همدلی
از خودت، از خودخواهیهایت چشم بپوش و بندگان خداوند را احترام کن. درسهایت را با عشق و همدلی بده، نه با تنبیه و بددلی.
نگاهی از دریچۀ عشق
راه عاشقانه زیستن، راهی پرفراز و نشیب است. آنگاه که تصمیم میگیری قدم در راه عشق گذاشته و جز به خدا نیندیشی، انواع وابستگیها درمسیر تو سدّ راه خواهند شد و تو را از پروردگارت باز خواهند داشت.
بیاموز همواره رو به سوی محبوب خویش داشته و تنها انسانها را از دریچۀ چشم او بنگری. به همه چیز عاشقانه نگاه کن. در قضاوتهایت عشق ملاک تو باشد و انسانها را با عشقشان بسنج.
بدان خداوند شما را به عشق میپذیرد و با عشق محک میزند. پس هرگز در قضاوتهای خود نقطه ضعفها را نبین. بلکه سعی کن عشق انسانها را دیده و آن را چون معیاری برای سنجش آنها قرار دهی
بالاترین نقطه
همواره رو به جلو برو. چشمانت را از راه برندار. چشم به بالاترین نقطه بدوز و با حذف خود و منیّتهایت، خودت را بالا بکش که پروردگار همواره منتظر بندگان مخلص خویش است.
عشق چیست؟
عشق، راه فناست. راه وصل. راه گذشتن از منازل و پیوستن به معبود است.
چون با عشق قدم برداری، منازل را یک بیک با سرعت طی کرده و آنگاه که با جان جانان یکی شوی، آنچه میماند، تنها عشق است. تنها عشق است که روشنگر است، کارساز است و تنها عشق است که یاریگر و روشناییبخش است.
چون با عشق قدم برداری، راه را بر خود هموار کرده و موانع را به راحتی پشت سر خواهی گذاشت. آنگاه که وسوسۀ شیاطین، عشق را در قلبت کمرنگ میکند، به خدا پناه ببر که او بهترین یاریدهنده و بهترین پناهدهنده است.
از تمرین عشقورزی غافل مباش که برای صعودت بهترین تمرینی است که میتوانی انجام دهی. برای پرورش عشق در قلبت، هر لحظه و هر کجا که هستی، همۀ انسانها و پدیدهها را تنها از دریچۀ چشم عشق ببین و با عشق قضاوت کن که این بهترین طریق زیستن است.