وقف نیکی
بسیارند، کسانی که به کمک تو نیازمندند و هر گونه کمکی از جانب تو میتواند، برای آنان امید و دلگرمی به همراه داشته باشد.
کمک خود را از دیگران دریغ نکن. خود را وقف نیکی و نیکوئی کردن کن. خود را برای آنچه، تو را به پروردگارت نزدیک میکند، آماده ساز که خداوند شما را به یاری یکدیگر و دوستی و همدلی فرمان میدهد.
تسلّی خاطر
به آنچه شما را به انسانها نزدیک میکند، بیندیشید. آیا میتوانید برای یکدیگر مایۀ تسلّی خاطر و دلگرمی باشید؟ اگر میتوانید مرهمی بر زخمهای یکدیگر باشید، بهتر آن است که این کار را انجام دهید و به یکدیگر تسلّی خاطر و آرامش ببخشید و اگر نمیتوانید باری از دوش یکدیگر بردارید، به پروردگارتان پناه برید .
انسانها باید بیاموزند که در گیرودار زندگی مایۀ آرامش و تسلّی خاطر یکدیگر باشند و رنجهایشان را التیام بخشند.
اگر شما تنها به فکر خود باشید و در هنگام گرفتاری از هم فرار کنید، دراین صورت هرگز به وحدت نخواهید رسید. چگونه خواهید توانست وحدت با یکدیگر و در نتیجه وحدت با پروردگارتان را درک کنید، اگر تنها در فکر آرامش خودتان باشید؟
بیاموزید که غصّهها شما را در خود فرو نبرد، در حالیکه به یکدیگر تسلّی میدهید، خود نیز به پروردگارتان پناه برید و بدانید که دنیا سرای گذر است و محلّ آزمون. پس بکوشید از آزمونهای الهی سربلند بیرون آیید.
دل رنجور
اشکی که از سر ناتوانی ریخته میشود، دلی که رنجور است، غمی که روح را میآزارد، مادامی که انسانی در رنج و عذاب است، برای شما که توانایی برداشتن این رنج و عذاب را دارید، مسئولیتآفرین بوده و شما را نیز تحت تأثیر قرا خواهد داد.
بدانید: خداوند انسانها را پشتوانۀ یکدیگر قرار داده و شما را چون تن واحده آفریده است. پس هرگز از مسئولیت نسبت به یکدیگر شانه خالی نکرده و از خود سلب تکلیف ننمائید.
بلکه بدانید، هراندازه برای یکدیگر مایۀ دلگرمی و سرور باشید، خداوند نیز شما را پاداش داده و در قلبهای شما سرور و شادی ایجاد خواهد کرد.