چرا اشتیاق؟
اگر میخواهی با پروردگارت یکی شوی، باید از «خود» بگذری. برای گذشتن از «خود»، گاهی لازم است، تا پای جان پیش روی .
رهروی بدون اشتیاق و اشتیاق بدون گذشتن از هرآنچه برای تو دلبستگی میآورد، امکانپذیر نیست. پس بیاموز که از دلبستگیها رها شوی و خود را به دوست سپاری.
جلای عشق
عشق، همواره میبخشد. جلا میدهد. صفا میدهد. عشق همواره از دوستی و محبت و گذشت میگوید و عشق همواره به تو میآموزد، راه رهروی، از خودخواهی و خودمحوری جداست.
خدا را همواره به خاطر داشته باش. خدا در دل عاشقان جاریست. با عشق، یاد او را همواره در قلبت زنده نگاه دار.
پشتکار
راه رهروی ربطی به قضاوتهای دیگران ندارد. هنگامی که راهی را در پیش میگیرید، آنچه شما را به مقصد نزدیک میکند، میزان اعتماد، پشتکار و خلوص شماست.
راه رهروی
بدان: راه رهروی، راه پیوسته رفتن و از راه بازنایستادن است. اگر پیوسته با خدا در ارتباط باشی و هرگز از راه بازنایستی، آنگاه تمام روزها و ماهها، برایت فرقی نکرده و در هر حال قدمهایت رو به جلو خواهد بود.
هر روز و هر لحظه به پیش برو و هرگز از پای منشین.
موهبت کمال
رهروی به آن نیست که خود را جدا از دیگران پنداشته و برای خود مرتبۀ بالایی قائل شوید.
بدانید: خداوند انسانها را یکسان آفرید و به آنها موهبتهای یکسانی عطا فرمود پس هر که خود را از دیگران جدا پنداشته و خود را والاتر از دیگر انسانها بپندارد، بیشک گامی به عقب برداشته است.
چون انسانی را زیر دست خود میبینید و خود را بالاتر از او تصوّر میکنید، به او ستم روا داشته و ارزشهایش را نادیده میانگارید.
بدانید: برای دستیافتن به ذات یگانۀ هستی بایستی به انسانها به دیدۀ عشق و وحدت بنگرید. در غیر این صورت چگونه خواهید توانست از موهبت کمال بهرهمند شوید.
بدانید: انسانها پارههای تن یکدیگرند. با پارههای تن خود دوستانه رفتار کنید و از قضاوت بیهوده بپرهیزید. اگر این مطلب را دریابید، بیشتر مسیر را پیمودهاید.
ملکوت عشق
پروردگار یگانۀ بیهمتا میداند که بندگانش در لحظاتی از زندگی نیاز به حمایت و هدایت او دارند. پس خداوند آنان را یاری میرساند و به آنان در جهت نیل به مقصود کمک میکند.
راه کمال را جز با مرکب عشق نمیتوان پیمود. مرکب آماده است. راه برایت هموار خواهد شد. بیمدد دوست، هرگز نخواهی توانست راه کمال بپیمایی. رهروی تنها با یاری خداوند و تسلیم شدن به او امکانپذیر است. از هماکنون خود را تسلیم پروردگارت کن و پرواز عاشقانهات را آغاز کن.
تصمیم شروع پرواز با توست. اگر سودای پرواز داری، راه هموار شده است. خداوند همواره مشتاق بندگان سالکش میباشد. به آنان راه را نشان میدهد و آنان را به سوی خویش دعوت و هدایت میکند.
بر تو باد عشقورزیدن که عاشقان را تا ملکوت پروردگار راهی نیست. اگر مشتاقی از وصال دوست بهرهمند شوی، پس رهروی را بیاموز که رهروان عشق، در ملکوت پروردگارند.
حریم الهی
رهیابی به خلوت دوست، مستلزم آن است که چون به حریم الهی پا میگذاری، از هر چه غیر دوست، بریده و تنها برای خدا خالص و پاک شوی. عشق الهی جز به ایثار داشتههایت ممکن نمیشود و راه خداوند جز با گذشتن از علائقت میسّر نمیباشد.
پس بدان که رهروی، بدون گذشتن از خود وآنچه تو را به دنیا وابسته میکند، امکانپذیر نیست. بیاموز که برای وصل پروردگارت از هر چه تو را از دوست جدا میکند، جدا شده و تنها برای وی خالص و زلال شوی.
بر توست که بی مدد دوست خواستهای نداشته باشی و بی طلب دوست چیزی برای خود نخواهی.
از آنچه تو را به سوی خداوند سوق میدهد، استقبال کن و از آنچه تو را از وی جدا میکند، بپرهیز .
بدان که رضای پروردگار، در رضایت بندگان اوست. پس بیاموز که دل در گرو دنیا نگذاری و تنها با یاد خداوند، لحظهها را سپری کنی.
بر تو باد عشقورزیدن. که عشق تو را به ملکوت خداوند رهنمون میشود. به یاد داشته باش هرگز جز از خداوند مدد نطلبی و جز به رضای پروردگار نیندیشی و عشق را سرلوحۀ زندگیت قرار دهی.
