برید و بدانید که دنیا سرای گذر است و محلّ آزمون. پس بکوشید از آزمونهای الهی سربلند بیرون آیید.
پندار
چون فردی را مورد ارزیابی قرار می‌دهید و او را به لحاظ مشکلاتش محکوم می‌کنید، بدانید که شما را بر آنچه بر او گذشته است، اطّلاعی نیست و بر پایۀ پندار خودتان تصمیم می‌گیرید. انسانها را محکوم نکنید. آنها را مورد قضاوت قرار ندهید. به آنها فرصت دهید، تا خود را آنطور که شایسته است، بسازند.
بدانید که خداوند بر همۀ دلها آگاه است و شما را به سبب آنچه که انجام می‌دهید، پاداش خیر خواهد داد.
وسوسه
پروردگار تو بخشنده و مهربان است. تنها پناه‌دهندۀ انسانهاست. چون بنده‌ای را پناه دهد، او را هیچ گزندی نخواهد بود.
چون به پروردگارتان پناه برید، از وسوسه‌های جنّ و انس در امان خواهید بود. پس به او پناه برید، از او مدد طلبید و تنها وتنها به او تقرّب جوئید. که او بهترین پناه‌دهنده است.
نهانی ترین زوایای وجود
انسانهایی که نیّت خیر دارند و در پشت هر قصدی، تنها خدا را جستجو می‌کنند، بهترین طریق زیستن را برگزیده‌اند.
چنانچه خود را به خدا بسپارید و از او مدد طلبید، او همواره بهترین همراه و بهترین تسلّی‌دهنده است.
آرامش را در قلبتان جستجو کنید. در نهانی‌ترین زوایای وجودتان، تا بتوانید به آرامشی جاودان دست یابید.
راه عشق را دنبال کنید و بدانید که خداوند همواره یاور بندگان مخلص خویش است.
از کنه و ذات انسانها، پرسش نکنید که خداوند پوشانندۀ رازها و ستّارالعیوب است.
انسانها را تنها به دیدۀ جلوۀ روی دوست بنگرید و جز این قضاوتی نداشته باشید.
انوار الهی
« بر توست آنطور که شایسته است خود را در پیشگاه مقدّس خداوند قرار دهی تا بتوانی از انوار الهی بهره‌مند شوی»
هنگامی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیری، باید بدانی که تمامی وجود، ذهن و افکار تو بایستی در خدمت ذکر و یاد خداوند قرار گیرند، آنگاه پالایش شده و انوار الهی را درک خواهی کرد.
بدان و آگاه باش: چنانچه هنگام ذکر نام مقدّس خداوند، ذهنت پرسه زده و به دنیا مشغول شود، لحظه‌ها را از دست داده و آنطور که شایسته است، نتیجه نخواهی گرفت.
برای کنترل ذهن کافی است، دنیا را بی‌اهمیّت شمرده و روزمرّگیها را به فراموشی سپاری و آنگاه با تمام وجود در پیشگاه خداوند ظاهر شوی.
خداوند هر که را که به درگاهش رو آورد، قرین رحمت خود خواهد ساخت.
عطیّه
بدان و آگاه باش: که خداوند یگانۀ بی‌همتا هر گاه بر بنده‌ای فرود آید و وی را مورد لطف و رحمت قرار دهد، او را عطیّه‌ای بخشیده و برای او هدیه‌‌ای مهیّا نموده است.
پس آنکه خدای خود را درمی‌یابد و در جوار رحمت حق به سر می‌برد، چگونه می‌تواند واهمه‌ای از جدایی داشته باشد؟
خداوند، انسانها را به خویش فرامیخواند و آنان را به پیوستن به خود دعوت می‌کند، پس بدانید: هر گاه، هر یک از شما ، دعوت پروردگارش را بشنود و اجابت کند، او را از جانب پروردگار، عطیّه‌ای خواهد بود و خداوند هرگز به خاطر امتحانات و خطاهای شما، شما را از رحمت خویش محروم نخواهد کرد.
بیاموزید که هر لحظه را با نام و یاد مقدّس خداوند سپری کنید و به پروردگار نزدیکتر شوید، که این برای شما بهتر است.
تشخیص دوستان
دوستان خود را چگونه بشناسید؟
انسانها دیدگاههایشان را در شرایطی مطرح می‌کنند که شاید به آن نیازی نباشد. هنگامی که دوستی را مورد تفقّد فرار می‌دهید، در واقع او را از عشق و علاقۀ خود آگاه می‌کنید. به یاد داشته باشید ، هر گاه شما را دعوت به نیکی می‌کنند و از شما طلب خیر و نیکی می‌کنند، در نیکی به یکدیگر پیشقدم شوید و یکدیگر را یاری رسانید و رضای خداوند را طالب باشید. ولی هر گاه شما را دعوت به شیطان می‌کنند و از شما همراهی شیطان را می‌طلبند، به خداوند پناه برید و از آنان دوری جوئید.
دلهای شما مخزن اسرار شماست. اسرارتان را فاش نگوئید، بیگانگان را به اسرار درونتان راه ندهید و بدانید که دلهای شما جایگاه خداوند است. پس شیطان را به آن دعوت ننمائید.
اگر دوستی از شما دعوت به جهت خیر و نیکی کرده است، از آن راهی برای نزدیکی به خداوند بیابید و دوستیها را گرامی بدارید ولی چنانچه شما را به شرّ و بدی نسبت به یکدیگر دعوت می‌کنند، از آنان دوری جوئید که خداوند شما را هدایت خواهد کرد.
بیگانه نیستید
خداوند شما را هدایت می‌کند و راه درست زندگی کردن را به شما نشان می‌دهد. بر شماست که با آگاهی و هوشیاری، به آنچه در اطرافتان می‌گذرد، نگریسته و به همه چیز به دیدۀ درسی از زندگی و پیامی از طرف خداوند بنگرید.
اگر به زندگی اینگونه نگاه کنید، آنگاه بسیاری از پدیده‌ها و اتّفاقات برای شما پندآموز بوده و علت بسیاری از مسائل را درک کرده و همچنین به خدای خود نزدیکتر شده و حضور خداوند را در تمام لحظات احساس می‌کنید.
اگر خود را از خداوند بیگانه بپندارید، در این صورت آنطور که شایسته است، زندگی نکرده و راه رسیدن به پروردگارتان را طولانی می‌کنید.
رنج فقدان عزیزان
بدان که هر چه تو را از دوست جدا می‌کند، همانا تکیه بر آنچه که من‌دون‌الله است، می‌باشد.
هنگامی که تکیه‌گاههای شما از غیر خدا باشند، وقتی که آنها را از دست می‌دهید، احساس جدایی و رها شدن در فضای بی‌کسی را دارید و نمی‌توانید خود را با آنچه روی داده است، تطبیق دهید.
بدانید که خداوند بهترین و مطمئن‌ترین تکیه‌گاه شماست. او شما را در پناه امن خویش قرار می‌دهد و از شما در مقابل رنجها و مصائب حمایت می‌کند. اگر شما را در پناه امن خویش قرار نمی‌داد، رنجها و مصائب، شما رامی‌ربود و با آنها خود را یکی می‌پنداشتید.
بدانید که خداوند بشر را آزاد و شاد آفریده است. پس بیاموزید که چون کودکان به زندگی بنگرید و زندگی را دوست بدارید که بهترین عطیّۀ خداوند است. آشپزی ورزش آموزش گوگل چت روم رایگان دانلود نرم افزار سخت افزار