قادر بی منتها
راه خدا ناامیدی ندارد. هر‌آنچه تو برای خدا و برای رضای خدا انجام دهی، تو را در مسیر کمال یاری خواهد داد. خداوند تو را می‌بیند و صدای تو را می‌شنود و از نیّات قلبی تو آگاه است.
خداوند بخشنده و بخشاینده است و بندگانش را بی‌حساب می‌بخشد. پس به خدا تکیه کن و از چیزی هراس به دل راه نده که او توانگر و قادری بی‌منتهاست.
عادت بخشش
چرا در خود فرو رفته‌ای؟ مگر نمی‌دانی برای پیوستن به خداوند باید از خودت رها شوی؟ تا کی می‌خواهی، خود را محور قرار داده و خدا را فراموش کنی؟ یک سالک هرگز نمی‌رنجد. عذاب دنیوی ندارد. کدورت نمی‌داند و رنجش نمی‌شناسد.
برای سیر و سلوک راه حق از خودت رها شو. برای اینکه بتوانی زود ببخشی، همواره به یاد داشته باش: خداوند رحمان است و بزرگترین خطاهای شما را تنها با یک توبۀ قلبی و حتّی قبل از آن می‌بخشد. پس برای خلیفةالله شدن، باید که شما نیز بخشنده بوده و قلبتان را به بخشش عادت دهید تا بتوانید خدا را درک کرده و به او نزدیک شوید.
رنجشها شما را از خداوند بازمی‌دارد و بر قلبتان زنگار می‌نشاند. زنگارها را زدوده و به سوی دوست رو آورید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
بخشندگی خداوند
پروردگار تو بخشنده و مهربان است. میزان بخشندگی خداوند را هیچ بنده‌ای نمی‌تواند درک کند مگر اینکه به مقام خلیفة‌الهی برسد. آنگاه، در جایگاه خداوند، می‌تواند درکی از میزان رحمانیت خداوند داشته باشد.
پروردگار کریم می‌داند که در لحظاتی از زندگی انسانها دچار لغزش می‌شوند و این لغزشها برای آنان می‌تواند گاهی آموزنده و حاوی درسهایی برای ادامۀ زندگی باشد.
اگر آنان بخاطر خطاهایشان بخشوده شوند، می‌توانند از این درسها استفاده کرده و برای ادامۀ راه زندگی از لغزشهای مکرّرشان جلوگیری کنند.
پس بر خداوند است که با رحمانیّت خاصّ خود از خطاهای آنان چشم‌پوشی کند و به آنان فرصت از نو ساختن و شروع دوباره بدهد.
چرا بخشش؟
چرا در خود فرو رفته‌ایم؟ مگر نمی‌دانیم برای پیوستن به پروردگار باید از خودمان رها شویم؟ تا کی می‌خواهیم، خود را محور قرار داده و خدا را فراموش کنیم؟
یک سالک هرگز نمی‌رنجد. عذاب دنیوی ندارد. کدورت نمی‌داند و رنجش نمی‌شناسد. برای سیر و سلوک راه حق از خودت رها شو.
برای اینکه بتوانی زود ببخشی، همواره به یاد داشته باش: خداوند رحمان است و بزرگترین خطاهای شما را تنها با یک توبۀ قلبی و حتّی قبل از آن می‌بخشد.
پس برای خلیفةالله شدن، باید که شما نیز بخشنده بوده و قلبتان را به بخشش عادت دهید تا بتوانید خدا را درک کرده و به او نزدیک شوید.
رنجشها شما را از خداوند بازمی‌دارد و بر قلبتان زنگار می‌نشاند. زنگارها را زدوده و به سوی دوست رو آورید که این برای شما بهتر است، اگر می‌دانستید.
وسوسه
پروردگار تو بخشنده و مهربان است. تنها پناه‌دهندۀ انسانهاست. چون بنده‌ای را پناه دهد، او را هیچ گزندی نخواهد بود.
چون به پروردگارتان پناه برید، از وسوسه‌های جنّ و انس در امان خواهید بود. پس به او پناه برید، از او مدد طلبید و تنها وتنها به او تقرّب جوئید. که او بهترین پناه‌دهنده است.
انکار خداوند
بندگان خداوند، در لحظاتی از یاد او غافل شده و نادانسته او را انکار می‌کنند. آنها سرانجام به اصل الهی‌شان بازخواهند گشت و خدا را در قلبهایشان خواهند یافت. آفریدگار جهان، هرگز به هیچ انسانی، نه برای تأیید وی و نه برای عبادت وی نیازی ندارد.
خداوند غنی و بی‌نیاز است و از هر پیرایه‌ای که به او بسته شود، مبرّا و پاک است. پروردگار از دلهای بندگانش آگاه است و می‌داند که انسانها در لحظاتی که او را انکار می‌کنند، در واقع به گوهر و ذات الهی خود پشت کرده و خود الهی‌شان را انکار می‌کنند. خداوند هرگز هیچ بنده‌ای را تنها نگذاشته، حتی آنها که انکار خداوندی وی را می‌کنند و آنها را در تمام لحظات پشتیبان و نگاهبان است.
سرانجام روزی خواهد رسید که پی به ذات و اصل الهی خود برده و ناچار به اعتراف به وجود ذات مقدّس خداوندی خواهند شد.
خداوند انسانها را هدایت کرده و به خود فرامی‌خواند تا راه هدایت را بپیمایند و به معبود یکتای خویش بپیوندند.
اگر انسانها در بیراهه‌ها سرگردان بمانند، مسیر پویایی خویش را دیرتر پیدا کرده و راه دشوار وطولانی‌ای را برای پیوستن به پروردگار خواهند داشت.
خداوند بخشنده و مهربان است، حتی نسبت به خطاکارترین شما. پس بیاموزید که خداوند را با صفات رحمانیّت و رحیمیّت او شناخته و با تکیه بر این صفات خداوند در مسیر تکامل به پیش بروید. خداوند شما را هدایت خواهد کرد.