نشیب و فراز
تلاش جهت کسب آگاهی و معرفت، تلاش جهت پرورش و اهداء عشق، تلاش برای آموختن نادانستهها و تلاش برای یافتن، هموار کردن و بردباری در راهی که به آن هدایت میشوید، کاری است که شما باید انجام دهید. هدایت از آن خداست. اوست که راه مینماید و تا پایان راه حمایت میکند ولی پیمودن راه با شماست.
هنگامی که در مسیری قرار میگیرید و راهی را برای رسیدن به خدا میپیمایید، آن راه پر از فراز و نشیب و ناهمواری است. ناهمواریها برخاسته از خود نفسانی و فرازها ناشی از مدد الهی است ولی شمائید که بایستی بر خود نفسانیتان غلبه کرده و از مدد الهی بهره برید که نیاز به تلاش وافر و پیوستهای دارد.
مسیرهای الیالله متعدّد بوده و از راههای بیشماری میتوان به خدا رسید ولی در همۀ آنها، غلبه بر منیّتها و هوای نفس از مشکلترین ونفسگیرترین تلاشها محسوب میشود.
خود را به خدا سپارید و رهروی را آغاز کنید که این بهترین طریق زیستن است.
ذات یگانۀ هستی
آنگاه که خود را به خدا میسپاری، آنگاه که از دنیا چشم میپوشی و آنگاه که، هرکه و هر چه که، تو را به دنیا پیوند میدهد، پشت سر میگذاری، تنها چیزی که باقی میماند، اوست، که ذات یگانۀ هستی است.
بدان: رهروی به آداب خاصّی به جاآوردن نیست، بلکه یک رهرو در درجۀ اوّل تنها به او میاندیشد، برای او زندگی میکند، برای او گام برمیدارد و برای رضای او کار میکند. راه رهروی، راه عاشقانه زیستن است. با عشق و با بذل عشق به همۀ هدفهایت دست خواهی یافت. برای عاشقانه زیستن، باید بدانی، آنچه که انجام میدهی، با هدف عشق به پروردگار و کسب رضایت او باشد.
بدان: رضایت پروردگار، در بخشش، نیکی و احسان است. پس اگربیاموزی عاشقانه نیکی کنی و احسان بورزی و تنها با یاد خداوند و عشق به او لحظههایت را سپری کنی، به هدف نهایی خود نزدیک شده و از زندگیات بهره خواهی برد.
هر کاری، هر فکری، هر کلامی، باید با عشق و با هدف دستیابی به رضایت پروردگار ، انجام شود تا بتواند تو را به ملکوت نزدیک سازد. خداوند همواره شما را به نیکی و احسان نسبت به یکدیگر فرمان داده است. پس در این طریق تلاش کن تا خدا را در درون خود بیابی.
جلوۀ نور حق
رهروی به آن نیست که خود را تا پای جان آزار دهید. بلکه رهروی به پیوسته و آهسته راه پیمودن است. خداوند همواره منتظر و مشتاق بندگان مخلص خویش بوده است. ولی بدان که خداوند به آزار رساندن شما نیازی ندارد.
برای خوب بودن و خوب رفتار کردن، نباید خود را از همۀ مواهب محروم نمائید. بلکه کافی است که خود را به خدا سپارید. از خدا مدد طلبید. با عشق و یگانگی به انسانها بنگرید و خود را از آنها جدا نپندارید.
آنچه شما را آزار میدهد، در اصل توهّم جدایی است. درتوهّم جدایی خود را بالاتر یا پایینتر میپندارید و بر اساس آن رفتار میکنید.
بدانید: همۀ بندگان خداوند جلوهای از نور حق بوده، پس با جلوههای پروردگار با عشق و احساس اتّحاد و یگانگی رفتار کنید.
برای انجام این عمل، هنگامی که در برابر انسانی قرار میگیری، کاملآ فراموش کن که موقعیت اجتماعی، مالی یا نسبت خانوادگی شما چیست. بلکه تنها به انسانها به عنوان جلوهای از حق و نمادی از خداوند بنگر و با آنها احساس همدلی و همراهی نموده و برای آنها چون دوستی دلسوز و تکیهگاهی مطمئن باش تا خداوند تو را از رحمت خویش پاداش داده و در سیر الیالله موفق و رستگار باشی.
رهایی از نفس
نفس، مرتبهای از مراتب خلقت است. خداوند نفس را برای انسان قرار داد تا بتواند او را در مسیر تکامل به پیش رانده و برایش دشواریهایی ایجاد کند. آنچه دشواریها را برطرف میکند، رهایی از نفس و یکی شدن با جان است.
جان جانان شما را به خویش دعوت کرده است. آنگاه که اسیر نفس ماندهاید و هواهای نفس شما را به پیش میراند، البتّه درک درستی از مسیر حرکت نخواهید داشت.
هر گاه بیاموزید از نفس رها شده و انگیزه و شوق حرکتتان را به دست بعد خداییتان بسپارید، آنگاه مسیر تکامل را به درستی پیموده و راه را از بیراهه خواهید شناخت.
آنگاه که وسوسههای نفس شما را در بر میگیرد، از آنچه اصل خلقت شماست، بیخبر مانده و از رهروی بازخواهید ماند.