درک لطف
بدان خداوند همۀ بندگان خویش را دوست دارد، آنها را می‌نوازد و از لطف خویش بهره‌مند می‌سازد.
هنگامی که مورد لطف قرار می‌گیرید، موانع جدایی را از میان بردارید. حجابهای شما مانع از درک لطف پروردگار می‌گردد. برای برداشتن حجابها بایستی به طور کامل تسلیم امر پروردگار بوده و آنچه مقدّر شما می‌نماید، با آغوش باز بپذیرید.
برکت حیات
مرگ انسانها در دست پروردگار است و تنها خداوند از آن آگاه است. این که انسانی بداند کی و چگونه به لقاء پروردگارش خواهد پیوست، نمی‌تواند در زندگی برای وی سودمند باشد. زیرا اطّلاع از لحظۀ مرگ، انسان را از حرکت و امید به فردا باز می‌دارد و او را در اندیشۀ مرگ فرو می‌برد.
اگر تنها به مرگ بیندیشید، از زندگی بهره‌ای نخواهید برد و حیات شما از برکت و تلاش خالی خواهد شد. بهتر آن است که تسلیم پروردگار شده و هر زمان که خداوند مرگ شما را اراده کرد، با آغوش باز و نهایت تسلیم آن را پذیرا باشید. خداوند بر دلها آگاه است.
پاکی تن
در گفتار تو، صدق کلام و توجه به پروردگار، شرط اول است.پس به یاد داشته باش، هر گاه رو به سوی پروردگارت می کنی، خلوص باطن و نیت قلبی پاک تو، می تواند پلی به سوی پروردگارت باش.
در نماز و عبادت، تنها شرط لازم ، همانا عشق به منتهای جمال پروردگار توست.
بدان و آگاه باش چنانچه رضای دوست را طالبی، می توانی در پرستشهایت، پاکی و خلوص نیّت را بر هر چیز مقدم بداری.
پاکی تن ، تنها نشانه ای کوچک است که تو را آمادۀ عزیمت به درگاه دوست می کند. در منتهای خلوص و نیّت پاک به او رو کن. او را طلب کن. از همه چیز بگذر و او را بر همه چیز مقدم بدار.
بدان و آگاه باش که پروردگار تو، هرگز بندگانش را نیازرده است و آنان را به واسطۀ مسائل ناخواسته از خود نرانده است. بلکه خداوند با آغوش باز شما را می پذیرد و نیّت شما را بر هر چیز مقدّم می دارد.
اوست آفرینندۀ یکتای بی همتا. همانا پروردگار شما، شما را به نیکی فرمان می دهد و از شما، طلب خیر برای یکدیگر می کند. او را پرستش کنید و در جهت رضای او به یکدیگر خیر و نیکی برسانید که این برای شما بهتر است.
شادی خدا
انسانهای نیک‌بین و نیک‌اندیش، همواره در طریق عشق، پیشتازند.
راه عشق، راه از خود گذشتن، خود را فنا کردن، تنها خدا را دیدن و خود را ندیدن است. چون به این طریق زندگی کنید، بیشتر مسیر را پیموده‌اید و خداوند با آغوش باز، مشتاق و منتظر شماست.
انسانها همواره نمی‌توانند، میان رضایت خداوند و رضایت خودشان، انتخابی صحیح داشته باشند. رضایت خداوند، در به دست آوردن رضایت بندگان اوست. چون دلی را شاد کنید، خدا را شاد کرده‌اید. هر چه در شاد کردن دلها، از خودتان بیشتر گذشت کنید، به خدا نزدیکترید.
خداوند بر دلها آگاه است. شما را می‌نگرد و حمایت می‌کند و شما را بر اساس نیّتهایتان قضاوت می‌کند.
جبران حرمان
هرگز مپندار خدا از تو جدا بوده است. بین ما جدایی نیست. خداوند همواره با توست ولی تو این را درک و احساس نمی‌کنی. هنگامی که پرده‌های ابهام فرو افتند، خود را همواره در کنار خداوند احساس خواهی کرد. برای حلّ مشکلاتت به خدا پناه ببر که او همواره تو را پشتیبان خواهد بود.
خداوند شما را به سوی خویش فرامی‌خواند. هر کدام از شما دعوتش را لبّیک گویید، شما را حمایت و هدایت خواهد کرد. بر امتحانات خداوند صبور و شکیبا باشید و با آغوش باز و گرمی، از آنها استقبال کنید تا شما را رنجی نرسد.
آنگاه که از امتحانات سربلند بیرون آیید، جبران حرمان شده و شادی و نشاط بی‌نظیری را تجربه خواهید کرد. همواره در هنگام امتحانات به یاد خدا باشید و از کمک او بهره گیرید.
در مسیر کمال همواره رو به سوی ترقّی دارید. حتّی اگر توقّفها یا عقب‌گردهای کوتاه‌مدّت داشته باشید.
افق روشن تر
بدان و آگاه باش: خداوند تو را برای انتقامجویی نیافریده است. خطا جزئی از سرشت انسانهاست. انسانها، با خطاهایشان درس می‌گیرند، راه را از بیراهه می‌شناسند و به سوی پروردگارشان اوج می‌گیرند.
هرگز خود را در خطایی متوقّف نکن. متوجّۀ خطا شدن، خود نوعی توبه و تصمیم به انصراف است. بیاموز خود را در خطاهایت و ندامتهایت غوطه‌ور نساخته، همواره به درسها توجّه کنی.
آنگاه که از خطایی عبور می‌کنی، درسی تازه فراگرفته و آن را سرمایۀ ادامۀ راه می‌نمایی. همواره بیاموز که آنچه مهم است، ادامۀ راه است. یک رهرو هرگز از رفتن بازنمی‌ایستد و خود را در جایی متوقّف نمی‌کند.
آنگاه که مسیر را می‌پیمایی، همواره به پلّه‌ای بالاتر و افقی روشن‌تر دیده بدوز و همیشه انتهای مسیر را مدّ نظر داشته باش. بدان که پروردگار همیشه با آغوش باز منتظر شماست.