همدلی خدا
خداوند یگانۀ بیهمتا، برای یاری رساندن به بندگانش گاهی لازم است تا آنها را از ناهمواری عبور دهد تا بیاموزند که برای اعتلای خویش، بکوشند.
خداوند میداند که در مواقعی آنان نیاز به همدلی دارند ولی از آن محروم ماندهاند زیرا بدان حد از تعالی نرسیدهاند که بدانند هر آنچه که برای خدا انجام میدهند، تنها برای رشد و تعالی خودشان است.
خداوند غنی و بینیاز است.
اگر تاکنون در وادی سرگردانی به سر بردهاید، نه از آن جهت است که خداوند، شما را دوست نداشته است، بلکه همیشه به شما نظر داشته، شما مورد لطف و رحمت خدا بودهاید و او همیشه با شما بوده است.
هرگز از لطف حق ناامید نباشید. بدانید و آگاه باشید که خداوند هرگز شما را فراموش نکرده است. در تمام لحظات تاریک زندگیتان، او، حضور داشته و شما را نگاهبان بوده است.
به آینده بنگرید. آینده از آن شماست. نباید خود را در غم غوطهور سازید. شادی را جستجو کنید. در هر لحظه از زمان و هر کجا که هستید به اعماق قلبتان رجوع کنید. خدا آنجاست و شما را یاری خواهد رساند.
همواره به یاد داشته باشید، در لحظاتی از زندگی که خدا را احساس نکردهاید، او با شما بوده است. شما در پناه او بودهاید و او، شما را نگاهبان بوده است. در جستجوی شادیها برخیزید و خود را اسیر غم نسازید که خداوند در دلهای شاد خانه دارد.
خداوند شما را بدان جهت میآزماید، که بدانید، هیچگاه از لطف حق ناامید نباشید و در تنگناهای زندگی به پروردگار رو کنید و از او مدد جویید.
خداوند دعای بندگانش را میشنود و اجابت میکند. اگر دعاهای شما به اجابت نمیرسد، از آنروست که خالصانه خدا را نمیجوئید و هر گاه به شما مددی رسد آن را از ناحیهای به جز خداوند میپندارید.
خداوند بر دلها آگاه است.
قلبهای مطمئن
درهنگام ستایش پروردگار بدانید و آگاه باشید که خداوند غنی و بینیاز است. ستایش پروردگار شما را جلا بخشیده و از عشق خداوند بهرهمند میسازد. هنگامی که رو به سوی حقتعالی دارید، از دلبستگیها خود را رها ساخته و دل به دنیا مشغول ندارید.
زمانی که رو به سوی پروردگار میکنید، از وسوسۀ شیطان دوری گزینید و بدانید که خداوند در قلبهای مطمئن جاریست.
منتهای آفرینندگی
پروردگار تو بینهایت عظیم است. آسمانها و زمین را آفریده و آنها را در نهایت نظم قرار داده است. هرآنچه در آسمانها و زمین است، از آن اوست. او کردگار بینا و تواناست.
در لحظهای که ستایش پروردگار را انجام میدهی، به یاد داشته باش، خداوند غنی و بینیاز است. او میآفریند و جان میبخشد و تواناییهایش بیحدّ و حصر است. به هر موجودی بگوید، باش، بلافاصله موجود میشود. پس خلّاقیت از آن خداوند است و این خلّاقیت را در انسان به ودیعه گذاشته است تا بیافریند و با آفرینشهایش، خود را ثابت کند و بداند که هر چه در هر لحظه میآفریند، نمادی از موجودیت اوست که به واسطۀ آن تعریف میشود.
ذات احدیّت در یگانگی و بیهمتایی خود، انسان را خلیفۀ خود قرار داد و انسانی که بداند، جانشین خدا خواهد بود، بیشک در سیر الیالله، توانمند خواهد بود. چنین انسانی، مرگ را با آغوش باز استقبال خواهد کرد و میداند که در مرگ سعادت جاودانی نهفته است.
مرگ، آغاز راه است. پروازی است به سوی دوست. به ماوراء جهان هستی. در بینهایت عشق، منتهای آفرینندگی. اگر مرگ را بشناسی، زندگی برایت سهل و آسان میشود. در مرگ، سعادتی نهفته است که تنها انسانهای وارسته درک کردهاند. رهایی از قفس تن، برای پروازی به سوی بیانتها.
انکار خداوند
بندگان خداوند، در لحظاتی از یاد او غافل شده و نادانسته او را انکار میکنند. آنها سرانجام به اصل الهیشان بازخواهند گشت و خدا را در قلبهایشان خواهند یافت. آفریدگار جهان، هرگز به هیچ انسانی، نه برای تأیید وی و نه برای عبادت وی نیازی ندارد.
خداوند غنی و بینیاز است و از هر پیرایهای که به او بسته شود، مبرّا و پاک است. پروردگار از دلهای بندگانش آگاه است و میداند که انسانها در لحظاتی که او را انکار میکنند، در واقع به گوهر و ذات الهی خود پشت کرده و خود الهیشان را انکار میکنند. خداوند هرگز هیچ بندهای را تنها نگذاشته، حتی آنها که انکار خداوندی وی را میکنند و آنها را در تمام لحظات پشتیبان و نگاهبان است.
سرانجام روزی خواهد رسید که پی به ذات و اصل الهی خود برده و ناچار به اعتراف به وجود ذات مقدّس خداوندی خواهند شد.
خداوند انسانها را هدایت کرده و به خود فرامیخواند تا راه هدایت را بپیمایند و به معبود یکتای خویش بپیوندند.
اگر انسانها در بیراههها سرگردان بمانند، مسیر پویایی خویش را دیرتر پیدا کرده و راه دشوار وطولانیای را برای پیوستن به پروردگار خواهند داشت.
خداوند بخشنده و مهربان است، حتی نسبت به خطاکارترین شما. پس بیاموزید که خداوند را با صفات رحمانیّت و رحیمیّت او شناخته و با تکیه بر این صفات خداوند در مسیر تکامل به پیش بروید. خداوند شما را هدایت خواهد کرد.